به سفر خارجی میروید: به این نکات مهم توجه کنید!

سفر رفتن یکی از اتفاقات هیجان‌انگیز زندگی‌ماست، اتفاقی که می‌تواند خاطرات شیرین و فراموش‌نشدنی را گاه برای تمام عمرمان از خود به جا بگذارد. برای همه ما پیش می‌آید در طول زندگی‌مان سفر رفتن را تجربه کنیم.

سفر رفتن جذابیت ها، حساسیت ها و البته باید و نبایدهای خاص خودش را دارد، اما وقتی پای رفتن به یک سفر خارجی به میان می آید تمام این حساسیت ها چند برابر می شود. در ضمن چاشنی نگرانی هم به آن اضافه می شود.

این که سفر خارجی ما به قصد تفریح و خوشگذرانی است یا یک سفر کاملا رسمی و کاری، فرقی نمی کند.

مهم این است که با یک سفر داخلی به دیگر شهرهای کشور که ممکن است سالی چند بار برایتان پیش بیاید، کاملا متفاوت است.

این یک سفر مهم است که اگر قبل از شروع آن تمام مقدمات لازم را نچینید، برنامه ریزی ها را انجام ندهید و بایدها و نبایدهای آن را رعایت نکنید، ممکن است نادیده گرفتن حتی یک مورد بظاهر کم اهمیت، سفر را به کامتان تلخ کند و شرایطی را در طول اقامت در کشور مقصد برایتان به وجود بیاورد که به این راحتی ها امکان درست کردن اوضاع را نداشته باشید.

پیش از سفر

ناگهانی و بدون اطلاع سفر نکنید. بهتر است حداقل به یک نفر راجع به سفر و محل اقامت تان بگویید. شاید قبل از این که برگردید اتفاقی بیفتد که لازم باشد به شما اطلاع دهند یا درصورتی که خبری از شما نبود، بتوانند دنبال تان بگردند.

وقتی قرار است به یک کشور دیگر سفر کنید، با فرهنگ و اجتماعی متفاوت با محل زندگی تان مواجه هستید. خوب است قبل از سفر با افرادی که پیش از شما به آن کشور سفر کرده اند صحبت کنید یا اطلاعاتی را در اینترنت جستجو کنید.

این کار علاوه بر این که باعث می شود بهتر برای سفرتان برنامه ریزی کنید، چشم انداز بهتری از چیزهایی که در انتظارتان است، خواهید داشت حتی اگر از سلامت خودتان مطمئن هستید، بد نیست چهار تا شش هفته قبل از سفر، یک معاینه کامل پزشکی انجام دهید.

اگر قرار است به شهری کوهستانی در یک فصل سرد سفر کنید یا اگر مقصد سفرتان شهری گرم و ساحلی است، تغییرات آب و هوایی را تا زمان برگشت تان بررسی کنید.

با این کار هم متوجه می شوید چه چیزهایی باید با خودتان ببرید و هم بهتر می توانید برای گشت وگذار و تفریح برنامه ریزی کنید.

اختلاف ساعت کشور خودتان با کشور مقصد را در نظر بگیرید و سعی کنید یکی دو روز قبل از رفتن، خواب تان را در شهر و خانه خودتان تنظیم کنید. معمولا دو ساعتی دیر و زود خوابیدن یا بیدار شدن، تمرین خوبی است.

بد نیست در حد چند کلمه از زبان رایج کشور مقصد را بلد باشید. شاید در مواقع اضطراری یا برای کمک خواستن به دردتان خورد. اسم و آدرسی از خودتان روی چمدان بنویسید.

معمولا ساک ها و چمدان ها جایی برای نوشتن این مشخصات دارند؛ ولی اگر هم نداشت، روی کاغذ کوچکی یادداشت کنید و بدنه چمدان تان بچسبانید.

حالا وقت بلیت است

بلیت اینترنتی بگیرید. بزرگ ترین مزیت این بلیت این است که چون اطلاعات پرواز شما با تمامِ جزئیات، روی کامپیوترهای فرودگاه وجود دارد، اگر بلیت تان را جا بگذارید، گم کنید یا از شما بدزدند برنامه سفرتان سرجایش است. حتی می توانید آن را تغییر دهید بدون این که به صدور مجدد بلیت پرینت شده روی کاغذ نیاز باشد.

