سیستم عامل اندروید از سال‌ها پیش توانایی شناخت چهره کاربر و آنلاک موبایل را به دست آورده است؛ قابلیتی به نام «Smart Lock» که از نسخه پنجم اندروید به این سیستم عامل اضافه شد اما پیشتر کارشناسان امنیتی موفق شده‌اند این سیستم را با یک تصویر با کیفیت از کاربر دور بزنند.
در این میان بعضی سازندگان موبایل‌های اندرویدی مانند سامسونگ و وان‌پلاس روی تکنولوژی‌های مشابهی کار کرده‌اند و تلاش داشته‌اند تا ویژگی شناخت چهره را در موبایل‌های خودشان ارتقا دهند. در حال حاضر آخرین پرچمدار وان پلاس می‌تواند موبایل را به سریع‌ترین شکل ممکن از طریق شناخت چهره کاربر آنلاک کند و سامسونگ هم مسیر توسعه سیستم تشخیص عنبیه چشم کاربر را در پیش گرفته و تلاش کرده در طول چندین سال آن را سریع‌تر و بهتر کند. با این حال همچنان عنوان پیچیده‌ترین و امن‌ترین سیستم شناخت چهره، متعلق به Face ID اپل است که در آیفون 10 از راه رسید.
سیستم تشخیص چهره اپل ترکیبی است از کارکرد دوربین 7 مگاپیکسلی، دوربین مادون قرمز، حسگر مجاورت، flood illuminator، حسگر نور محیطی، و همچنین پروژکتور ویژه ای که به کمک یکدیگر نقشه‌ای سه بعدی از صورت کاربر را ایجاد می‌کنند. اما سوالی که مطرح می‌شود این است که چرا شرکت‌های سازنده موبایل‌های اندرویدی مایل به توسعه چنین ترکیبی از سنسورها برای پرچمداران آینده خود نیستند و در خبرها اصلاً چنین موردی به گوش نمی‌رسد.
رویکرد اصلی سازندگان اندروید، اتکا به تکنولوژی شرکت‌های دیگر بوده است. دو شرکت «سناپتیکس» و «کوالکام» از سه سال پیش می‌گویند که در حال توسعه سنسورهای اثرانگشت زیر نمایشگر هستند. اولین تلاش شرکت سناپتیکس در موبایل‌های جدید ویوو نمایان شد اما هواوی با همکاری کوالکام می‌خواهد یک سنسور فراصوت را در P20 قرار دهد که به احتمال زیاد کارکرد بسیار بهتری از محصول سناپتیکس خواهد داشت.
علت اصلی رفتن به سوی این مسیر، هزینه بالای توسعه سیستمی به پیچیدگی Face ID بوده است. خبرگزاری تایوانی «دیجی‌تایمز» در گزارش تازه‌ای می‌نویسد که هزینه ساخت سیستمی که بتواند یک نقشه سه بعدی از چهره کاربر ایجاد و آن را شناسایی کند، به بیش از 60 دلار برای هر واحد می‌رسد. در واقع اپل اکنون بابت هر آیفون 10، این مبلغ را می‌پردازد.
نکته قابل توجه اینجاست که اپل 60 دلار صرفاً برای ماژول‌های سیستم Face ID هزینه می‌کند و هر شرکت سازنده موبایل‌های اندرویدی که بخواهد یک سیستم تشخیص چهره مشابه بسازد، باید هزینه‌های جانبی بسیاری برای طراحی سخت افزار، نرم‌افزار و ترکیب آنها با سیستم عامل را در نظر بگیرد. همه این موارد با هم سبب می‌شوند که سازنده یا از سود خالص خودش چشم‌پوشی کند و یا مجبور شود موبایلش را گران‌تر عرضه کند.
مسئله دیگری که جلوی سازندگان اندرویدی را می‌گیرد، قوانین مربوط به پتنت‌هاست. اپل برای توسعه Face ID پتنت‌هایی را ثبت کرده که در واقع حق اختراع به حساب می‌آیند و شرکت‌های دیگر نمی‌توانند رایگان از آنها استفاده کنند. اطلاعاتی در دست نیست که آیا تمام تکنولوژی Face ID وابسته به پتنت‌های خود اپل بوده یا این شرکت از پتنت‌های دیگری هم استفاده کرده و بابت آنها هزینه پرداخته است.
در هر صورت، این فناوری بی‌صاحب نیست! در نتیجه هر شرکتی که حتی خودش هم بخواهد چنین سیستمی را به شکل کاملاً خانگی توسعه دهد، احتمالاً از شکایت صاحب این فناوری بی نصیب نخواهد ماند. این هم یک هزینه دیگر.
همه این موارد در کنار هم باعث شده‌اند تا دنیای اندروید، سیستم تشخیص چهره‌ای به پیچیدگی Face ID نداشته باشد و در عوض، شرکت‌ها تلاش کنند همان سنسور اثر انگشت را به زیر نمایشگر بکشانند. تصمیمی که البته شاید منطقی هم باشد، چرا که آمار فروش آیفون 10 هم تعریف چندان زیادی ندارد.