بدترین بازی‌ها در بدترین فیلم اکران نوروزی/فراری روایتی مبهم از سرگشتگی+عکس

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، فیلم سینمایی "فراری" آخرین ساخته "علیرضا داوود نژاد" این روزها در چرخه اکران نوروزی قرار داشته و با وجود اکران در بهترین زمان ممکن فروشی بسیار اندک معادل 13,451,000 تومان را به ثبت رسانده است. 

این فیلم در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر توانست چهار سیمرغ جشنواره را در کمال شگفتی اکثر منتقدین و خبرنگاران از آن خود کند.

سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد برای "محسن تنابنده"، سیمرغ بلورین ویژه هیئت داوران، سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه (کامبوزیا پرتوی)، سیمرغ بلورین بهترین بهترین صدابرداری (پرویز آبنار) چهار سیمرغی بودند که فراری در جشنواره به آنها دست یافت.

حال باید دید دلیل تفاوت و به نوعی اختلاف شدید نظر داوران جشنواره فیلم فجر با تماشاگران و منتقدین این فیلم در چیست زیرا این اثر در اکران نوروزی از میان هفت فیلم رتبه آخر را در دست دارد.

فیلم فراری تلاشی دوباره از سوی علیرضا داوود نژاد برای طرح و بررسی مشکلات اجتماعی در میان جوانان است که این بار به کوچ یک دختر به تهران می پردازد. همین جا قصه را می شود به اتمام رساند زیرا این فیلم در حد ایده باقی می ماند.

شخصیت های فیلم "فراری" به هیچ عنوان در نیامده و هیچ نوع همذات پنداری را برای مخاطب ایجاد نمی کنند. بازیگر نقش اول فیلم با وجود بازی و لهجه مناسب شخصیت را نشناخته و به نوعی فیلمنامه از بیان عمق شخصیتش ناتوان است. محسن تنابنده در این فیلم یکه و تنها بار همه چیز را بر دوش می کشد.

شخصیت اصلی زن این فیلم یعنی "ترلان پروانه" بار دیگر نشان داده که می تواند بازیگر بسیار بدی باشد و مثل اکثریت آثار خود بازی ضعیف، تصنعی و غیر قابل قبولی ارائه کرده است. لهجه کاملاً مبتدیانه از سوی پروانه ادا می شود و در کل کاراکتر از هیچ وجهی تصویری درست از شخصیت اول زن فیلم ارائه نمی کند. پروانه در همان سال با فیلم "گشت 2" بازی به مراتب بدتری را به نمایش گذاشته بود تا همه مطمئن شوند این بازیگر همچنان نیاز به آموزش های ابتدایی بازیگری دارد.

فیلمنامه فیلم فراری در حد شعار باقی می ماند. خرده روایت ها الکن و بی محتوا رفت و آمد می کنند و مخاطب در صورت حذف شخصیت هایی همچون سیما تیرانداز و همچنین سیامک صفری هیچ چیز را از دست نمی دهد.

کارگردانی این فیلم یکی از ضعیف ترین تجربه های داوود نژاد است. کارگردانی که سخت فیلم بد می سازد این بار از پس این کار به خوبی بر آمده و این ضعف را می توان در سرگشتگی میزانسن و دکوپاژهای تکراری وی به خوبی مشاهده کرد.

بدون شک فروش و به نوعی شکست اقتصادی فیلم داوود نژاد نشان از عدم اقبال عمومی مردم نسبت به آخرین ساخته مصائب شیرین دارد. فیلمی که ایده ای نسبتاً خوب را به بدترین شکل ممکن به خورد مخاطب می دهد.