۱۱ نکته جالب در مورد فیلم‌های «ماموریت غیرممکن»

برترین ها - ترجمه از حسین علی پناهی: در نزدیک به 20 سال، پنج فیلم از فرانچایز «ماموریت غیرممکن» (Mission: Impossible) توسط کمپانی فیلمسازی پارامونت و با هنرنمایی تام کروز ساخته شده که موفقیت قابل توجهی را در باکس آفیس بدست آورده و علیرغم مدت زمان نسبتاً کمی که از توسعه آن می گذرد توانسته به یکی از فرانچایزهای اکشن با کیفیت تبدیل شود.

 

این که هنوز نیز تام کروز پس از دو دهه نقش اتان هانت را بازی می کند  نشان می دهد که این فیلم چیزهای زیادی برای گفتن دارد.؛ چیزهایی که بسیاری از دوستداران این فرانچایز هنوز از آن اطلاعی ندارند. در ادامه این مطلب شما را با واقعیاتی در مورد این مجموعه فیلم که کمتر کسی از آن ها اطلاع دارد آشنا خواهیم کرد.

 

 

 

در این فیلم صحنه ای وجود دارد که بعدها بسیاری از انیمیشن ها و فیلم های دیگر از آن تقلید کردند. در این صحنه تام کروز از سقف آویزان شده و تعادل خود را به بهترین شکل ممکن حفظ می کند و درست در موازات زمین قرار می گیرد. در واقع وی در این صحنه تعادل کامل نداشت و سر و نیم تنه بالای او در حین انجام این بدلکاری همواره با زمین تماس پیدا می کردند. تام کروز برای این که تعادل خود را به خوبی برقرار کند چندین سکه در کفش های خود قرار داد و در نهایت به تعادل بی نقص فیلم دست یافت. این موضوع نیز یکی از همان دلایلی است که باید همیشه چند سکه در جیب داشته باشید.

 

 

 

زمانی که «ماموریت غیرممکن» ساخته شده بلاک باسترهای تابستانی پرفروش شده بودند اما هیچ کدام از آن ها نتوانسته بود از حدی فراتر برود. در آن زمان تام کروز در اوج شهرت و اعتبار خود قرار داشت و هنوز کسی او را به چالش نکشیده بود. اولین قسمت این مجموعه اولین فیلمی بود که در روز اول اکرن خود بیش از 3.000 سالن سینما را در اختیار گرفت و همانطور که انتظار می رفت این تعداد سالن فروشی خیره کننده را در پی داشت. در این میان اما قسمت چهارم با عنوان «پروتکل روح» (Ghost Protocol) سودآورترین قسمت این مجموعه باقی مانده است.

 

 

 

این فیلم در واقع یک فیلم اکشن بود که برای فعالان ضد اسلحه قرن بیست و یکم ساخته شده بود. اگر چه در بخش هایی از فیلم اول از اسلحه استفاده می شود اما شخصیت اتان هانت هیچگاه از اسلحه برای از بین بردن دشمنانش استفاده نکرد و هیچ صحنه تیراندازی در فیلم اول «ماموریت غیرممکن» دیده نمی شود. در کل فیلم تنها 7 نفر از افراد دشمن کشته می شوند که برای فیلمی در این حد اکشن رقم بسیار پایینی است. این فیلم سعی کرده بیشتر بر روی ماهیت و ذات جاسوسان متمرکز شود و نه این که جاسوس ها نیز گاهی اوقات مجبور می شوند راه فرار خود را با کشتن دشمنان باز کنند. البته این سبک در فیلم دوم به شدت دچار تغییر شد و جان وو نقشه های دیگری در سر داشت. اسم جان وو همواره با اسلحه، انفجار و خشونت همراه بوده است. اما در قسمت اول به ندرت از چنین چیزهایی استفاده شده است.

 

 

 

وقتی که جان وو تدوین اولیه خود را برای مسئولین کمپانی پارامونت ارسال کرد همه فکر کردند که او دیوانه شده است. این تدوین سه ساعت و نیمه بی نقص بود که باعث می شد این فیلم در رده بندی « R» قرار بگیرد. به همین دلیل مدیران کمپانی پارامونت از جان خواستند که آن را کوتاه تر کند و با کاهش صحنه های خشن فیلم آن را به 120 دقیقه یا کمتر کاهش دهد. اما در نهایت همین برش های نادرست باعث شد که فیلم ضربه سختی بخورد. تدوین درخواستی مدیران پارامونت بسیار بیربط، بدون تسلسل منطقی و دارای حفره های داستانی واضح بود. همه دلیل را می دانستند اما جان وو علی رغم اصرارهایش چاره ای جز کاهش زمان فیلم به 123 دقیقه نداشت.

 

 

 

آنتونی هاپکینز در قسمت دوم این مجموعه در حضور کوتاه خود برای اولین و تنها بار از عبارت «ماموریت غیرممکن» استفاده می کند. در واقع او به یک چیز خاص لقب «ماموریت غیرممکن» می دهد و این از همان کارهایی است که جان وو معمولاً دوست دارد در فیلم هایش انجام دهد.

