کیفیت هیجانی مهمترین نیاز برای تداوم رابطه است و می تواند رضایت زناشویی را پیش بینی کند. کیفیت هیجانی روابط زن و شوهر یکی از علائم رضایتمندی یا ناراضی بودن از رابطه زن و شوهر است که در جهت بهبود آن می توان فعالیتهای مختلف انجام داد.
در ارتباطات زن و شوهر علاوه بر ارتباطات کلامی و آشکار آنها، کیفیت هیجانی ارتباطات ، زبان بدن، ایماء و اشارات نیز تاثیر بسزایی در جهت دهی روابط شان دارد.
یعنی همان گونه که نحوه ارتباطات کلامی و گفت و گو های مشخص آنها در ارتباط تاثیر گذار است نوع ارتباط غیر کلامی، نگاه ها و حرکاتشان نیز در کیفیت ارتباط آنها موثر است و به این گونه رفتارها زبان بدن گفته می شود . دقت در این گونه حرکات در ارتباط زن و شوهر به زیبایی رابطه آن منتهی می شود.
صمیمیت و عطوفت در رفتار و نگاه زن و شوهر مشخص کننده کیفیت رابطه است. با هم بودن و وقت گذاشتن عامل دیگری برای پیوندهای عاطفی قوی آنهاست. به عنوان مثال " ما روزی نیم ساعت با یکدیگر صحبت می کنیم و درمورد خواسته ها و علائق خود با داشتن دیدگاه مثبت از وجود یکدیگر لذت بیشتری می بریم".
همراه با رفتارهای مشخص و واضح ، نوع نگاه و صدا نیز می تواند رابطه آنها را شیرین تر کند به عنوان مثال نگاه های محبت آمیز و صدای دلنشین، کیفیت این رابطه خوب را دو چندان می کند.لذا رابطه هیجانی زن و شوهر دارای نشانه های منفی و ناخوشایند یا مثبت و خوشایند است که در رضایت مندی و شادابی و یا عدم رضایت مندی و دل آزردگی آنها از زندگی شان تاثیرگذار است.
علائم روابط توام با استرس در ارتباطات غیر کلامی زن و شوهر عبارت است از :
تنفر زن و شوهر از یکدیگر و نگاه تنفر انگیز آنها، ترس شوهر، نگرانی های زن، لبخند حاکی از بدبختی و حالتهای دفاعی آنها، در چنین ارتباطی زنان انتقاد و شکایت زیادی می کنند و مردان بیشتر عدم توافق را نشان می دهد. زن و شوهر« بله» را زیاد استفاده می کنند، بدون اینکه کاری برای یکدیگر انجام دهند و زمانی را صرف هم کنند.
کیفیت هیجان های میان زوجین مهمترین نیاز برای تداوم رابطه است.
تماس های چشمی و تعاملات غیر کلامی ناهماهنگ ، نیز یکی از موارد رابطه هیجانی نامناسب است و نداشتن توجه مثبت به یکدیگر موجب می شود تا زن و شوهر رفتار همسر را منفی تر ارزیابی می کنند و سوء تفاهم های بیشتری در روابط آنها شکل می گیرد و بتدریج روابط آنها را به سمت سردی، انزوا و تنهایی سوق می دهد.
در بسیاری از مواقع در چنین خانواده ای مشکلات گاهی بدلیل نداشتن مهارتهای جرات مندی ابراز احساسات و عواطف بوجود می آید و زبان مراوده ی زن و شوهر کمتر نشان دهنده درونیات قلبی آنهاست.
نشانه هیجانی رابطه ی آرامش بخش زن و شوهر عبارت است از :
مهر و عاطفه، شوخی، حل مسئله بطور مثبت، توافق، رضایت، همدردی، گوش دادن بدون جبهه گیری وجود دارد. و رفتار و گفتار با نوع زبان بدنی زن و شوهر هماهنگی بیشتری دارد و زوج می تواند احساسات و عواطف درونی خود به راحتی به هم انتقال دهند.
بیان احساسات و عواطف در حرکات و رفتار، تداوم و بنیان زندگی را مستحکم تر می کند. همچنین عواطف مثبت برانگیختگی فیزیولوژیک را کاهش می دهد و رضایت مندی رابطه را افزایش می دهد.
شوخی طبعی و لبخند زدن زن و شوهر در موقعیت های مختلف لذت و عمق رابطه را عمیق تر می کند. و موجب توجه کمتری به مشکلات زندگی می شود. البته در شوخی و خنده نباید زیاده روی کرد. شوخی و خنده باید وسیله ی برای شاد کردن یکی باشد.
نگرش مثبت از خود و همسر و اینکه او موجودی قابل اعتماد است موجب می شود تا زن و شوهر، همدیگر را بعنوان تکیه گاه و پشتیبان زندگی خود بدانند و در فرصت های مختلف موجب اعتماد به نفس بیشتر یکدیگر شوند و در نتیجه موجبات رابطه پایدار و صمیمی را بوجود آورند .
رابطه موفق توانایی سازگاری با شرایط، ارتباط موثر و همدلی با وضعیت هیجانی یکدیگر را بهمراه می آورد و با آرامش و تسکین یافتن در کنار یکدیگر، همدلی ، خوش رفتاری و وفاداری را افزایش می دهند و باعث می شود تا در شرایط مختلف زندگی بتوانند با کنترل هیجانات خود بهتر به حل مسئله و مشکلات زندگی بپردازند.
لذا زن و شوهر برای اینکه پیوندهای عاطفی آنها قوی تر شود باید هم به رفتارهای آشکار خود توجه داشته باشند و هم کیفیت روابط غیر کلامی خود را نیز مرکز توجه قرار دهند.
