صبح روز پـنجشنبه (14 دی ماه) امیرحسین، قاتل ستایش قریشی (مهاجری که همراه والدینش از افغانستان به ایران مهاجرت کرده بود) پس از رسیدن به سن 18 سالگی اعدام شد.
به گارش ، وقایع اتفاقیه نوشت: او که در زمان وقوع جرم 16 سال و هشت ماه سن داشت پس از وقوع قتل، دستگیر، محاکمه و به اعدام و قصاص محکوم شد. سال‌ها است که اعدام افرادی که در زمان وقوع جرم به سن قانونی (بنا به تعاریف بین‌المللی) نرسیده‌اند در ایران با واکنش‌های مختلفی همراه شده اما در مورد قتل ستایش قریشی، کودکی که جزو میلیون‌ها مهاجری بود که در ایران زندگی می‌کنند، موضوع متفاوت‌تر از سایر احکام صادر شده است زیرا بسیاری از کارشناسان تا قبل از اجرای حکم بر این باور بودند که خانواده ستایش پای چوبه‌دار رضایت خواهند داد و امیرحسین اعدام نخواهد شد حتی پیش از این هم شایعاتی مبنی بر سفر سفیر افغانستان به ورامین برای جلب نظر خانواده قریشی برای رضایت دادن و جلوگیری از اعدام قاتل مطرح شده بود که این خبر پس از چند روز تکذیب شد.
یک روانشناس و آسیب‌شناس اجتماعی معتقد است به دور از تحلیل حکم اعدام برای قاتل ستایش باید به این موضوع بپردازیم که حداقل در این مورد می‌توانیم ادعا کنیم که در برخورد با اتباع بیگانه مانند شهروندان ایرانی رفتار شده است. هادی معتمدی در مورد اعدام امیرحسین، قاتل ستایش قریشی که پنجشنبه گذشته اعدام شد، می‌گوید: «موضوع اعدام و قصاص گستره وسیعی دارد که نمی‌توان بدون شنیدن نظرات علمای مذهبی، روحانیون، جامعه‌شناسان، قضات و قانون‌گذاران در این مورد صحبت کرد.»«شنیدن صدای موافقان و مخالفان اعدام تنها به ایران باز نمی‌گردد حتی در اکثر کشورهای جهان این واکنش‌ها وجود دارد حتی کشور ایالات‌متحده آمریکا که خودش را جزو مدعیان حقوق بشر می‌داند از 50 ایالات هنوز در 30 ایالت اعدام صورت می‌گیرد و با تغییر فرمانداران ایالت‌ها، سیاست و نگاه به اعدام هم تغییر می‌کند.»
جامعه در مقابل اعدام متهم به قتل یک مهاجر افغان چه واکنشی نشان خواهد داد؟
ایران از جمله کشورهایی محسوب می‌شود که بیشترین مهاجر را به خود پذیرفته است و همچنان هم مهاجرانی از کشورهای همسایه به ایران مهاجرت می‌کنند. این میلیون‌ها مهاجر باید مطمئن شوند که قانون اساسی ایران از آنها حمایت می‌کند و زیر چتر حمایتی حکومت قرار دارند و نوع برخورد در مواردی مانند قتل و درواقع اعدام متهم به قتل یک مهاجر افغان با شهروندان ایرانی مساوی خواهد بود و از دید قانون جمهوری‌اسلامی ایران فرقی وجود ندارد.
این موضوع سرآغازی برای به رسمیت شناختن حقوق مهاجران در ایران خواهد بود؟
بله، این موضوع را باید سرآغازی برای به رسمت شناختن حقوق مهاجران بدانیم و در ادامه این کنش، باید حق تحصیل دانش‌آموزان و دانشجویان، استفاده از حقوق شهروندی، بیمه درمانی و غیره ، حق تابعیت برای فرزندانی که در ایران متولد می‌شوند و... مهاجران را به رسمیت بشناسیم.
این پیشامد در سطح بین‌الملل چه واکنش‌هایی خواهد داشت؟
به دلیل اینکه مقتول ایرانی نبود و طبق قانون با قاتلش رفتار شد باعث می‌شود که جوامع بین‌المللی به این برداشت برسند که اتباع خارجی یا همان مهاجران در ایران از امنیت کامل برخوردار هستند و همانند شهروندان ایرانی با آنها رفتار می‌شود البته باز هم تکرار می‌کنم که دیگر امکانات شهروندی را باید در اختیار مهاجران قرار دهیم تا برادری خودمان را به آنها ثابت کنیم. در واقع در چنین مواقعی باید خودمان را جای مهاجران قرار دهیم. به‌عنوان مثال ایرانیان سال‌هاست که خواهان مجازات افرادی که ایرانیان را در عربستان آزار داده‌اند، هستند ولی از سوی مقامات سعودی فعالیتی برای آسوده خاطر بودن مسافران ایرانی انجام نشد.
به نظر شما حالا افغان‌ها در ایران احساس رسمی بودن پیدا کرده‌اند؟
مسلما چنین خواهد بود و این موضوع باعث امیدوار کردن مهاجران به زندگی در ایران خواهد شد، این موضوع باید به خانواده‌هایی که از کشورهای دیگر به ایران آمده‌اند، ثابت شود که حکومت ایران و به‌ویژه دستگاه قضایی جمهوری اسلامی، مهاجران را به رسمت شناخته است و حتی برای احقاق حق آنها حکم اعدام صادر می‌کند و شکافی در قانون بین اتباع خارجی و شهروندان ایرانی وجود ندارد.