اگر شرکت هواپیمایی تان امکان صدور کارت پرواز را به صورت اینترنتی ارائه می کند، حتماً از این امکان هم استفاده کنید تا در فرودگاه وقت تان کمتر تلف شود.

گذرنامه یادتان نرود

گذرنامه، یکی از مدارک شناسایی رسمی است که از طرف دولت برای اتباع یک کشور صادر می شود. داشتن گذرنامه نشان دهنده داشتن تابعیت آن کشور است و امکان درخواست اجازه گذر یا ورود به کشورهای دیگر را به فرد می دهد، پس باید هوای گذرنامه تان را داشته باشید تا در سفر به دردسر نیفتید.

اتباع ایرانی برای دریافت یا تمدید گذرنامه باید از یکی از شعب بانک ملی ایران، فرم و پوشه درخواست گذرنامه را بگیرند و بعد از واریز وجوه لازم به شماره حساب های اعلام شده، به یکی از دفاتر پلیس+١٠ مراجعه کرده و مدارک تکمیل شده و فیش های پرداختی را تحویل باجه گذرنامه دهند.

البته مسئولان اداره گذرنامه بارها به شهروندان ایرانی هشدار داده اند داشتن اعتبار گذرنامه تنها شرط سفر به برخی کشورها نیست و برای سفر به بعضی کشورها گذرنامه افراد باید بیش از شش ماه اعتبار داشته باشد، در صورتی که گذرنامه افراد کمتر از شش ماه اعتبار داشته باشد برخی کشورها مانند عربستان، مالزی و عراق به شما اجازه سفر نخواهند داد.

در کشورهایی که به روادید نیازی نیست تا وقتی گذرنامه دارای اعتبار باشد، افراد می توانند بدون در نظر گرفتن زمان باقیمانده از اعتبار گذرنامه شان، به کشورهای مورد نظر سفر کنند. اگر قرار است مدت طولانی سفر کنید، حتما بررسی کنید گذرنامه تان تا وقتی برمی گردید اعتبار داشته باشد.

چه بپوشم؟ چه ببرم؟

سبک سفر کردن اصلا به این معنی نیست که یکسری وسایل ضروری و به دردبخور را حذف یا فراموش کنیم.

چمدان مسافر باید آن قدر سبک باشد که حمل کردنش را سخت نکند و آن قدر کامل که چند روزی نیازهای مسافر را در شهری که خانه او نیست، برآورده کند.

مهم ترین اصل برای این که بدانیم چه چیزهایی ببریم و چه چیزهایی را از چمدان خارج کنیم، این است که نسبت به جایی که می رویم و مدلی که سفر می کنیم و امکاناتی که در مقصد خواهیم داشت، آگاهی داشته باشیم.

لباسی که در سفر می پوشید باید راحت و سبک باشد. کفش مناسب پیاده روی بردارید و عینک آفتابی را هم فراموش نکنید. جوراب و لباس های زیر را جدا از بقیه بگذارید نظم چیدن وسایل را در چمدان رعایت کنید.

حواستان به فصل سفر و آب و هوای مقصد باشد. احتمال شب های سرد را در نظر بگیرید و یک ژاکت با خودتان بردارید. اگر هوای مقصد گرم است یا نزدیک دریا هستید لباس های خنک و نازک بیشتر به دردتان می خورد.

لباس های غیرضروری با خودتان حمل نکنید. چند عددپیراهن یا تی شرت در فصل تابستان و چند پیراهن گرم و ژاکت برای زمستان کافی است.

احتمال خرید کردن در مسافرت را هم در نظر بگیرید.

چطور چمدان ببندیم؟

چمدان بستن وقتی کار راحتی به نظر می رسد که در کمد لباس ها و کشوها را باز کنیم و هر چیزی را که می خواهیم، بدون ترتیب داخل چمدان بریزیم؛ ولی مثل هر کار دیگری، بستن کوله بار سفر هم قواعد خودش را دارد.

