تمام شعر احمد عزیزی پر از دانش‌ و ظرافت‌ است

غلامرضا نوری‌علا در گفتگو با خبرنگار مهر، در خصوص ویژگی‌های برجسته شعر مرحوم احمد عزیزی اظهار داشت: برای صحبت درباره بزرگواری چون احمد عزیزی من شأن و جایگاهی ندارم اما به هر حال احمد عزیزی یکی از شاعرانی بود که بعد از انقلاب نامش بلندآوازه شد.

نوری‌علا بیان کرد: احمد عزیزی در شعرش عرفان و فلسفه را که با هم جمع نقیضین‌اند را آورد و نگاه بسیار جدی به حضرت مولانا داشت و به همان پرشوری مثنوی مولانا، مثنوی‌های فاخری سرود.

وی افزود:  عزیزی در شعرش ابداعات زبانی عجیب و غریبی داشت او از ذهنی مصور برخوردار بود نمی‌توان گفت احمد عزیزی در مولانا ماند بلکه او به سبک شاعرانی هندی نیز شعر سرود و به شعر صائب و دیگران علاقه مند بود و در شعرش بارز است همچنین از شاعران معاصر نیز تحت تاثیر شاعرانی چون سپهری قرار گرفت.

نوری علا اظهار کرد: تمام شعر احمد عزیزی پر از ظرافت‌ها و ریزه‌کاری‌هاست، او در یک کلام شاعری است که ابعاد بسیار بسیار ناشناخته‌ای خواهد داشت مگر اینکه بزرگانی بررسی کنند و ابعادی فراتر از انسان معمولی در احمد عزیزی پیدا کنند البته عزیزی مثل همه ما زمینی و بشر بود اما واقعیت این است که چیزهایی داشت که پذیرش آن مشکل است.

وی افزود: احمد عزیزی در شاعران معاصر با میرشکاک، اسرافیلی، مرحوم آقاسی و... مرادواتی داشت، ابداعات واژگان از کارهای عجیب و غریب او بود مانند اثر "کفش های مکاشفه" واژه‌هایی می‌ساخت که شنوده‌ها برای اولین بار می‌شنیدند و از این مفاهیم در شعر او فراوان است.

نوری علا گفت: عزیزی مانند سبک خراسانی از طبیعت شروع می کرد و مانند مثل سبک هندی با ریزبینی و جزئیات خاتمه پیدا می‌کند به هر حال روشی مخصوص بخود داشت و قبل از او دیده نشده و بعد از او هم تا امروز ندیدم.

وی بیان کرد: احمد عزیزی انسان بزرگی بود از سواد خوبی بهره مند بود و همین اندازه که از فلسفه و حکمت و فقه و عرفان و انواع دانش ها حرف می‌زند معنای آن در واقع تسلط حتی تسلط نسبی احمدعزیزی  است او در چهل سالگی به اوج رسید و خیلی زود بیمار شد 10 سال در بستر بیماری بود و عمر کوتاهی داشت.