غار نخجیر دلیجان ؛ غاری که هنوز نفس می کشد!

غار نخجیر دلیجان با قدمتی در حدود 70 ملیون سال در میان راه نراق به دلیجان واقع در استان مرکزی قرار دارد. غار نخجیر دلیجان نام خود را از منطقه ای که در آن وجود دارد یعنی غار چال نخجیر به عاریت گرفته است. غار چال نخجیر از لحاظ لغوی معنی پایین تر از شکارگاه را می دهد و دلیل آن قرار گرفتن این منطقه در گودی است. شکارچیان در زمان های قدیم صید خود را به سمت این بخش می راندند تا بتوانند به راحتی آن ها را شکار کنند. در سال های دور اهالی منطقه، غار چال نخجیر دلیجان را غار «هو هو» می نامیدند. از عجایب و زیبایی های این غار که به طور خیلی اتفاقی در انفجار هایی که سازمان آب دلیجان برای رسیدن به آب در سال 1368 ایجاد کرده بود کشف شد زنده بودن این غار آهکی است. غار سه طبقه نخجیر که در سال 1384شمسی در فهرست آقار ملی ایران جای گرفت دارای سنگ های تزئینی نادر و کمیابی است که هر کدام به اشکال مختلفی شبیه اند. انگار دست طبیعت قصد داشته با ساختن مجسمه هایی مانند لاک پشت، انسان، گوزن، عقاب، کبوتر و تندیس های بلورین عظیم، مجسمه سازی را به چالش بکشد. این منطقه آهکی دارای تالار های بسیاری است که نام بعضی از آن ها عبارتند از: «آبشار گلی»، «هیولا»، «فرسنگ»، «گل کلمی» و عروس. اگر قصد دارید مناظری را در ذهن تان ثبت کنید که همانند ندارد غار نخجیر دلیجان را در برنامه سفر خود جای دهید.

دسترسی غارچال نخجیر دلیجان

غار چال نخجیر دلیجان که در دل کوهی تخت در نزدیکی روستای نراق از توابع استان مرکزی قرار دارد قدمتش به دوره سوم زمین شناسی می رسد. این مجموعه تشکیل شده از سنگ های مرجانی یکی از زیباترین غارهای آهکی جهان است که گردشگران را مجذوب خود می کند. 5 کیلومتر مسیر خاکی همراه با دیواره های آهکی حیرت انگیز تنها بخشی از عجایب چشم نواز این غار است که در اثر حرکت گسل معکوسی که وجود دارد ایجاد شده است. ارتفاع 10 تا 40 متری دهانه ورودی که عرضی حدود 10 متر دارد هر بازدید کننده را به سمت غار می کشاند. تا کنون توسط افراد مجرب و غار نوردان حرفه ای 4 کیلومتر از شاخه اصلی غار چال نخجیر دلیجان کشف شده است که خود این شاخه، چندید راهرو فرعی دارد. به نظر اهالی فن و با توجه به شواهد موجود این غار باید چیزی در حدود 8 کیلومتر تا 10 کیلومتر عمق داشته باشد. تا کنون مسیری در حدود 2 کیلومتر این غار لرزه ساخت را که خشک است را مورد بررسی قرار داده اند که بیشتر آن کریستالیزه است و تزئینات بلورین و اسفنجی دیوار ها و کف از نادر ترین نمونه های تا کنون کشف شده است.

مصالح  غار نخجیر دلیجان

دسته سنگ های رسوبی و آهکی بیشتر غار چال نخجیر دلیجان را تشکیل داده اند. تنها 5 درصد دیواره های آن سنگی است و مابقی از رسوبات آهکی پوشیده شده است. مهم ترین ویژگی آهک هم قابیلت حل شوندگی آن در دی اکسید کربن است. با اینکه دریاچه ای قابل قایقرانی در انتهای غار کشق شده اما هنوز به دلیل شناسایی کامل برای بازدید عموم بازگشایی نشده است و تنها مسیری در حدود 1300 متر ایمن سازی شده و با نور پردازی مناسب و کف سازی ایده آل مقصد گردشگرانی است که آرزو می کنند کاش این مسیر همچنان ادامه داشت. چکیده های بلورین درخشنده، راهروهای طویل، مسیرهای بعضا مشکل، حوضچه های آب و تالارهای متعدد از زیبایی های منحصر به فرد غار چال نخجیر دلیجان است. از دیگر تالارهای این مکان می توان از «دریاچه»، «سفره عروس»، «چهل چراغ»، «زیبایی ها»، «باغ وحش» و «برزخ» نام برد. سنگ های کریستالی آبشاری شکل نیز از جمله مناظری است که بدون شک از یاد هیچ گردشگری نخواهد رفت.