برای این که در چمدان تان را بدون دردسر ببندید و وسایل تان را همان طور که می خواهید در مقصد تحویل بگیرید، خوب است به نکات زیر توجه داشته باشید:

ـ فکر برداشتن وسایل سنگین را از سر بیرون کنید. اتو و سشوار از وسایلی است که در بیشتر هتل های امروزی در اختیارتان قرار می گیرد.

ـ بهتر است طوری لباس ها را بچینید که به اتوکردن نیازی پیدا نکند. لباس های رسمی را با چوب رختی در کاورهای پلاستیکی خشکشویی بگذارید.

ـ کیسه های پلاستیکی بهترین انتخاب برای دسته بندی وسایل است. می توانید کفش های کثیف، شامپو و وسایل بهداشتی یا هر وسیله ای دیگری که امکان ریختن روی لباس ها و خراب کردنشان را دارد، در آنها بگذارید.

ـ برای جا دادن لباس های راحت تر مثل شلوارهای جین و بلوز و ژاکت و تی شرت ها دو راه وجود دارد: هم می توان آنها را تا کرد و هم لوله. لوله کردن برای جین و تی شرت عالی است، جای کمتری را در چمدان اشغال می کند و چروک هم نمی شود. لباس هایی مثل ژاکت و بلوز را هم به شکل مربع تا کنید.

مهم ترین ها

شما قرار است به یک کشور خارجی سفر کنید و این یعنی فرسنگ ها دور از محل زندگی تان و به همین دلیل باید هوشیارتر باشید. اگر چیزی جا بگذارید دیگر امکان بازگشت ندارید و سفر هم برایتان تلخ خواهد شد.

گذرنامه، بلیت ، روادید، پول، کارت اعتباری، چک پول های مسافرتی، برگه یا شماره رزرو هتل، نقشه شهر مقصد، شماره تلفن های اضطراری شهر مقصد (پلیس، اورژانس و تاکسی)، داروهای ضروری، شماره تماس با پزشکتان و... .

این وسایل را حتما باید جایی جدا از لباس ها و بخصوص در محلی که بهترین و راحت ترین امکان دسترسی به آن را داشته باشید قرار دهید. شاید تا وقتی به مقصد برسید، مجبور باشید چند بار آنها را خارج کنید و دوباره سر جایشان بگذارید.

در راه فرودگاه

اگر می خواهید در فرودگاه اضطراب و نگرانی نداشته باشید، دست کم یک ساعت قبل از پرواز آنجا حاضر باشید، معمولا برای پروازهای داخلی یک ساعت و برای پروازهای بین المللی دو ساعت قبل از پرواز در فرودگاه باشید بهتر است.

به این ترتیب زمانی که برای کنترل بلیت، امنیت پرواز، مهاجرت و باقی صف های طولانی صرف می شود و حتی ترافیک و تاخیر در راه فرودگاه هم برایتان نگران کننده نیست، اگر دیر شد و احساس کردید ممکن است پرواز را از دست بدهید، حتما با یکی از کارمندان گیت امنیت پرواز موضوع را در میان بگذارید تا کارتان را خارج از نوبت انجام دهد، یادتان نرود اگر موضوع را مطرح نکنید کسی متوجه شرایط اضطراری شما نمی شود و در این شرایط فقط خودتان مسئول عواقب جا ماندن از سفر هستید.

فراموش نکنید هواپیما برای هیچ مسافری معطل نخواهد شد، مگر این که او یکی از 50 مسافری باشد که در راه تلفن کرده و در فهرست تاخیری ها قرار گرفته است، پس اگر هنوز در راه هستید به بخش مسافران جامانده زنگ بزنید.

اگر با کودکتان سفر می کنید

برای این که سختی های این سفر طولانی برای کودکان قابل تحمل شود، بد نیست نکات زیر را رعایت کنید:

برایشان سرگرمی درست کنید: بردن کتاب، دی وی دی پلیر یا هرچیز دیگری که بتواند آنها را سرگرم نگه دارد مفید است.

