معرفی انیمیشن کوتاه The House of Small Cubes

انیمیشن کوتاه La Maison En Petits Cubes (به فارسی: «خانه‌ی مکعب‌های کوچک» و به انگلیسی: «The House of Small Cubes»)، پررنگ‌ترین اثر در کارنامه‌ی کوتاه اما درخشان کنیو کاتو، انیمیشن ساز ژاپنی، است. این انیمیشن موفق شد که در کنار دریافت جوایز متعدد، در رقابت با Presto (ساخته‌ی پیکسار) و This Way Up بر سر عنوان بهترین انیمیشن کوتاه 2009 در مراسم اسکار پیروز شود. این انیمیشن تنها در 12 دقیقه و هفت ثانیه، به زیباترین شکل ممکن کلمه‌ی «خاطرات» را دوباره برای شما معنا می‌کند.

در شهری که همه جا را سیل برداشته و سطح آب به صورت مرتب در حال بالا آمدن است، پیرمردی زندگی می‌‌کند که مجبور است برای جلوگیری از رفتن به زیر آب، هر بار که آب به خانه‌اش نفوذ می‌کند، طبقه‌ای جدید به خانه‌اش اضافه کند و در آنجا به زندگی کردن ادامه دهد. تنها راه ارتباطی بین این طبقه‌ها، دریچه‌ی کوچکی است که در زیر هر طبقه تعبیه شده است. روزی این پیرمرد در حال جابجایی وسایل خانه‌اش از طبقه پایین، پیپش را تصادفی از دریچه کف اتاق به طبقه‌ی پایین می‌اندازد. او برای پیدا کردن پیپش لباس غواصی بر تن ‌می‌کند و در طبقه‌های پایین‌تر به جست‌وجو می‌پردازد و بعد از یافتن پیپش، قصد برگشت به خانه را دارد که ناگهان چشمش به یکی از وسایل قدیمی‌اش در طبقه‌ی قدیمی می‌افتد و همین باعث یادآوری خاطرات شیرین پیر‌مرد از دورانی می‌شود که او هنوز اینگونه تنها نبود. در پی غرق شدن در هجمه‌ی خاطرات، پیرمرد تصمیم می‌گیرد به طبقه‌های زیرین سری بزند و گذشته‌هایش را به یاد بیاورد.

خانه‌ی مکعب‌های کوچک را می‌توان به شعر نویی توصیف کرد که هر چه در‌ آن مشاهده می‌شود، آینه‌ی تمام قد چیز دیگری است. کنیو کاتو این داستان تلخ و شیرین زندگی را به قدری هوشمندانه برای مخاطبان تعریف می‌کند که قرار گیری در جایگاه قضاوت بسیار سخت می‌شود؛ نمی‌توانیم بگوییم که این مرد زندگی خوب یا بدی داشته، یا که اصلا از اینکه حالا در این سن با خاطراتش تنها مانده، ناراحت است یا دیگر همه چیزش برایش عادی شده. خانه‌ی مکعب‌های کوچک بیش از آنکه روایت‌گر داستان مرد سالخورده‌ای باشد که در یک شهر آب گرفته زندگی می‌کند، آینه‌ی زندگی ماست. برعکس ظاهر انیمیشن که هیچ شباهتی به انیمیشن‌های ژاپنی ندارد، ما با یک داستان کامل ژاپنی طرفیم. سفر پیرمرد در اعماق خاطراتش بیش از آنکه ناراحت کننده باشد، به نوعی تسکین دهنده است. در پایان انیمیشن، وقتی که اکثر بینندگان غمگین هستند، پیرمرد به روش خودش زندگی و خاطراتش را جشن می‌گیرد. خانه‌ی مکعب‌های کوچک داستانی را که هزار بار برایمان تکرار شده و اصلا خودمان هم زندگی کردیم به روشی زیرکانه و به یادماندنی دوباره برایمان تعریف می‌کند. در زمینه‌ی فیلم نامه، درست مثل همه‌ی بخش‌های دیگر این انیمیشن، ما با چیزی جز یک شاهکار که به قلم کنیا هیراتا خلق شده، طرف نیستیم.

