درست زمانی که نیاز به تولید انبوه قطعه سازی و خودکفایی تولیدات داخلی است، گفته می شود پایه های قطعه سازی ایران قدیمی است و نیاز به نوسازی دارد. نوسازی که شاید بتواند سد راه واردات قطعات و قاچاق آن ها به کشور شود، اما چشم انتظار حمایت دولت و قطعه سازان است. صنعت قطعه سازی که از پایه های توسعه و تسهیل در خودروسازی کشور است، این روزها با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می کند. از قاچاق و تولیدات زیر زمینی گرفته تا حذف ارز مبادله ای و قدیمی بودن دستگای های تولیدی، همه و همه از جمله سنگ های پیش پای این صنعت هستند.
در این میان برخی قطعه سازان توسعه این صنعت را منوط به حمایت های دولتی و برخی دیگر وابسته به حمایت های خودروسازان داخلی عنوان می کنند. حالا اما پرسش این جا است که موانع پیش پای قطعه سازان داخلی با حجمی از دستگاه های قدیمی چیست و دولت و خودروسازان چه نقشی در نوسازی و احیا این صنعت مهم دارند تا از مشکلات پی در پی این صنعت جلوگیری شود؟
البته صنعت قطعه سازی کشور به واسطه قراردادهای جدید خودرویی با شرکای خارجی با چالش جدیدتری نیز همراه شده است چراکه باید بتواند از حضور 40 درصدی اش در تولید خودروهای مشترک دفاع کند و بهترین خود را عرضه کند. اما چگونه می تواند با دستگاه های قدیمی اش، از این امتحان سربلند بیرون آید؟ در همین زمینه نیز رضا رضایی- عضو انجمن صنایع همگن نیرومحرکه و قطعه‌سازان کشور می گوید: « اگر صنعت قطعه سازی در کنار صنعت خودروسازی دانش و مهارت لازم جهت تولید و مونتاژ قطعات را نداشته باشد، توان حضور در بازارهای جهانی را ندارد، از این رو نیازمند حمایت بیشتر دولت و خودروسازان است».
به گفته او، امروز رقابت و تغییرات صنعتی در دنیا به گونه ای پر شتاب شده است که آثار آن در مسایل اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی نمود یافته است چرا که جان مایه پیشرفت و افزایش کیفیت، دانش، تکنولوژی و فناوری است.رضایی می افزاید: در رابطه با صنعت قطعه سازی، نه تنها به دلیل ارتباطش با صنعت خودروسازی، بلکه به دلیل هماهنگی با سایر صنایع و به عنوان یک صنعت استراتژیک، نیازمند تکنولوژی و فناوری است.او تاکید می کند: ایران کشوری است که پس از برجام نیازمند ارائه و عرضه محصولاتش در بازارهای جهانی است، از این رو باید کلیه صنایع خود به ویژه صنعت خودروسازی و قطعه سازی خود را تقویت کند تا توان حضور و رقابت در بازارهای جهانی را داشته باشد.
به گفته عضو انجمن صنایع همگن نیرومحرکه و قطعه‌سازان کشور، همچنین باید از الگوهای همتایان خود که در عرصه بازار جهانی موفق بوده اند، بهره گیرد تا بتواند علاوه بر هم مسیری با آن ها، به رقابت هم بپردازد. چرا که اگر به تکنولوژی روز دنیا دست نیابد، توان رسیدن به اهدافش در بازار جهانی هم نخواهد داشت.او اظهار می کند: با اشاره به وجو رقیب و دشمنان زیادی که ایران در زمینه های مختلف اقتصادی و سیاسی دارد، نباید فرصت عقب ماندن از سایر صنایع فراهم شود. از این رو باید کلیه تکنولوژی های نرم افزاری و سخت افزاری در کنار نیروی انسانی دارای مهارت و دانش فراهم شود.
رضایی می افزاید: به دلیل ارتباط صنعت قطعه سازی با حداقل 70 صنعت دیگر، لازم است تا این صنعت به خوبی فعالیت کند و همواره به روز و تکنولوژیک باشد. لذا اگر می خواهیم رقابت در صنعت خودروسازی را در بازارهای جهانی تجربه کنیم، باید بتوانیم صنایع مرتبط با خودروسازی را با دانش و مهارت فنی همراه کنیم که البته این امر نیازمند حمایت های ویژه ای است.او در پاسخ به اینکه نقش دولت و خودروسازان در توسعه و نوسازی صنایع خودروسازی و قطعه سازی چیست، اظهار می کند: اگر به تاریخ رشد و توسعه ترکیه، کره، چین و امریکا در سال 2008 نگاه شود، مشاهده می شود زمانی این کشورها در توسعه صنایع خودروسازی و قطعه سازی موفق بوده اند که با حمایت های دولتی همراه شده اند.
به گفته عضو انجمن صنایع همگن نیرومحرکه و قطعه‌سازان کشور ، همواره این حمایت ها با اهداف مشخص و توسعه ای مسیر را برای صنعت قطعه سازی روشن کرده اند.رضایی تاکید می کند: در ایران اما بخشی از این روندها و مقررات به اصلاح و تسهیل قوانین بر می گردد. اما جای امیدواری دارد که ایران هم بتواند با توسعه و نوسازی صنعت قطعه سازی اش، به کیفیت نسبی جهانی و رقابت جهانی دست یابد.
منبع : خودروکار