حتما‍ آبنبات به همراه داشته باشید: وقت بلند شدن و فرود آمدن به او آبنبات بدهید، اما نه زودتر از وقتی که هواپیما در باند قرار گرفته، چون آن را می خورد و فایده ای ندارد. تنقلات مورد علاقه کودکتان را همراه داشته باشید: اگر غذای هواپیما را دوست نداشته باشد و گرسنه بماند بداخلاق تر می شود.

هم در هواپیما و هم در فرودگاه کنار پنجره بنشینید: کنار پنجره جای هیجان انگیزی است و هر کودکی را دست کم برای مدتی سرگرم نگه می دارد.

همیشه امکان تاخیر را در نظر بگیرید: خوراکی، لباس، اسباب بازی و برای بچه های کوچک تر پوشک به اندازه کافی همراه داشته باشید تا چند ساعت تاخیر برایتان کابوس نشود.

و اما هتل ...

اگر می توانید هتل خود را حدود دو سه ماه پیش از سفر رزرو کنید، معمولا تخفیف خوبی به شما تعلق خواهد گرفت و اگر هم بخواهید آن را کنسل کنید هزینه ناچیزی از پرداخت شما کسر و بقیه به شما بازگردانده می شود. این کار ارزشش را دارد.

اگر شهر مقصد، سرویس مترو یا اتوبوس درون شهری خوبی دارد، سعی کنید هتل خود را در نزدیکی ایستگاه بگیرید؛ حمل و نقل درون شهری بخصوص در یک کشور غریب می تواند معضلی باشد.

فهرست امکانات و شرایط اتاق را حتما پیش از رزرو، کامل و دقیق مطالعه کنید: شرایط تعریف شده برای فرزندتان و سن و سالش، وضعیت رزرو تخت برای او، شرایط کنسل کردن اتاق رزرو شده، ساعت ورود و خروج از هتل و هر شرایط ریز و درشتی از هتل که دانستن آن می تواند به شما کمک کند.

یکی از مواردی که لازم است به آن دقت کنید آن است که آیا قیمت اعلام شده برای هتل دربرگیرنده مالیات ها و هزینه های جانبی نیز هست یا خیر؟ سایت ها یا مراکز رزرو گاهی از این شیوه برای بهتر نشان دادن قیمت های خود استفاده می کنند، اما زمانی که می خواهید هتل را رزرو کنید ١٠ تا ٢٠ درصد هزینه اضافه روی صورتحساب خود می بینید.

نکته دیگری که در مطالعه شرایط اتاق باید بررسی کنید آن است که کدام یک از امکانات هتل برای شما رایگان است و کدام یک هزینه دارد.

مثلا در بسیاری از هتل ها استفاده از باشگاه ورزشی هتل رایگان است، اما در مقابل استفاده از وسایل داخل یخچال خود اتاق هزینه در بر دارد، آن هم بسیار بالاتر از قیمت همان خوردنی یا آشامیدنی اگر آن را از فروشگاه بخرید! فهرست این هزینه ها معمولا در پایان مدت اقامت شما و در زمان تسویه حساب و ترک هتل در قالب صورتحساب در اختیار شما قرار می گیرد و باید آن را بپردازید

وقتی به مقصد رسیدید

همیشه سعی کنید در روشنایی روز به شهری که نمی شناسید برسید؛ چون پیدا کردن مسیرها در شب سخت تر می شود و نمی توانید خوب خیابان ها را ببینید؛ از طرفی شب ها بیشتر فروشگاه ها تعطیل است و اگر چیزی بخواهید، تهیه کردنش سخت است، یا حتی شاید نتوانید تاکسی هم براحتی پیدا کنید.

سعی کنید شماره یا کد تاکسی را همان موقع که سوار می شوید در جایی یادداشت کنید یا در حافظه تلفن همراهتان ذخیره کنید.

نکته مهم برای هر مسافر خارجی این است که به فرهنگ و قوانین کشوری که در آن مهمان شده احترام بگذارد، به ملیت و شخصیت هایی که برای مردم آن سرزمین مهم هستند توهین نکند و با افراد بومی درگیر نشود.