این انیمیشن، برعکس اکثر انیمیشن‌های ژاپنی که از سبک انیمیشن سازی رنگارنگ و روشن بهره‌مند هستند، غالبا فضایی خاکستری و کدر دارد که با داستان و موسیقی این کار، هارمونی بی‌نظیری را ‌می‌سازد. سبک طراحی کار نیز شباهتی به دیگر انیمیشن‌های ژاپنی ندارد و بیشتر تحت تاثیر انیمیشن‌های کلاسیک غربی است، اما با وجود اینکه حرکات در این اثر به روانی آن چه در زمان مشابه در انیمه‌های ژاپنی مشاهده می‌کنیم نیست، این مسئله هیچ چیز از فوق العاده بودن سبک طراحی و ساخت این انیمیشن کم نمی‌کند. در خانه‌ی مکعب‌های کوچک، بیشتر ساختمان‌هایی که مشاهده می‌کنیم، ظاهری سورئال دارند. حرکت تصویر کند، اما پر انرژی است؛ حرکت اغراق آمیز سایه‌ها در ساختار انیمیشن باعث شده که همه چیز محرک‌تر از آنچه هستند،‌ به نظر بیایند. تفاوت دیگر این انیمیشن با دیگر انیمه‌های ژاپنی، استفاده از خطوط کمرنگ برای کشیدن طرح‌های کلی است، به طرزی که تصور می‌شود اکثر طراحی‌های اصلی در این اثر با مداد انجام گرفته‌اند. این سبک طراحی در کنار حال و هوای رنگ پریده و داستان انیمیشن، ترکیب فوق‌‌العاده‌ای را به‌وجود آورده است.

در تمام طول این انیمیشن، از ابتدا تا انتها، یک خط دیالوگ هم شنیده نمی‌شود. با این حال، موسیقی فوق العاده‌ی این اثر، ساخته‌ی کنجی کندو که سابقه‌ی آهنگسازی برای سری‌های Super Mario Bros و The Legend of Zelda را کارنامه‌ی خود دارد، بلندتر از هر صحبتی با شما حرف می‌زند. صدایی که در حین تماشای خانه‌ی مکعب‌های کوچک می‌شنوید، درست مثل جلوه‌ی بصری آن، به رنگ خاکستری است و شما را در زیر امواجی از زمانی که گذشته، خاطرات، فراموشی‌ها و تنهایی فرو خواهد برد. موسیقی این فیلم با هر آنچه در هر صحنه می‌بینید، هماهنگی شگفت انگیزی دارد؛ موسیقی پخش ‌می‌شود، قطع می‌شود و سپس دوباره از سر گرفته می‌شود. وقتی پیرمرد پیپ‌های جدید را زیر و رو می‌کند که یکی از آن‌ها را انتخاب کند، موزیک پخش می‌شود؛ وقتی چشمش به لوازم غواصی می‌افتد موزیک قطع می‌شود و با بر هم خوردن پلک‌هایش دوباره صدای دل انگیز موزیک پخش می‌شود. موزیک خانه‌ی مکعب‌های کوچک بسیار دلنشین و آرامش بخش است و مسیری پر از پستی و بلندی را طی نمی‌کند؛ درست مثل زندگی یک پیرمرد! 

در ابتدا شاید فکر کنید که با انیمیشنی معمولی طرف هستید، اما در پس این همه سادگی یک شاهکار با پیامی فوق‌العاده در انتظار شما است. سخن آخر اینکه، این انیمیشن خاطراتی از آینده به شما نمایش خواهد داد؛ این که خانه‌ی مکعب‌های کوچکتان چه شکلی خواهد بود. 

دانلود انیمیشن از آپارات

اگر به انیمیشن کوتاه علاقه دارید می‌توانید برای مشاهده انیمیشن‌های بیشتر به فیلیمو مراجعه کنید