شیرین بیان گیاه بومی مناطق مدیتریانه ای است و در اکثر نقاط ایران می روید. شیرین بیان گیاهی است چند ساله و دارای ساقه ای بطول یک متر که در نواحی معتدل تا ارتفاع دو متر می رسد. برگهای آن مرکب از تعدادی برگچه های فدر و سبز رنگ میباشد و گلهای آن برنگ سبز زرد و بنفش است.
موارد مصرف:
:: مهمترین مورد مصرف شیرین بیان که جدیدا کشف شده است و در اروپا و آمریکا استفاده میشود درمان کنندگی زخم معده و سرطان معده است. و بدین منظور شربت شیرین بیان را تهیه نموده و هر روز بمقدار یک قاشق غذاخوری به مریض میدهند و تا چهار ماه اینکار را تکرار می نمایند.
::برای تقویت وضعیت عمومی بدن بسیار مفید است.
::خوردن آن باعث جلوگیری از پیری میشود.
::برای نرم کردن سینه مناسب است.
::زخمها و تاولهای پوست را با چای شیرین بیان شستشو دهید تا زود خوب شود.
::ملین است بنابراین آنرا با گیاهان دیگر قاطی می نمایند تا از انقباضات کم نماید.
::مدر و عرق آور است.
::برای برطرف کردن زخم و التهای ریشه شیرین بیان را بمکید.
::سرفه را بر طرف می کند.
::ورم معده را برطرف می کند.
::تنگی نفس ار تسکین میدهد.
::برای درمان سوئ هاضمه مفید است.
::برای از بین بردن نفخ شکم مفید است.
::چشم را تقویت کرده و رفع سردرد می نماید. (برای این مورد 2 گرم شیرین بیان را پودر کرده و با یک گرم شکر و یک گرم ::رازیانه مخلوط کنید و سپس آنرا در آب خیس کرده و هر روز بخورید)
::برای درمان موخوره چای شیرین بیان را به سر بمالید.
::برای رفع بوی بد زیر بغل و پا از برگهای شیرین بیان پماد درست کرده و در این قسمتها بگذارید.
طرز مصرف:
تکه های شیرین بیان: مانند آبنبات می توانید در دهان گذاشته و بمکید.
شربت شیرین بیان: ریشه شیرین بیان ربدون پوست را آسیاب کرده و با آب مخلوط کرده و آنقدر بجوشانید تا غلیظ شود.
جوشانده شیرین بیان: 20 گرم ریشه شیرین بیان بدون پوست را آسیاب کرده و در 100 گرم آب ریخته و آنقدر بجوشانید تا غلیظ شود.
دم کرده شیرین بیان: مقدار 50 گرم ریشه بدون پوست شیرین بیان را آسیاب کرده و در یک لیتر آب جوش بریزید و بگذارید مدت 10 دقیقه دم بکشد.