میگو و معرفی خواص بینظیر میگو

میگو و معرفی خواص بینظیر میگو

میگوها از خانواده سخت پوستان هستند و غالبا در دریا زندگی می کنند. میگو مقدار قابل توجهی املاح ضروری به ویژه آهن و فسفر دارد که برای کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید است.

میگوها منبع غنی از پروتئین با کیفیت بالا و درعین حال کم کالری هستند. آنها همچنین دارای اسیدهای چرب ضروری مانند اسیدهای چرب اُمگا-3 هستند. از سوی دیگر این موجودات دریایی کوچک تأمین کننده مقادیر مناسبی از مواد معدنی مانند سلنیوم، آهن، روی، فسفر و منیزیم و نیز ویتامین‌هایی مانند D، B12 و نیاسین (یکی از ویتامین‌های گروهB) برای بدن هستند.

میگو منبع عالی ویتامین B12، ویتامین D، سلنیوم، پروتئین با کیفیت بالا، چربی های غیر اشباع و آهن و نیاسین است.

ویتامین D3 به طور طبیعی در فراورده های حیوانی یافت می شود که غنی ترین آنها روغن ماهی است. سلنیوم در انواع غذاهای دریایی موجود است و آثار آنتی اکسیدانی آن در جلوگیری از سرطان موثر است.

سلنیوم در نوسازی و ترمیم بخش های تخریب شده DNA اهمیت دارد و در فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز دخالت دارد که در کبد مواد سمی را خنثی می کند.مصرف روزانه 120 گرم میگو 7/81 درصد نیاز روزانه به سلنیوم را برطرف می کند.میگو حاوی آمینو اسید تریپتوفان است و این آمینو اسید در بدن تبدیل به نیاسین (ویتامین B3) می شود و در کل نیاسین میگو را بالا می برد.

نیاسین نقش های بسیار متفاوتی در متابولیسم دارد در کمبود آن باعث ضعف عضلانی، بی اشتهایی، سوءهاضمه و بثورات جلدی می شود و کمبود شدید آن منجر به پلاگر همراه با خشکی پوست و تیرگی آن و پوسته ریزی و همچنین اسهال و البته مشکلات روحی روانی می شود.

همچنین با مصرف 120 گرم میگو، 4/70 درصد نیاز روزانه ویتامین B12 و 8/10 درصد نیاز روزانه ویتامین B6 تامین می شود. از طرفی در هر 110 گرم میگو 200 میلی گرم کلسترول است اما نسبت LDL (کلسترول بد) به HDL (کلسترول خوب) با مصرف میگو کاهش می یابد.

یکی از مشکلات ماهی ها متیل جیوه است که در آنها و به ویژه پوست شان ذخیره می شود. جیوه حاصل از آلودگی هوا، توسط باران وارد رودخانه و دریا می شود و ماهی ها به واسطه خوردن جلبک ها و پلانکتون ها این ماده را دریافت می کنند. تقریبا تمام ماهی ها حاوی متیل جیوه هستند که می تواند منجر به بروز آسیب های عصبی به خصوص در کودکان شود.

برای کاهش وزن، پایین آوردن کلسترول و جلوگیری از انواع سرطان، اغلب رژیم های کم چرب را توصیه می کنند.

زیرا انواع ماهی حتی از نوع پرورشی ارزش بسیار بالاتری از منابع دیگر پروتئین های حیوانی و اسیدهای چرب، مثل گوشت قرمز سرخ شده دارد.

در هرم غذایی مدیترانه ای که یکی از بهترین و تاییدشده ترین مراجع غذایی است، مصرف گوشت سفید، چند بار در هفته و مصرف گوشت قرمز، به میزان کمتر و چندبار در ماه توصیه شده است.

LDL (کلسترول بد) باعث سختی عروق و در نهایت بیماری های قلبی عروقی می شود ولی HDL (کلسترول خوب) باعث کاهش بیماری های قلبی عروقی می شود. روغن های جامد و اشباع نسبت LDL به HDL را افزایش می دهند و زمینه برای ایجاد بیماری های مختلف مزمن را فراهم می کنند.

اسیدهای چرب غیراشباع امگا3 (EPA و DHA) که در ماهی و میگو یافت می شوند میزان کلسترول خوب (HDL) را افزایش می دهند.

علاوه بر این غذاهای دریایی حاوی پروتئین با کیفیت خوب و انواع املاح و عناصر موردنیاز بدن و ویتامین های گروه B و D هستند.

خواص میگو:

1.ضدفشارخون

میگو از منابع اسیدهای چربی از خانواده امگا3 است که دریافت آن به کنترل فشارخون کمک می‌کند. البته توصیه می‌شود این ماده‌غذایی در هنگام تهیه با حداقل روغن و نمک طبخ شود، در این صورت به گزینه‌ای مناسب برای کاهش سطح فشارخون تبدیل خواهد شد زیرا سرخ‌کردن آن در روغن، کالری بیشتر به بدن می‌رساند و باعث افزایش‌وزن می‌شود که خود از عوامل بروز فشارخون است.

2.سرشار از سلنیوم

یکی از مواد‌معدنی‌ای که در میگو به میزان بسیار یافت می‌شود، سلنیوم است. با خوردن 100 گرم میگو، 64 درصد از نیاز روزانه به این ماده‌مغذی تامین خواهد شد و از آنجا که سلنیوم خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارد، عادت به خوردن میگو، احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ و انواع سرطان خون مانند «لوسمی» و «لنفوم هوچکین» را کاهش می‌دهد.

3.ضدآلزایمر

امگا3 فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث می‌شود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری ‌کند. در واقع، دریافت روزانه 380 میلی‌گرم از این اسیدهای چرب، از بروز اختلال حواس و آلزایمر جلوگیری می‌کند و با خوردن هفته‌ای 2 تا 3 بار میگو، این مقدار اسیدچرب به بدن خواهد رسید.

4.ضد کم‌خونی

افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز ‌نمی‌خورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کم‌خونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن 100 گرم میگو، 19 درصد از نیاز به این ماده‌مغذی تامین می‌شود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانه‌شان بگنجانند.

5.منبع پروتئین و کلسترول خوب

میگو برخلاف تصور عامه مردم، باعث افزایش کلسترول ‌نمی‌شود زیرا بررسی‌های مقایسه‌ای میان دو رژیم‌غذایی با تخم‌مرغ و میگو نشان داده‌اند که رژیم دارای میگو 7 درصد سطح کلسترول بد و 12 درصد سطح کلسترول خوب را افزایش می‌دهد در حالی که رژیم دارای تخم‌مرغ، سطح کلسترول بد را 10 درصد و سطح کلسترول خوب را 7 درصد بالا می‌برد.

در واقع این ماده‌غذایی چربی کمی دارد و با خوردن 12 عدد میگوی درشت بخارپز شده، 160 میلی‌گرم کلسترول وارد بدن می‌شود و سطح تری‌گلیسرید 13 درصد پایین می‌آید بنابراین توصیه می‌شود آن را مانند سایر منابع پروتئینی مصرف کنید.

گردآوری توسط : مجله دلگرم