ناتوانی جنسی مردان به شکل ناتوانی در رسیدن به حالت نعوظ و حفظ این حالت گفته می‌شود. این اختلال باعث می‌شود تا مرد در آمیزش جنسی لذت و رضایت کافی کسب نکند. این مشکل بسیار شایع است و در همه‌ی سنین دیده می‌شود. با این‌حال، مردان مسن‌تر، آن را بیشتر تجربه می‌کنند. بنا به پژوهش‌های صورت‌گرفته در دانشگاه ویسکانسین، در آمریکا حدود 5 درصد از مردان بالای 40 سال، ناتوانی جنسی از نوع اختلال نعوظ دارند. در حدود 15 درصد از مردان بالای 70 سال نیز این مشکل را تجربه می‌کنند. در این مقاله با علل، روش‌های درمان و پیشگیری از ناتوانی جنسی آشنا خواهید شد:
علل رایج ناتوانی جنسی
ناتوانی مردان در رسیدن به حالت نعوظ به چندین عامل وابسته است. این عوامل خود حاصل مشکلات جسمانی گوناگونی هستند. مشکلات وابسته به سلامت روانی و دیگر اختلالات روان‌شناختی نیز ممکن است موجب ناتوانی جنسی و وخیم‌ترشدن آن شوند.
علل جسمانی
علل روانی
افزون بر عوامل جسمانی، عوامل روانی نیز ممکن است باعث ناتوانی جنسی در مردان شود؛ شماری از این عوامل به شرح زیر است:
- استرس؛
- افسردگی؛
- اضطراب؛
- سایر شرایط خاص روانی؛
- مشکلات در روابط عاطفی به‌خاطر استرس، ضعف در برقراری ارتباط و… .
برخی از مردان ترکیبی از مشکلات جسمی و روانی را تجربه می‌کنند و بنابراین، مشکل ناتوانی جنسی در آنها به شکلی حادتر نمود می‌یابد؛ برای نمونه، اگر فردی به‌خاطر وجود زخم و جراحت، واکنش جنسی کندی داشته باشد، در رسیدن به حالت نعوظ دچار اضطراب خواهد شد و همین اضطراب، مشکل ناتوانی جنسی او را تشدید خواهد کرد.
سازمان خدمات سلامت ملی بریتانیا (NHS)، نیز اعلام کرده است که این ناتوانی جنسی فقط در برخی شرایط خاص برای بعضی از مردان تشدید می‌شود؛ برای نمونه، ممکن است فردی در حالت عادی و تنهایی به نعوظ برسد یا حتی با این حالت از خواب برخیزد؛ ولی به هنگام آمیزش، دچار اختلال و ناتوانی شود.
اگر مردی نتواند در رابطه با شریک جنسی‌اش به نعوظ برسد، به احتمال زیاد، ناتوانی او ریشه در عوامل روان‌شناختی دارد؛ اما اگر مردی هیچ‌گاه و در هیچ شرایطی قادر به رسیدن به حالت نعوظ نباشد، باید ریشه‌ی آن را در مشکل یا اختلالی جسمی جست‌وجو کرد.
درمان‌های ناتوانی جنسی
نخست پزشک متخصص باید اطمینان حاصل کند که بیمار، درمان‌های درست و مناسبی برای دیگر بیماری‌های احتمالی دریافت می‌کند. شاید عوامل روانی یا جسمانی، علت اصلی ناتوانی جنسی باشند؛ شاید هم این عوامل باعث حادترشدن ناتوانی جنسی می‌شوند. در هر حال، درمان باید به‌صورت کامل و درست صورت بگیرد.
پس از ریشه‌یابی مشکل، پزشک مستقیما به سراغ درمان ناتوانی جنسی خواهد رفت. طیفی گسترده از روش‌های درمانی برای رفع این مشکل وجود دارد که بنا به علت ناتوانی، شکل آن متفاوت خواهد بود:
داروهای خوراکی
برای رفع ناتوانی جنسی، برخی داروهای خوراکی به شرح زیر وجود دارد:
- قرص‌های سیلدنافیل (ویاگرا)؛
- تادالافیل (سیالیس)؛
- واردنافیل (لِویترا)؛
- آوانافیل (اسپِدرا).
مصرف این داروها به‌شکل خودکار و سریع باعث رفع ناتوانی جنسی نمی‌شود؛ برای اثربخشی آنها، فرد به انگیزش جنسی نیز نیاز دارد. گفتنی است قرص‌های نام‌برده هیجان و لذت جنسی ایجاد نمی‌کنند؛ ضمن اینکه عوارض جانبی نیز دارند؛ سردرد و برافروختگی، از جمله شایع‌ترین عوارض جانبی این داروهاست. از دیگر عوارض کمتر شایع، می‌توان به سوءهاضمه، گرفتگی و کیپ‌شدن بینی و سیانوپسیا (اختلال در بینایی و دیدن اشیا به رنگ آبی) اشاره کرد.
گفتنی است افراد با شرایط زیر، نباید از داروهای نام‌برده کمک بگیرند:
- مشکلات قلبی شدید؛
- مشکلات کبدی شدید؛
- تجربه‌ی اخیر سکته‌ی مغزی؛
- تجربه‌ی اخیر حمله‌ی قلبی؛
- فشارخون پایین؛
- برخی بیماری‌های چشمیِ وراثتی و نادر.
