فرادید ؛ چند سالی است که موضوع شهر هوشمند به خصوص در تهران مطرح شده و بسیاری از مسئولین به دنبال این هستند که از این طریق فرهنگ و سبک زندگی جدیدی را میان مردم رواج دهند اما عملا می‌بینیم که به جز چند بخش جزئی موفق به انجام این کار نشده‌اند. اصولا فلسفه شهر هوشمند از جایی شکل گرفت که زندگی امروزی دیگر امکان حضور طولانی مدت در سطح شهر را به ما نمی‌دهد. از این سو باید راهکاری ارائه می‌شد تا مردم از خانه به تمامی فعالیت‌های غیرکاری خود دسترسی پیدا کرده و آنها را به ساده‌ترین شکل ممکن از طریق اینترنت انجام دهند. البته اگر موضوع شهر هوشمند را در ابعاد بزرگ‌ترین نگاه کنیم با این مسئله روبرو می‌شویم که شهری هوشمند در تمامی بخش‌های خود از فناوری استفاده می‌کند و این مسئله لزوما به یک حوزه خاص اختصاص پیدا نمی‌کند. ساختار انتقال برق، آب یا حتی نق و انتقالات داخل شهری همه در چارچوب شهر هوشمند قرار می‌گیرند و فعلا از هیچکدام آنها در ایران خبری نیست. شاید تنها بخشی که سعی شده تمرکز بیشتری روی آن قرار گیرد، فعالیت‌های سازمانی باشد که برای هرکدام درگاهی اینترنتی یا مراکزی اینترنتی تعریف شده.
به گزارش فرادید، کافیست به دستاوردهای شهرداری تهران در این زمینه نگاه کنیم تا متوجه شویم که هرچند هدف درست است اما مسیر دنبال شده به هیچ‌وجه در راستای مناسبی قرار ندارد. اینها تعدادی از دستاوردهای شهرداری تهران هستند که در چند سال گذشته به دست آمده‌اند. سامانه پژوهشگران محله: این سامانه امکان ثبت اسامی داوطلبان محلی برای انجام پژوهش در محله خود را فراهم می‌آورد و داوطلبان از طریق این سامانه می‌توانند برای اجرای پروژه نیمرخ محلات و هم‌اندیشی محلات شرکت نمایند. سامانه نیمرخ محلات: این سامانه محل گردآوری اطلاعات پایه‌ای محلات شامل جمعیت، مراکز موجود، افراد و گروه‌های اثرگذار، مشکلات اولیه و خدمات اجتماعی و فرهنگی ارائه شده در محلات است. سامانه هم اندیشی محلات: در این سامانه گزارش‌های نشست‌های گروهی نخبگان اثرگذار محلی که جهت بررسی و مطالعه مشکلات و آسیب‌های محله گرد هم می‌آیند ثبت می‌شود. همچنین پژوهشگران محله می‌توانند راهکارهای ارائه شده از سوی صاحب‌نظران را در این سامانه ثبت کنند. استفاده از 3 سامانه اول در فاز اولیه صرفا توسط مدیران آی‌تی محلات صورت می‌گیرد و به‌زودی دسترسی عمومی روی وب نیز فراهم می‌شود. سامانه خبر مکان محور: در این سامانه که مبتنی بر جی‌ای‌اس است خبرها و رخدادهای هر محله براساس محل وقوع آن روی نقشه تهران ثبت می‌شود و کاربران می‌توانند اطلاعات هر محله را براساس خروجی آر‌اس‌اس روی گیرنده‌های آنلاین خود دریافت نمایند.
تاکنون هیچکدام از این نام‌ها را شنیده بودید ؟ جواب تعداد زیادی از مخاطب‌ها به احتمالا فراوان منفی است. هرکدام از این سامانه در نگاه کلی به عنوان نکاتی مثبت در رسیدن به شهر هوشمند به شمار می‌روند اما زمانی که بستر هنوز به درستی شکل نگرفته، چگونه انتظار داریم که مردم از قابلیت‌هایی استفاده کنند که عملا در زندگی آنها نقش کلیدی ندارد. شاید تنها بخش هوشمند تهران که به درستی کار خود را انجام می‌دهد، پلیس+10 باشد. مراکزی که عملا حجم زیادی از فعالیت‌های داخل شهری مردم را انجام داده و به طور کلی از حضور آنها در سطح شهر کاسته. حال باید بگوییم که در کشورهای پیشرفته تمام فعالیت‌های مرکزی همچون پلیس+10 یا دفاتر خدمات هوشمند شهر را از طریق اینترنت خودتان می‌توانید انجام دهید. همین مسئله تاحدودی برای اینترنت بانک نیز صدق می‌کند. امروزه شما می‌توانید با توجه به رقابت بانک‌ها و پیشرفت ساختاری آنها بسیاری از فعالیت‌های بانکی خود را از طریق اینترنت انجام دهید. با این وجود می‌بینیم که به طور مثال برای پرداخت قبوض همچنان دستگاه‌هایی در بانک‌ها حضور دارند و البته مورد استفاده هم قرار می‌گیرند.
یکی از دلایل اصلی این موضوع نبود اعتماد است. مردم ایران در طول سال‌های گذشته بارها گرفتار اشتباهاتی شده‌اند که خودشان در جریان آنها نقشی نداشته‌اند. پرداخت قبض و نبود مدرکی برای آن یکی از همین موضوعات. حتما شما هم حداقل یکبار گرفتار این موضوع شده‌اید که قبضی را پرداخته و در ادامه متوجه شده‌اید که مبلغ مورد نظر به حساب واریز نشده و مجبور به مراجعه به شرکت یا مرکز مورد نظر شده‌اید. این موضوع در زمانی رخ می‌داد که تمام روند کار به صورت دستی انجام می‌شد و حالا چگونه باید اعتماد سازی کنیم که اگر تمام کارها را از طریق اینترنت انجام دهید، در نهایت دچار مشکلات این چنینی نمی‌شوید. خلاصه موضوع این است که فعلا راهی برای اعتماد سازی نداریم و همین موضوع بزرگ‌ترین قاتل شهر هوشمند است. زمانی هم که شهر هوشمند وجود نداشته باشد باید هر روز با ترافیکی چند ساعته درگیر باشیم. اتفاقاتی زنجیره‌ای که هرکدام به دیگری مرتبط هستند و تاثیر به سزایی در زندگی ما می‌گذارند.