 

 

 

بارها با گروه موسیقی سرشناس متالیکا بارها برای ساخت آهنگی اورجینال برای برخی فیلم ها مذاکره صورت گرفت اما آن ها هر بار اعلام کردند که علاقه ای به این کار ندارند. تا این که این تام کروز و پائولا وااگنر به عنوان تهیه کننده فیلم «ماموریت غیرممکن» این پیشنهاد را ارائه دادند که برای آن آهنگی اورجینال توسط این گروه ساخته شده و از روی آن نیز یک موزیک ویدیو در آلبوم خود آن ها تولید شود. بدین ترتیب بود که آهنگ « I Disappear» آن سال تابستان (2000) به یکی از پرفروش ترین و معروف ترین آهنگ های سال تبدیل شد و برای هفت هفته متوالی در صدر برترین آهنگ راک بیلبورد باقی ماند.

 

 

 

اولین فیلم جی جی آبرامز در مقام کارگردان فیلم «ماموریت غیرممکن3» بود. او تا آن زمان در زمینه ساخت سریال های تلویزیونی و تهیه کنندگی فیلم های سینمایی فعالیت داشت و استعداد خود را به خوبی نشان داده بود. به همین دلیل جای تعجب نداشت که کروز و واگنر او را برای ساخت قسمت سوم انتخاب کردند

 

 

 

برای کسانی که  قسمت سوم این فیلم را دیده اند صحنه ای که در رم ایتالیا رخ می دهد شهروندان رمی را نشان می دهد. در واقع مردم این شهر از این که ستاره های هالیوودی به شهرشان آمده بودند شگفت زده شدند و هزاران توریست نیز به این شهر سفر کردند تا شاهد هنرنمایی تام کروز در فیلمی اکشن باشند. هنگامی که همه چیز برای فیلم برداری آماده شد مشخص شد که این افراد که قرار بود نقش سیاهی لشکر را بازی کنند بیش از حد غیرطبیعی رفتار می کردند.

 

بدین ترتیب گروهی سیاهی لشکر استخدام شده و با لباس ها و ظاهر مبدل در نقش دختران توریست، راهبه ها و دیگر شهروندانی که در شهر قدم می زدند بازی کنند و صحنه فیلم در حلقه ای که این افراد تشکیل داده بودند فیلم برداری شود. این بار صحنه فیلم بسیار بی نقص از آب درآمد.

 

 

 

در قسمت چهارم «ماموریت غیرممکن» چهارمین کارگردان وارد شد و او نیز کسی نبود جز برَد برد که در آن زمان فیلم نامه نویس و انیماتوری افسانه ای بود که یکی از رکن های اصلی استودیو پیکسار به شمار می آمد. او در همه فیلم هایش از ایستر اِگ های خاصی استفاده می کند و این فیلم نیز از آن جمله بود. وی در این فیلم نیز از همان عدد و علامت مخصوص A113 که شماره کلاس انیمیشنی است که در موسسه هنرهای نمایشی کالیفرنیا در آن درس خوانده استفاده کرده است. در فیلم «ماموریت غیرممکن 4» می توان عدد 113 را روی حلقه شخصیت هاناوی با بازی جاش هالووی دید.

 

 

 

وقتی که در قسمت چهارم قرار شد تیمی برای همکاری با تام کروز تشکیل شود، تام کروز اول از همه پیشنهاد داد که جرمی رنر نیز در این تیم قرار داشته باشد. وقتی که این خبر به رنر رسید مشخص شد که وی علاقه زیادی به حضور در این فیلم دارد و بدون خواندن سناریو موافقت خود را اعلام کرد. وی یکی از طرفداران تام کروز بود و اعلام کرد که همکاری با تام کروز رویایی بوده که برای وی به حقیقت بدل شده است. وی تام کروز را نه تنها بازیگری فوق العاده بلکه مردی بزرگ می دانست. بدین ترتیب وی در قسمت پنحم نیز در کنار تام کروز قرار گرفت.

 

 

 

در قسمت پنجم «ماموریت غیرممکن» تام کروز  به یک هواپیمای باربری ایرباس چسبیده و در حالی که هواپیما در ارتفاع بالای 5.000 پایی قرار دارد خارج از فضای درونی هواپیماست. باید بدانید که این بدلکاری واقعی بود و برای این که تام کروز در اثر شدت باد چشم هایش را نبندد از یک لنز تماسی ویژه استفاده شد. حتی یک دوربین ویژه برای فیلم برداری این صحنه ساخته شد. این بدلکاری چنان خطرناک بود که کریستوفر مگوایر با انجام آن مخالفت کرد زیرا جان تام کروز را در خطر می دید و تنها پس از اصارهای تام کروز تن به انجام این کار داد.

 

وقتی که صحنه برای فیلم برداری آماده شد تام کروز از مگوایر قول گرفت که هر اتفاقی که رخ داد وی فیلم برداری را قطع نکند تا این که تمامی ابعاد این صحنه توسط دوربین ها شکار شود. باور نکردنی نیست اما در آن زمان تام کروز 53 سال سن داشت و چنین صحنه خطرناکی را به اصرار خود بازی کرد.