عید نوروز در کشورها و شهرهای مختلف با آداب و رسوم نوروزی ویژه ی همان شهر و کشور برگزار می شود. در ایران، نوروز بزرگترین عید ایرانیان است و به طبع با تنوع اقوام در کل کشور، آداب و رسوم نوروزی نیز متفاوت خواهد بود، هرچند که بسیاری از آیین های نوروزی مانند دید و بازدید، چهارشنبه سوری، سفره ی هفت سین، رفتن بر سر مزار عزیزان از دست رفته، پوشیدن لباس نو، سیزده به در و... برای کل کشور یکسان است. با نزدیک شدن به اول فروردین سال نو، بد نیست که با برخی از آداب و رسوم نوروزی در برخی استان های مختلف ایران آشنا بشیم.
تهران
از جمله آداب و رسوم متفاوت تهران با سایر استان های کشور، حضور حاجی فیروز در سراسر شهر در ماه اسفند و خوردن آش و کوکو سبزی در سیزده به در است.
کرمان
مردم کرمان برای پذیرایی عید کماچ سهن، قاووت، کلمپه و قطاب آماده می کنند. در روز 13 فروردین نیز سبزه های خود ر ا برای رف‍‍ع بلا در آب روان یا سر چ‍‍ه‍‍ار ک‍وچ‍ه می ری‍زن‍د. برخی از کرمانی ها بر این باورند که تا 13 فروردین نباید به م‍س‍‍اف‍رت رفت، زیرا بر این باورند که سیزده نحس است و سیزده گ‍ی‍ر می ش‍ون‍د.
خراسان شمالی
در خراسان شمالی اقوام مختلفی سکونت دارند که هر کدام اعیاد ملی و مذهبی را به صورت خاصی برگزار می نمایند که کیفیتی متفاوت را از عید سال نو ارائه می کنند. مردم نوروز کجه، نوروز بامه و سمنی(سمنو) می خورند. مسابقات اسب دوانی، شاخ زنی میش ها، میری نوروزی، کشتی چوخه، کبدی، خروس جنگی، رقص با چوب ، پرش برای گرفتن دستمال از بلندی، چوچور، شطرنج بازی، تاب بازی و مهره بازی برگزار می کنند. کوزه شکنی از آیین های نوروزی دیرین این استان است که در آن کوزه ای با مقداری آب (و گاهی چند سکه) از بلندترین نقطه ی خانه به درون حیاط خانه پرتاب می کنند و به صورت نمادین آلودگی ها و اندوه های یک سال گذشته را با آن می شورند. البته این روزها این مراسم به دست فراموش سپرده است! پختن کلوچه های مخصوص عید که با همکاری تمام اعضای خانواده پخته می شود، از مراسم های همیشگی خانواده ها در خراسان شمالی است. رفتن بر سر مزار عزیزان از دست رفته مراسم نام دارد.
خراسان جنوبی
مردم خراسان جنوبی، به کل ماه فروردین، نوروز می گویند. آن ها در این ماه سرسوزی(سبزه) می نشانند، حنا می بندند، به نیازمندان کمک می کنند و برایشان اجناس مورد نیازشان را تهیه می کنند، بازی ها و رقص های محلی انجام می دهند، لباس های نو با رنگ های روشن، قرمز و سبز می پوشند، سفره ی هفت سین سپید می چینند و تفاوت هفت سینشان با سایر هفت سین ها علاوه بر سپیدی این است که یک سین از سین های سفره شان به سیاه دانه اختصاص دارد. 
گیلان
آیین نوروزی در گیلان تفاوت زیادی با سایر مکان ها ندارد. از جمله آیین های مخصوص گیلک در استقبال سال نو، نوروزنامه خوانی یا نوروزنوسال است که افرادی خوش صدا و هنرمند با صدای زیبا به استقبال نوروز و بهار می روند؛ آن ها محله به محله و خانه به خانه می روند و پیک بهاری اند. همچنین از جمله آیین های نوروزی قدیمی گیلان که امروزه بسیار کمرنگ شده آینه تاودانی(آینه انداختن) است چند روز مانده به نوروز چند جوانان آینه ای مستطیلی را با گل بنفشه و پامچال و شاخه های کوتاه شمشاد (کیش) تزیین کرده و سپس آن را به ریسمان بلندی وصل می نمایند و پس از خوردن شام آینه ها را به داخل اتاق همسایگان می اندازندو در ازای آینه، سکه و تخم مرغ و مقداری حلوا هدیه می گیرند.
قزوین
مردم قزوین بر روی سفره های پارچه ای قلمکار و درون ظروف بلوری رنگی، با شیرینی های خانگی، آلبالوی خیس شده، انجیر، نقل، نخود، کشمش و نوعی توت که با خمیر پودر پسته و بادام درست می کنند، از مهمانان خود پذیرایی کرده و به آنها تخم مرغ رنگ شده (با پوست پیاز) هدیه می دهند.
سمنان
در نیمه ی دوم اسفند، نوروز خوانی فردی و گروهی، با خواندن ابیاتی نوید نوروز را می دهند. در سمنان، نشاندن های گل نرگس، سیر و سنبل هم در کنار سبزه ی عید بین مردم مرسوم است. همچنین بازی ها و ترانه های محلی به همراه خوردن غذاهایی چون سبزی پلو، ته چین، آش رشته و آش انار رواج دارد.
سیستان و بلوچستان
مردم استان سیستان و بلوچستان روز اول سال نو را به کوه خواجه می روند، به رقص و پایکوبی می پردازند و جشن نوروز را برپا می کنند. آن ها در سال نو، کینه ها را کنار گذشته و سال نو خود را در صلح، آشتی و آرامش آغاز می کنند.
هرمزگان
در هرمزگان، در روز چهارشنبه سوری، اگر کسی به خیاط لباسی داده تا برایش بدوزد، باید آن را بگیرد و هم وزن آن خرما یا شکر یا برنج به یک نفر فقیر صدقه بدهد. آن روز نیز کوزه نو یا کهنه ای را در خانه به زمین بیندازد تا بشکند تا قضا و بلا را دور کند. مردم همیشه دل شاد هرمزگان، نوروز را شاد، با نواها، بازی ها و رقص های محلی برگزار می نمایند.
