در دور یک میز، روی کدام صندلی بنشینیم؟

وب سایت دیجی رو: صندلی‌هایی که ما در جلسات و ملاقات‌ها انتخاب می‌کنیم، هر کدام پیامی را برای دیگر اعضای حاضر می‌فرستند. مشاهده‌ی انتخاب صندلی یک شخص مثل مشاهده‌ی زبان بدن‌شان می تواند به ما نشان دهد که آن فرد چقدر به دیگر اعضای گروه نزدیک است. انگیزه‌ی اشخاص هم حتی ممکن است از طریق انتخاب صندلی‌شان مشخص شود. وقتی ما با این اصول کلیدی آشنا باشیم، می‌توانیم از این اطلاعات برای دستیابی به اهدافمان استفاده کنیم.

 

در روابط صمیمی ما خیلی به جایی که برای نشستن انتخاب می‌کنیم فکر نمی‌کنیم، اما بحث کار متفاوت است؛ چرا که ما به همکاران‌مان به اندازه‌ی دوستان یا شرکای زندگیمان نزدیک نیستیم. شما نه می‌خواهید خیلی دور و با فاصله بنشینید و نه اینکه می‌خواهید وارد حریم دیگری شوید. شاید در این زمینه تعادل برقرار کردن قدری سخت باشد. ما در ادامه دیدگاه‌هایی را در این باره با شما در میان می‌گذاریم که امیداوریم در ملاقات‌های بعدی بهتان کمک کنند.

 

 

 

 

در هر شرایطی، قبل از یاد گرفتن یا اعمال مهارت‌های جدید بهتر است که اول فکرتان را منسجم کنید. شاید کارهای تصادفی گاهی اوقات جواب بدهند اما اگر با مقاصد روشن وارد جلسه‌ای شوید، شانس بیشتری برای بدست آوردن آنچه میخواهید دارید. دستیابی به خیلی از چیزهایی که می‌خواهید به جای نشستن‌تان بستگی دارد.

 

اگر می‌خواهید اعتماد کسی که به شما نزدیک نیست را بدست بیاورید، بهتر است صندلی‌ای انتخاب کنید که مشوق همکاری باشد تا اینکه حالت دفاعی داشته باشد. شرایط این چنینی اغلب شامل شرایطی می‌شوند که شما در آنها می‌خواهید چیزی را به کسی بفروشید، فرد دیگری را آموزش دهید یا شرکت در یک مصاحبه‌ی کاری که می‌خواهید ظرفیت‌تان برای کار با دیگران را به نمایش بگذارید.

 

 

در شرایطی که می‌خواهید اعتمادسازی کنید، انتخاب صندلی‌ای که در گوشه‌ی میز قرار دارد مزایای بیشتری را برای شما بهمراه دارد. در این جایگاه شما به راحتی می‌توانید اسناد و کاغذها را با طرف مقابلتان مرور کنید و همچنین زبان بدنی که می گوید:«من طرف شما هستم» را به نمایش بگذارید. نشستن رو‌به‌روی طرف مقابل ممکن است شما را رقابتی یا مهاجم جلوه بدهد. نشستن درست کنار طرف مقابل هم برای ملاقات اولیه ممکن است زیادی صمیمی بنظر برسد.

 

 

 
اینکه کدام سمت کنار میز می‌نشینید هم می‌تواند تفاوت ایجاد کند. انتخاب کردن سمت راست ممکن است کمتر تهدید کننده بنظر برسد، چرا که اکثر افراد راست دست هستند. وقتی شما راست دست هستید و فردی در سمت راست شما نشسته، یعنی دست چپش به سمت شماست و این بنظر بعید می‌رسد که کسی با دست غیر غالبش بتواند آسیبی به شما وارد کند.

بگذارید طرف مقابل جوری بنشیند که پشتش به دیوار باشد

وقتی دیوار یا فضای خالی پشت طرف مقابل باشد احساس امنیت بیشتری می‌کند. اینطوری طرف مطمئن است که کسی دزدکی از لای در او را نگاه نمی‌کند یا از آنطرف دیوار شیشه‌ای راه نمی‌رود. وقتی کسی پشتش به دیوار بوده و دیدی واضح از در داشته باشد، قدرت بیشتری حس می‌کند.

