اصبحت اللهم معتصماً بذمامک المنیع، الذی لا یطاول و لا یحاول، من شر کل غاشم و طارق، من سائر من خلقت و ما خلقت من خلقک الصامت و الناطق، فی جنه من کل مخوف بلباس سابغه و لاء اهل بیت نبیک، محتجباً من کل قاصد لی الی اذیه. بجدار حصین الاخلاص فی الاعتراف بحقهم. و التمسک بحبلهم، موقناً ان الحق لهم و معهم و فیهم و بهم. اوالی من والوا، و اجانب من جانبوا ، فاعدنی اللهم بهم من شر کل ما اتقیه، یا عظیم حجزت الاعادی عنی ببدیع السموات و الارض ، انا جعلنا من بین ایدیهم سداً و من خلفهم سداً فاغشیناهم فهم لا یبصرون؛
صبح کردم خدایا در حالی که پناه آوردم به جوار (مقام) منیع تو که دستی بدان نرسد و مورد تجاوز واقع نگردد از شر هر ستمگر و هر راهزنی از تمام کسانی که آفریده ای و چیزهای دیگری که خلق کرده ای چه ( آنها که) خموش ( اند) و چه گویا (خود را) در سپری از هر چیز ترسناکی (نهادم) با لباسی بافته از دوستی خاندان پیمبرت و خود را بپوشانم از هر که قصد آزارم کند به سنگر محکم اخلاص با اعتراف به حق آن بزرگواران و تمسک به رشته دوستی ایشان در حالی که یقین دارم که حق مخصوص آنها و نزد آنها و در پیش آنها و به وسیله آنها است.
دوست دارم هر که را دوست دارند و دوری جویم از هر که دوری جویند. پس خدایا به حق ایشان مرا از شر هرچه می ترسم پناه ده. ای خدای بزرگ! من دشمنان را به وسیله خدای پدید آورنده آسمان ها و زمین از خود دور ساختم، همانا پیش رویشان سدی نهادیم و پشت سرشان نیز سدی و پرده بر آنها افکندیم که نمی بینند.
منبع:موعود ( ویژه جن) ، شماره 123،124