موجودات داخل غار

با اینکه به دلیل عدم نفوذ نور به داخل غار چال نخجیر دلیجان، هیچ موجود زنده ای توان حیات ندارد اما با دیدن اشکالی که سنگ ها با پایه های بلورین از حیوانات ساخته اند آن قدر حقیقی به نظر می رسد که صدا و گرمای نفس شان را می شود حس کرد. حیواناتی همانند بچه فیل، لاک پشت، تمساح و کرگدن تعدادی از آن ها هستند. بلورین کلسیت، منشورها، باغ های مرجانی، دهلیز ها و دالان ها در کنار حوضچه های آب و تراس های آن از دیگر جاذبه های توریستی غار نخجیر دلیجان است. جالب است بدانید زمین شناسان ادعا می کندد که می توانند شکل آینده هر قسمت غار را پیش بینی کنند چراکه این منطقه شگفت آور هر 100 سال 2 و نیم سانتیمتر به قطر خود می افزاید و چون در زمره غارهای زنده است هر ترک یا ایرادی را خود طی سالیان متمادی ترمیم و اصلاح می نماید. شاخه اصلی که بیش از 1200 متر طول دارد با چندین راه فرعی هموار قابل عبور است. فرعی ها هم دارای تالارهایی هستند که به نام برخی از ان ها اشاره شد و «بال فرشته»، «ماکارونی»، «کله اسب» و «فوتبالیست» را می توان به آن ها افزود. تالار آب چکان هم که به دلیل شرایط خاص همواره مرطوب است و هیچ دیواره خشکی ندارد جذابیت های مخصوص خود را برای بازدید کننده ها به نمایش گذاشته است.

نما و اندازه ی غار

در پایان مسیر قندیل هایی رویت می شوند که بلورین بوده و رشد آن ها به دلیل وضعیت ویژه سریع تر از باقی قسمت های غار نخجیر دلیجان بوده و شفاف تر هستند. طبقه اول این غار سه طبقه، دریاچه ای است که 60 متر پایین تر  با تامین آب خود از کانال های آبی خاکی زیر زمین قرار دارد. تعداد این کانال های آبی خاکی به 14 عدد می رسد و عمق دریاچه چیزی بین 10 تا 70 متر می باشد. مسیر ورودی 900 متری از طبقه دوم آغاز می شود و به طبقه سوم می رسد که در حال حاضر 300 متر آن برای بازدید عموم آماده است. غار نخجیر دلیجان به دلیل موقعیت مکانی خود که در دامنه کوه واقع است دسترسی آسانی دارد و تهویه طبیعی آن باعث شده اکسیژن داخل کافی باشد و بشود در تابستان ها از خنکای آن لذت برد و در زمستان ها احساس گرما کرد. در ضمن نهشته های زیبایی که نمونه مشابهی در دیگر غارهای ایران زمین ندارد، همانند نهشته بزرگ کاج، هر بیننده ای را مبهوت خود می کند. نهشته ها موادی هستند که به وسیلۀ آب یا باد از محلی به محل دیگر حمل و در آن جا انباشته می شوند.

نکاتی که باید در نظر بگیرید

اما با عنایت به همه موارد مثبت سفر غار نخجیر دلیجان باید در نظر داشت که ورود کسانی که مشکلات تنفسی یا سابقه بیماری های قلبی دارند به این مکان ممنوع است. همچنین مسیر رفت و برگشت غار نخجیر 470 پله دارد. بنابراین باید آمادگی یک پله نوردی را داشته باشید. اگر علاقه مند هستید به قسمت هایی که هنوز سنگ فرش و برای بازدید عموم آماده نشده اند نگاهی بی اندازید باید بدانید امکان پذیر نیست و احتیاج به تجهییزات و ابزار حرفه ای و کامل دارد. برای رسیدن راحت به ورودی غار نخجیر دلیجان باید از سمت بزرگراه اصفهان وارد شهر دلیجان شوید و بعد از میدان دوم یا همان میدان سپاه وارد خیابان سید عبد الهادی دلیجانی شوید. بعد از گذر از میدان بسیج و ورود به بلوار فاضل نراقی به راه ادامه دهید تا به یک میدان برسید و از ان جا وارد جاد نراق شوید. بعد از تنها 15 کیلومتر به تابلوی غار نخجیر رسیده با طی مسافتی کوتاه خود را در دهانه ورودی غار نخجیر دلیجان می یابید.سفر به غار نخجیر دلیجان را فقط این گونه می توان توصیف کرد. زیبایی، زیبایی، زیبایی. آن قدر مناظر شگفت انگیز، حیرت آور و کمیاب در این پیاده روی کوتاه خواهید دید که هنگام برگشت تا مدت ها به عقب سر می نگرید تا مبادا تصویری درست توی خاطرتان حک نشده باشد. هنگام قدم زدن در غار مدام آرزو خواهید کرد که کاش این راه تا ابدیت ادامه داشته باشد و به پایان آن نرسید.