نقد فیلم A Wrinkle in Time: ذره‌ای تخیل می‌تواند نتایج فوق‌العاده‌ای داشته باشد

در زمانی که دیزنی Disney ترجیح می‌دهد ریسک کمتری کرده و روی بازآفرینی فیلم‌های کلاسیک سرمایه‌گذاری کند تا اینکه شانس خود را بر روی روایت کردن داستان‌های نو برای بچه‌های نسل جدید امتحان کند؛ اما در این میان تماشای «چین‌خوردگی در زمان» A Wrinkle in Time ایوا دوورنی Ava DuVernay لذت فراوانی دارد. «چین‌خوردگی در زمان» A Wrinkle in Time کمتر از «اژدهای پیت» Pete’s Dragon که اخیراً ساخته شد، باعث رضایت‌مندی ما می‌شود اما همان‌قدر شور و شوق تغییر در آن به چشم می‌خورد؛ این فیلم اقتباسی از رمان دوست‌داشتنی مادلین لنگل Madeleine L’Engle در سال 1962، دستی به سروگوش جنبه‌های مذهبی منبع اصلی خود کشیده و در راستای انسان‌محوری ویژه‌‌ی قرن بیست و یکم، آن‌ها را حذف کرده است.
مسیح حذف شده و به‌جای آن ارزش درونی جایگزین شده است و کودکان شما آن را در قالب یک کولاک 103 میلیون دلاری از جلوه‌های ویژه‌ی کامپیوتری دریافت می‌کنند که با یک پروجکشن عظیم از اوپرا Oprah شروع‌شده و ازآنجا به بعد دیوانه‌وار‌تر می‌شود. کار به‌جایی می‌رسد که ریس ویترسپون Reese Witherspoon تبدیل به یک کلم پرنده‌ی بسیار بزرگ می‌شود. تقریباً اهمیتی ندارد که این فیلم آن‌قدر به تخیل پرداخته که جایی برای شگفتی باقی نگذاشته است، چراکه دوورنی DuVernay آن‌قدر به خودش و کاری که می‌کند اعتقاد دارد که «چین‌خوردگی در زمان» A Wrinkle in Time هویت واقعی خود را حفظ کرده است، حتی اگر تمام آنچه بر روی پرده‌ی سینما دیده می‌شود غلط به نظر برسد.
این اتفاق در اکثر جاهای فیلم رخ می‌دهد. مگ موری Meg Murry یک دختر بی اعصاب است که از زمان ناپدید شدن پدر ستاره‌شناسش (با بازی کریس پاین Chris Pine) در چهار سال پیش نتوانسته با این جهان ارتباط برقرار کند. او توسط گروهی از بچه‌های به‌شدت خبیث مورد آزار قرار می‌گیرد و مدیر مدرسه‌اش (با بازی آندره هلند André Holland) او را درک نمی‌کند، این عوامل دست‌به‌دست هم می‌دهند تا قهرمان فیلم ما کم‌کم کاسه‌ی صبرش لبریز شود.مادر مگ Meg (با بازی گوگو مباتا-را Gugu Mbatha-Raw که در فیلم به شدت کم بازی داده شده است) حداقل می‌تواند در خاطراتش به آرامش دست یابد، اما برادر کوچک باهوش او (با بازی دریک مک‌کیب Deric McCabe) با مهارت‌های همکاری کردنش است که به آن‌ها کمک می‌کند تا پدرشان را پیدا کنند. برادر کوچک‌تر مگ Meg که کودک با استعدادی به نام چارلز والاس Charles Wallace است، اخیراً با زن پرانرژی و شادی به نام خانم این چیه Mrs. Whatsit (با بازی ویترسپون Witherspoon) دوست بوده است که — مانند بسیاری از شخصیت‌های بالغ دیگر — با معما و بدیهه‌گویی صحبت می‌کند.
سپس خانم این چیه Mrs. Whatsit، خانم کدام Mrs. Which با بازی اپرا Oprah و خانم کی Mrs. Who با بازی میندی کیلینگ Mindy Kaling را به ما معرفی می‌کند، او یک پروجکشن ستاره‌ای است که صرفاً از طریق نقل‌قول جملات قصار انگیزشی ارتباط برقرار می‌کند، از خلیل جبران Kahlil Gabran گرفته تا لین-مانوئل میراندا Lin-Manuel Miranda، او تنها به این شکل توصیه‌های خود را ارائه می‌دهد. این کار بانمک کم‌کم مانند یک موشکافی بی‌رحمانه از خویشتن به نظر می‌آید و با هر تکه‌ی جدید از خرد و آگاهی که افزوده می‌شود بیشتر حس می‌شود که مگ Meg بیش از آن‌که یک فرد باشد یک کانال ارتباطی است.در گاهی اوقات این فیلم مانند یک سواری در پارک دیزنی‌لند Disneyland به نظر می‌رسد. در اوقات دیگر، «چین‌خوردگی در زمان» A Wrinkle in Time بیشتر شبیه به یک برنامه‌ی آموزشی-تبلیغاتی 109 دقیقه‌ای عمومی و ملایم از «راز» The Secret است. حتی می‌توانست مانند یک کلاه‌برداری به نظر برسد اگر دوورنی DuVernay عزم خود را جزم نکرده بود تا درنهایت ما به کشف دنیای درون خود برسیم، فیلم او به این بچه‌ها (و بچه‌های شما) کمک می‌کند که در فرکانسی هماهنگ با کائنات قرارگرفته و به باور و ایمان به هویت خود دست پیدا کنند.
این پیام بسیار زیبایی برای تماشاگران جوان است، در فیلمی که هیچ بچه‌ای را به حال خود رها نمی‌کند. در صحنه‌ی آغازین پدر و مادر مگ Meg از زبان یک عروسک کاغذی برای او توضیح می‌دهند که بعضی چیزها از بین نمی‌روند، تنها “پنهان می‌شوند “. دختر کوچک این کلمه را مانند یک مانترا با خود در جستجوی پدرش در تمام جهان، تکرار می‌کند و با بیرون کشیدن پدرش از یک تور تاریکی واقعی، نور درونی خود را زنده نگه می‌دارد. آوازهای انگیزشی — که با ترانه‌هایی کامل، به خوبی و باظرافت توسط سید Sade و کلانی Kehlani خوانده می‌شوند — مانند برجستگی‌های زمین بولینگ، مگ را در مسیر درست نگه می‌دارند.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی David Ehrlich در وب‌سایت IndieWire است.

