خبرگزاری مهر-گروه فرهنگ: «روزنامه نگار و مدیر رسانه ای تراز انقلاب اسلامی»؛ این عنوان البته شایسته هر کسی نیست؛ اما مرحوم رضا مقدسی یکی از کسانی بود که شایسته این عنوان بود و البته به این نام هم شناخته شد؛ چراکه هم دغدغه «انقلاب اسلامی» و آینده آن را داشت و به عنوان یک فرد ولایتمدار شناخته می‌شد؛ هم «اخلاق» را در متن کار رسانه‌ای خود پاس می‌داشت و هم «تخصّص» داشت و حرفه ای بود؛ به بیان دیگر، شاید وی یکی از معدود اصحاب رسانه است که پله‌های ترقی را یکی یکی طی کرده بود و البته تلاش کرد تا تخصص و تعهّد را در کنار هم جمع کند.
اینچنین است که می‌توان رضا مقدسی را مرد اخلاق و رسانه و یکی از مردان شاخص روزنامه نگاری متعهد نامید.
سال 1346 بود که وی در مشهد دیده به جهان گشود. نخستین سال‌های تحصیلش با آخرین سال‌های حیات دودمان پهلوی همزمان شد. آنگونه که نقل شده است؛ علاقه‌مندی به روزنامه‌نگاری و کار رسانه ای در همان سالها در وجودش افتاد. تنها 11 سال داشت که مبارزات انقلابی ملت نتیجه داد و نهال انقلاب بارور شد.
اکنون فرصت مناسبی ایجاد شده بود تا فعالیت گروهی و حزبی انقلابیون در قالب حزب جمهوری اسلامی و البته با تأیید حضرت روح الله پیگیری شود.
و اما یکی از بخش‌های فعال در حزب، بخش رسانه‌ای بود که تلاش داشت تا از مسیر انتشار برخی نشریات، هم مردم را با فعالیت‌های حزب آشنا کند و هم اینکه فضایی مناسب برای رُشد استعدادهای نویسندگی و روزنامه‌نگاری پدید آوَرَد؛ در آن زمان، رضا مقدسی هم از کسانی بود که در نشریه دانش آموزی حزب مطلب می نوشت و قلم می زد.
این علاقه تداوم یافت و با اینکه وی در دانشگاه، به تحصیل تاریخ روی آورد؛ اما از 20 سالگی به روزنامه قُدس رفت و فعالیت‌های رسانه ای خود را تداوم بخشید. او کم کم توانایی‌های خود را نشان داد و از این رو بود که پروژه سراسری کردن روزنامه قُدس به وی واگذار شد و البته پس از آن هم سردبیری و معاونت مدیر مسئول روزنامه را بر عهده گرفت.
دوره کارشناسی تاریخ که به پایان رسید؛ وی بر آن شد تا تحصیلات تکمیلی کارشناسی ارشد را در رشته ارتباطات ادامه دهد تا همزمان از این دانش، در کار رسانه‌ای خود نیز بهره ببرد.
دبیری تحریریه روزنامه جام‌جم، قائم مقامی مدیرمسئول روزنامه همشهری، مدیرمسئولی روزنامه خبر، مدیرمسئولی روزنامه بین‌المللی تهران تایمز و همچنین مدیرعاملی خبرگزاری مهر، مسئولیت‌های دیگری بود که رضا مقدسی در ادامه زندگی خود عهده دار شد.
همچنین پذیرش مسئولیت اداره کل روابط عمومی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و مشاورت وزیر این وزارتخانه، از دیگر سوابق او در تداوم حرفه رسانه‌ای اش بود.
او سالیان نه چندان کمی از زندگی خود را با یک بیماری حادّ گوارشی سپری کرد و حتی مجبور به شیمی درمانی شد؛ اما به گواهی بسیاری از دوستان و همکارانش، هیچگاه از مسیر صبوری و شُکرگزاری خارج نشد تا اینکه سرانجام در سیزدهمین روز از بهمن ماه، جان به جان آفرین تسلیم کرد و داغی بر دل اصحاب رسانه گذاشت.
و حالا هفت روز از درگذشت وی می‌گذرد؛ همو که پندار، گفتار و کِردارش، و البته قلم و مدیریتش برای همه آنان که وی را می‌شناسند؛ زبانزد و الگو بوده، هست و خواهد بود.
او اکنون در بین ما نیست؛ اما نامش به نکویی در بین همگان و بویژه اصحاب رسانه بُرده می شود که این، خود، برترین میراث است. روحش شاد.