نقطه‌ای که نشان می‌دهد شما مدیری قابل اطمینان هستید

چه در حال حاضر در موقعیت مدیریت هستید یا منتظر ترفیع، شما باید صندلی‌ای انتخاب کنید که قدرت و شایستگی شما را نشان دهد. اگر امکانش وجود دارد، صندلی سر میز را انتخاب کنید. ما مستعد پذیرش این هستیم که فردی که سر میز نشسته است قدرت بیشتری دارد. نشستن در این جایگاه به شکل‌دهی دیدگاه مخاطبان‌تان کمک می‌کند.

 

 

از در دور بمانید

قدرتی که با نشستن سر میز بدست میاورید به راحتی با نشستن پشت به در خنثی می شود. قدرتمندترین جایگاه جایی است که پشت‌تان به دیوار باشد. این موضوع در مصاحبه‌ها هم صدق می کرد، چرا که نمی‌گذارد بر فضا حاکم شوید و افراد ممکن است هر آن ورود و خروج کنند. گاهی اوقات رئیس اداره یا کسی که از بقیه از نظر رتبه بالاتر است سر میز بنشینید و وقتی چنین شرایطی وجود دارد شما باید صندلی میانی را انتخاب کنید. زبان بدن شما از صندلی میانی می‌تواند به دیگران نشان دهد که شما آماده‌ی پیوند ایده‌ها و مرتبط کردن افراد به یکدیگر هستید. افرادی که در میان مینشینند اغلب تمایل دارند که سؤال پرسیده و بحث را جلو ببرند. اینکه با دیگران احاطه شده باشید موقعیتی اصلی است که می‌تواند به عنوان حمایت و تقویتی برای کسانی باشد که به اعتماد بنفس بیشتری احتیاج دارند.

 

اگر نمی‌توانید سر میز بنشینید صندلی میانی را انتخاب کنید

 

 

سازماندهندگان رویدادها و مدیران می‌توانند با استفاده از روانشناسی تنظیم صندلی‌ها، جلسات و برنامه‌ها را هموارتر سازند. چه شما کمپینی برگزار کردید، چه کلاس درسی دارید، چه یک سری افراد را آموزش می‌دهید؛ یک سری موقعیت‌های نشستن وجود دارد که می‌توانید برای بهبود نتایج، هم برای خودتان و هم برای مخاطب‌تان، آنها را اتخاذ کنید.

 

اگر گزینه‌ی انتخاب میز برایتان وجود دارد، سعی کنید میز گرد استفاده کنید چرا که دیگر سر و ته ندارد و همه‌ی افراد اطراف آن مساوی هستند. میز گرد به افراد قدرت داده و بیشتر حس می‌کنند که شنیده می‌شوند. همچنین بر سر میز گرد امکان دیدن همه‌ی افراد وجود دارد که این امکان بر سر میزهای مربع وجود ندارد. اینکه سر میزهای مربع یا مستطیل افراد رو‌به‌روی هم می نشینند هم می‌توانند احتمال ایجاد درگیری را بالا ببرد.

 

در گذشته اکثر دانش‌آموزان در ردیف‌هایی که مقابل تخته بود می‌نشستند که خب این طرز نشستن شاید مرتب‌تر بود، اما امکان ایجاد پیوند و یادگیری از یکدیگر را برای آنها صلب می‌کرد. تنظیم صندلی‌ها به شکل نعل اسبی یا بر سر میزگرد، راهکار بهتری است. وقتی ردیف وجود داشته باشد، سلسله مراتب توجه هم ایجاد می‌شود، چرا که دانش‌آموزان باتوجه صندلی‌های جلوتر را انتخاب می‌کنند و افراد عقبی معمولاً شلوغ می‌کنند(هر چند این مسئله همیشه صدق نمی‌کند). حتی افراد را به گروه‌های کوچک تقسیم کنید، تا همه شانس پیوند بیشتری داشته و دیگر آن عقب پنهان نمی‌شوند.

با این اطلاعات می‌توانید از این پس آگاهانه‌تر در مورد محل نشستن‌تان تصمیم بگیرید و به اهدافتان دست یابید. با بکارگیری این رویکردها با اثرگذاری بیشتر در جلسات حاضر شده و دیگران تحت تأثیر زبان بدن شما قرار خواهند گرفت. درست است که وقتی کسی سمت چپ ما می‌نشیند نگران شمشیر کشیدنش نیستیم، اما از درون تمایل داریم که بیشتر به کسی که سمت راست‌مان نشسته اعتماد کنیم.