مواظب وسایل شخصی تان باشید؛ برای پول و مدارک شخصی از کیف های کوچکی استفاده کنید که مطمئن باشید آنها را جا نمی گذارید یا امکان ربودنش نیست.

قبل از این که خیلی خرید کنید، در مورد مقدار بار مجازی که می توانید با خودتان خارج کنید و همین طور هزینه هر کیلو اضافه بار، اطلاعاتی داشته باشید.

همه پول هایتان را تمام نکنید و با جیب خالی به فرودگاه نیایید. همیشه مقداری برای هزینه های احتمالی مثل اضافه بار و امثال اینها نگه دارید.

باید و نباید غذا خوردن

اگر معده حساسی دارید، سعی کنید قبل یا در حین سفر خوراکی هایی را که ممکن است ناراحت تان کند، نخورید؛ چون ممکن است برای مدت طولانی، دسترسی به سرویس بهداشتی مناسب و تمیز نداشته باشید.

قبل از سفر خیلی غذا نخورید و در طول سفر نیز به اندازه و سبک میل کنید. این کار باعث می شود بدن شما راحت تر با شرایط آب و هوایی، اختلاف زمان و غذای متفاوت کشور مقصد منطبق شود.

وقتی به مقصد رسیدید در هر رستورانی غذا نخورید. حداقل از ظاهر مرتب و تمیز رستوران می توانید بفهمید داخل آشپزخانه اش چه خبر است. سعی کنید جایی که بومی های بیشتری می روند غذا بخورید.

درست است که یکی از لذت های سفر، آشناشدن با غذاها و خوراکی های جدید است، ولی گاهی غذای رسمی یک کشور ممکن است خیلی متفاوت با ذائقه شما باشد و خوردنش حالتان را بد کند.

اگر مطمئن باشید چه مواد یا ادویه های خاصی در غذاهای محلی وجود دارد، شاید بهتر بتوانید تصمیم بگیرید. برای این که مطمئن شوید غذای رستورانی حلال است، معمولا باید روی تابلوی آن نوشته شده باشد یا داخل منو کنار اسم غذا مشخص کنند که کدام یکی، غذای حلال است وگرنه می توانید سوال کنید.

بیماران بخوانند

استرس سفر را نمی توان انکار کرد، چون سفر می تواند فرد بیمار را در معرض خطرهایی قرار دهد که در خانه خود از آنها دور بوده است؛ مثل نشستن های طولانی مدت، کمبود اکسیژن، پرواز در ارتفاعات، قرار گرفتن در معرض آب و هوای سرد و گرم و انجام فعالیت های فیزیکی و بیش از حد معمول مانند حمل کردن چمدان های سنگین، بنابراین لازم است بیماران محدودیت های خود و شیوه برخورد با آنها را بدانند تا در طول سفر دچار مشکل نشوند.

بهتر است بیشتر از نیازتان با خود دارو ببرید تا در حوادث پیش بینی نشده با مشکل مواجه نشوید. همه نسخه های دارویی خود را همراه ببرید.

داروها را به جای گذاشتن در ساک و چمدان، در کیف دستی خود بگذارید تا هم راحت تر به آن دسترسی داشته باشید و هم اگر وسایل شما حین سفر مفقود شد، از داروهایتان محروم نشوید.

بهتر است تمام افراد با سابقه بیماری های قلبی یا کسانی که در معرض بیماری های قلبی هستند، در طول سفر پرونده پزشکی خود را که شامل اطلاعات زیر است، همراه داشته باشند: آخرین آزمایش ها و معاینات پزشکی، آخرین نوار قلبی، اعمال جراحی، آنژیوگرافی، فهرست داروهای مصرفی فعلی و شماره تلفن پزشک خانوادگی که در جریان بیماری فرد قرار دارد.

اگر از داروهای آرامبخش استفاده می کنید، قبل از سفر یک نامه از پزشک خود داشته باشید که در آن نوشته شده باشد به چه دلیل از این داروها استفاده می کنید.

اگر شما به تزریق نیاز دارید و برای همین سرنگ و سوزن را با خود حمل می کنید، به نامه پزشک نیاز دارید.

منبع: جام جم آنلاین