آلپروستادیل
اگر مردی با ناتوانی جنسی و اختلال در نعوظ، به درمان‌ها پاسخ مثبت و مؤثری ندهد، آلپروستادیل پیشنهاد می‌شود. آلپروستادیل، هورمونی مصنوعی است که به تحریک گردش خون در آلت تناسلی کمک می‌کند. آلپروستادیل را می‌توان هم به آلت تناسلی تزریق کرد و هم می‌توان یک پِلتِ حاوی آلپروستادیل را در مجرای ادرار قرار داد. مجرای ادرار کار انتقال ادرار را از مثانه به آلت بر عهده دارد.
بر اساس گزارش سازمان ملی سلامت انگلستان، کسانی که از این هورمون استفاده می‌کنند، معمولا پس از 5 تا 15 دقیقه می‌توانند به حالت نعوظ برسند. البته طول مدت نعوظ بسته به میزان دُزِ مصرفی آلپروستادیل متفاوت است.
مردانی که دچار بیماری کم‌خونیِ داسی‌شکل هستند و در خطر نعوظ دائم به‌سر می‌برند (یعنی نعوظ برای‌شان بلندمدت و دردناک است) نباید از آلپروستادیل استفاده کنند. افراد با سایر اختلالات و کسانی نیز که از سایر درمان‌ها برای مشکل ناتوانی جنسی خود کمک می‌گیرند، نباید به سراغ مصرف آلپروستادیل بروند؛ برخی از عوارض جانبی آلپروستادیل به شرح زیر است:
- تغییرات در فشارخون؛
- سردردها؛
- سرگیجه؛
- درد در ناحیه‌ی آلت تناسلی؛
- سوزش مجرای ادرار؛
- خون‌ریزی مجرای ادرار؛
- بروز حساسیت نسبت به دارو در محل تزریق.
پمپ خلأ
یکی دیگر از گزینه‌ها برای درمان ناتوانی جنسی، بهره‌گیری از پمپ خلأ یا همان وکیوم است. این پمپ به‌شکل دستی یا با باتری کار می‌کند. برای استفاده، شخص باید لوله را روی آلت خود قرار دهد و سپس همه‌ی هوای درون لوله را به‌سمت بیرون آن تخلیه کند تا حالتی از خلأ ایجاد شود. این حرکت، خون را در آلت تناسلی به جریان انداخته و فرد را به حالت نعوظ می‌رساند. قراردادنِ حلقه‌ای پلاستیکی به دورِ قسمت پایینی آلت تناسلی، باعث ماندن خون در این قسمت می‌شود و حالت نعوظ را حفظ می‌کند.
این وسیله به فرد کمک می‌کند تا حالت نعوظ را به‌مدت 30 دقیقه حفظ کند. بر اساس آمارهای رسمی، بیشتر مردان پس از استفاده از پمپ خلأ، دیگر دچار ناتوانی جنسی نخواهند بود. چنانچه مردی دچار اختلال خون‌ریزی است یا داروهایی برای کاهش توانایی انعقاد خون مصرف می‌کند، نباید از پمپ خلأ کمک بگیرد. شایان ذکر است کمتر از یک‌سومِ مردان، در نتیجه‌ی استفاده از پمپ خلأ، دچار درد و کبودی می‌شوند.
جراحی
چنانچه هیچ‌یک از روش‌های درمانیِ پیش‌گفته، اثربخش نباشد، می‌توان به گزینه‌ی جراحی اندیشید. جراحی برای رفع این مشکل، با قراردادن ایمپلنت نیمه‌سخت یا قابل‌تورم در داخل آلت فرد همراه است.
درمان‌های روان‌شناختی
اگر ناتوانی جنسی ناشی از استرس، اضطراب یا سایر مشکلات روانی باشد، فرد باید به مشاور یا روان‌شناس مراجعه کند. اگر این وضعیت باعث ایجاد تنش و استرس برای هر دو نفر در رابطه می‌شود، بهتر است زوج با هم به مشاور مراجعه کنند. گفت‌وگو با روان‌شناس و مشاور می‌تواند مشکل را رفع کند و زمینه‌های روانی بروز اضطراب و تنش را به هنگام رابطه کاهش دهد.
پیشگیری از ناتوانی جنسی
روش‌هایی برای پیشگیری از ابتلا به این مشکل وجود دارد:
- سیگار نکشیدن؛
- عدم مصرف الکل و موادمخدر؛
- انجام تمرین‌های ورزشی با تمرکز بر ناحیه‌ی کف لگن؛
- کاهش وزن در صورت چاقی مفرط؛
- تمرین برای پرهیز از استرس؛
- درمان افسردگی، اضطراب یا هر مشکل روانی دیگر.
چشم‌انداز مشکل
کسانی که به ناتوانی جنسی دچارند، نباید نگران و ناراحت باشند؛ زیرا درمان‌های متفاوت و متنوعی برای این مشکل وجود دارد و بنا به شرایط هر فرد، می‌توان از گزینه‌ای مؤثر بهره گرفت.
این مجموعه صوتی پرطرفدار را از دست ندهید
سلامتی ارزشمندترین دارایی انسان است
14000تومان
7000تومان
