به گزارش ایسنا، بلومبرگ به بررسی چهار سناریویی پرداخت که ممکن است سبب شود توافق کاهش تولید میان اوپک و غیراوپک شامل روسیه، زودتر از موعد مقرر به پایان برسد. این چهار سناریو عبارتند از:
تنش‌های داخلی تولیدکنندگان
شرکت "آر بی سی کاپیتال مارکتس" میگوید شعله‌ور شدن تنش‌های داخلی در اعضای اوپک مانند ونزوئلا، بزرگترین ریسک را برای مختل شدن عرضه در بردارد. اگر در نتیجه تنش‌های داخلی یک عضو اوپک، تولید نفت متوقف شود سایر تولیدکنندگان ممکن است تصمیم بگیرند که محدودیت عرضه دیگر توجیهی ندارد و در عوض برای جلوگیری از تاثیر منفی افزایش قیمت، میزان عرضه را افزایش دهند. در ونزوئلا کمبود غذا و تورم فوق العاده بالا ممکن است فروپاشی اجتماعی گسترده را به دنبال داشته باشد. حتی اگر این کشور از چنین اتفاقی اجتناب کند، صنعت نفت ونزوئلا به اندازه‌ای آسیب دیده که ممکن است تولید نفت این کشور به میزان چشمگیری افت کند.
ماموریت انجام شده
ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، اگرچه موافقت خود را با تمدید توافق کاهش تولید اعلام کرده اما ممکن است تسلیم فشار شرکت‌های نفتی بزرگ این کشور برای خروج سریع از توافق شود. شرکت‌های روس نفت و لوک اویل هشدار داده‌اند اگر محدودیت تولید به مدت طولانی‌تری ادامه پیدا کند ممکن است آنها سهم بازارشان را به رقیبان واگذار کنند. روسیه با افزایش قیمت‌های نفت و کاهش ذخایر ممکن است سایر کشورها را متقاعد کند که زودتر از موعد مقرر به توافق کاهش تولید پایان دهند. اوپک برای راضی نگه داشتن روسیه موافقت کرده توافق کاهش تولید را در نشست رسمی آینده خود در ژوئن مورد بازبینی قرار دهد. به گفته آمریتا سن، تحلیلگر نفتی ارشد شرکت "انرژی اسپکتس"، آنچه که در نیمه دوم سال اتفاق می‌افتد جالب خواهد بود. آیا آنها به کاهش تولید ادامه خواهند داد؟ آیا آنها تولید را به تدریج افزایش می دهند؟ زیرا بازار محدودیت عرضه پیدا کرده و این محدودیت بسیار سریع اتفاق می‌افتد.
وسوسه برای تقلب
علی النعیمی، وزیر نفت سابق عربستان، میگوید بزرگترین ضعف اوپک، تمایل به تقلب کردن است.
عراق که در حال احیا از سال‌ها جنگ است، سال گذشته در ابتدا برای محدود کردن تولید مقاومت کرده بود و در عمل به تعهدات خود برای کاهش تولید نیز به کندی عمل کرد به‌طوری که وزیر نفت این کشور به ریاض احضار شد. بلندپروازی‌های این کشور برای توسعه هر چه سریع‌تر ظرفیت تنها به تردیدها نسبت به پایبندی عراق اضافه می‌کند. به گفته تحلیلگران در موسسه "بی ام آی ریسرچ"، همچنان که تقاضای فصلی در ماه‌های تابستان اوج می‌گیرد انتظار می‌رود پایبندی عراق به توافق نیز کمتر شود. با این همه اگرچه اوپک نفت کمتری از سطح توافق شده در چند ماه اخیر تولید کرده اما وضعیت تولید لیبی و نیجریه همچنان مبهم مانده است. این دو کشور که در ابتدا از مشارکت در توافق کاهش تولید معاف شدند، تولیدشان را با روند سریعی در سال گذشته افزایش دادند که باعث شد سایر کشورها برای آنها نیز یک سقف تولید تعیین کنند. با این‌همه تولید لیبی بسیار پایین‌تر از سقف تعیین شده مانده است. اقتصاد این کشور از سال‌ها جنگ داخلی آسیب دیده و شرکت‌های مشاوره‌ای مانند وود مک کنزی و گروه اوراسیا انتظار دارند این کشور به هر میزان که می‌توانند نفت تولید کند.
نتیجه منفی توافق نفتی
استراتژی اوپک و روسیه همواره یک تضاد داشته و استراتژی آنها برای افزایش قیمت نفت، این ریسک را ایجاد کرده که تولید منبع اصلی اشباع عرضه یعنی شیل آمریکا افزایش تازه‌ای پیدا کند. نفت خام آمریکا در بازار نیویورک هفته گذشته به بالای 62 دلار در هر بشکه صعود کرد که چنین قیمتی برای اینکه حفاری جدید صنعت شیل سودآور باشد مناسب محسوب می‌شود. اگر آمریکا مناطق شیل بیشتری را ایجاد کند واکنش منطقی اوپک و روسیه ترک استراتژی کاهش تولید و بازگشت به روزهای تولید با حداکثر ظرفیت خواهد بود؛ بنابراین این پیوند دور از انتظار ممکن است قربانی موفقیت خود شود.
