حل اختلاف زندگی زناشویی فرمولی ساده و قابل اجرا دارد که راه برخورد با مشکلات و حل آنرا به ما میآموزد. کا مراحل مختلف آن عبارتست از :
حل اختلاف زندگی زناشویی
مرحله اول حل اختلاف زندگی زناشویی: توقف: تفکر و ادراک خود همراه با خودگویی مثبت که فرد به خود میگوید که آرام باش، تو میتوانی مشکل را حل کنی ،نترس ....
مرحله دوم حل اختلاف زندگی زناشویی: تعریف: مسئله و مشکل:افراد مختلف مثلا زن و شوهر ممکن است تعاریف متفاوتی از مشکل داشته باشند که این میتواند باعث مشکل شود زیرا تعریف مسئله به شناخت دقیق آن کمک میکند.
مرحله سوم حل اختلاف زندگی زناشویی: فهرست کردن راههای مختلف حل مشکل:باید از زوایای مختلف به مشکل نگاه کرد و راه حلهای متعدد آفرید.
مرحله چهارم حل اختلاف زندگی زناشویی: انتخاب یک راه حل :پس از لیست کردن مزایا و معایب یک راه حل و پس از سبک ،سنگین کردن یکی را انتخاب کنید.
مرحله پنجم حل اختلاف زندگی زناشویی: اقدام : پس از انتخاب یک راه حل آنرا به اجرا می گذاریم.
مرحله ششم حل اختلاف زندگی زناشویی: ارزیابی:پس از اجرا نتایج اقدام را ارزیابی میکنیم .ارزیابی این مزیت را دارد که در صورت اشتباه بودن راه حل در آن تجدید نظر کنیم و یا از آن تجربه بیاموزیم.
حل اختلاف زندگی زناشویی مناسب چه اثراتی دارد؟
:: اعتماد به نفس فرد یا زوج را بالا میبرد .
:: سازگاری و مدارای شخص را تسهیل میکند.
:: انعطاف پذیری فرد را می افزاید.
:: ابتکار و خلاقیت فرد را تشویق میکند.
:: فرد را از حالت انفعالی خارج و فعال میکند.
:: ارتباطات فرد را تقویت میکند.
جلسات حل اختلاف زندگی زناشویی
زندگی زناشویی بدون اختلاف وجود ندارد و اختلاف در زندگی امری طبیعی است.زن و شوهر باید بدانند که همیشه به خود حق نداده و نباید در پی این باشند که حرف خود را به کرسی نشانده و به خواسته های خود برسندبلکه باید از فرمول مشکل گشایی استفاده کرده و در پی مصالحه ،سازگاری و مدارا باشند.
مقررات جلسات حل اختلاف زندگی زناشویی
1- زمان آنرا باهم توافق کرده و مشخص نمایید.
2- محدوده زمان جلسه را نیز مشخص کنید.
3- زمانبندی طرح موضوع و دیدگاههای هر یک را نیز مشخص کنید.
4- موضوع بحث را دقیقا مشخص کنید و فقط به آن بپردازید.
5- در ابتدا تعریف دقیقی از مشکل کرده و از طریق فرمول مشکل گشایی آنرا حل کنید.
مهارت مذاکره ،چانه زنی و مصالحه در حل اختلاف زندگی زناشویی
بجای تکیه بر روشهای قهر آمیز و تهدید و پرخاشگری باید زن و شوهر اساس زندگی خود را بر مصالحه و مدارا بگذارند و بدانند که همیشه نمیتوانند به آنچه که میخواهند دست یابند .
نکته هایی که در حل اختلاف زندگی زناشویی باید در نظر بگیرید:
:: انعطاف ناپذیری امکان مذاکره و مصالحه را ازبین میبرد.
:: در مذاکره فرد باید ایده ها ،نیازها ،امیال و دیدگاههای فرد مقابل را در نظر بگیرد و درک کند،گرچه این الزاما به معنی موافقت با آن نیست.
:: مذاکره و چانه زنی را یک بازی برد- برد تلقی کنیم نه بازی که یکی میبرد و دیگری میبازد.
:: مذاکره و چانه زنی را با عواطف مثبت مانند همدلی و صمیمیت همراه کنیم.
:: درصورت لزوم قاطعیت نشان داده و ابراز وجود کنیم .
:: از فرمول مشکل گشایی در مذاکره استفاده کنیم .
مهارت ابراز وجود در حل اختلاف زندگی زناشویی
از اینکه زن و شوهر در دفاع از حقوق خود ابراز وجود نمایند و قاطعیت نشان دهند به بهای اینکه ممکن است همسرم برنجد ،اختلاف بالا بگیرد و کار به جدایی برسد ،صرفنظر نشود .بلکه از راههای مقبول و مناسب استفاده شود.بعضی به علت اضطراب ،افسردگی ،کمرویی و خجالتی بودن ابراز وجود نمیکنند و به همین علت مورد بهره کشی فرد مقابل قرار میگیرند که این ظلمی است آشکار و منجر به افسردگی، پژمردگی و خستگی و تحلیل روانی – جسمی میشود.
در این مورد در حل اختلاف زندگی زناشویی موارد زبر قابل مهم هستند :
:: مهارت ابراز وجود خود مستلزم تسلط به مهارتهای دیگر مانند مهارت گفتگو ،مذاکره و مهارت کنترل اضطراب و استرس است.
::این افراد یا خطر را بزرگ ارزیابی کرده و یا توانایی خود را در مقابله با آن کم ارزیابی میکنند و نقاط قوت آنرا دست کم میگیرند.
::عدم قاطعیت به افراد اجازه میدهد تا در زندگی شخصی و خانوادگی او دخالت کنند.
::عدم جرات ورزی فرد و خانواده او را در معرض استثمار و بهره کشی قرار میدهد.
برای ابراز وجود در حل اختلاف زندگی زناشویی:
1- فرد نباید تصور کند که اضطراب ،نگرانی ،کمرو و خجالتی بودن قابل تغییر و کنترل نیست .
2- فرد باید قدرت و تواناییها ی خود را دست کم نگیرد.
3- فرد نباید در ارزیابی قدرت و تواناییهای دیگری اغراق و مبالغه کند .
4- فرد باید مهارتهای دیگر مورد لزوم برای ابراز وجود و جرات ورزی را بیاموزد مانند خودگویی مثبت ،مهارت گفتگو و مذاکره ،مهارت بیان افکار و عقاید و احساسات به فرمی قابل پذیرش و مهارت مشکل گشایی.
5- زن یا شوهر باید قبل از اقدام برای ابراز وجود آنرا بطور ذهنی و یا عملی تمرین کنند که بهتر است تحت نظر روانشناس باشد تا بعدا در دنیای واقعی انجام پذیرند.