حال به بررسی نظر سایر منتقدین نیز می‌پردازیم:
تیم گریرسن Tim Grierson ؛ اسکرین اینترنشنال Screen International
«چین‌خوردگی در زمان» A Wrinkle In Time، داستانی از قدرت خوبی و نیکی که قدرت آن توسط صداقت و روراستی مثبت‌اندیشی‌اش چند برابر شده است، فانتزی‌ای است که می‌خواهیم و می‌توانیم باورش کنیم. کارگردان ایوا دوورنی Ava DuVernay با اقتباس از رمان کودکان مشهور نویسنده‌ی شناخته شده، مادلین لنگل Madeleine L’Engle، بر شفافیت احساسی و سادگی روایت تأکید می‌کند و بدین ترتیب امکان ماجراجویی علمی‌-تخیلی کتاب در مفهوم دوستی، خانواده و بخشش را فراهم‌ می‌کند. این “چین‌خوردگی ” جلوه‌های ویژه‌ی چشم‌نواز و لباس‌هایی زیبا را شامل می‌شود، اما به‌آرامی یک نیروی احساسی ماندگار را می‌سازد که لذت‌های فراموش‌شده‌ی فیلم‌های خانوادگی دیزنی را در برمی‌گیرد.دیوید فیر David Fear ؛ رولینگ استون Rolling Stone
فیلم «چین‌خوردگی در زمان» A Wrinkle In Time بدون شک ناکامل است، به‌شدت غیر متوازن و با درگیر کردن خود در گره‌های روایی همواره سعی می‌کند با استفاده از تکنی‌کالرهای عجیب و غریب، تعجب و تحسین مخاطب را برانگیزد. این همچنین همان‌قدر که فیلم دیزنی Disney است، فیلم دوورنی DuVernay هم هست و وقتی او انرژی زنانه‌اش و حس درک متقابلش را در جلو و در مرکزیت کارش قرار می‌دهد بهترین نتیجه را می‌گیرد.
همچنین بخوانید:
آیا A Wrinkle In Time می‌تواند از Black Panther پیشی بگیرد؟
معرفی و بررسی فیلم Black Panther: شاهکاری دیگر از دنیای مارول

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.