به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس الرت، سه ماهواره‌ای که زمین را بررسی می‌کنند، جزئیاتی در مورد یک میدان مغناطیسی نشان داده‌اند که با جزر و مد اقیانوس به وجود آمده است.
چهار سال جمع‌آوری داده "آژانش فضایی اروپا" (ESA) در ماموریت فضاپیمای" سوآرم" (Swarm)، به تصویربرداری از یک میدان مغناطیسی دیگر منجر شده است که می‌تواند در ساخت مدل‌های بهتری از گرمای جهانی، موثر باشد.
سفینه سوآرم که در سال 2013 به فضا پرتاب شد، سه ماهواره یکسان را در بر دارد که در حال حاضر، در فاصله بین 300 و 530 کیلومتر از زمین در حال گردش هستند و ویژگی‌های مغناطیسی سیاره زمین را جمع‌آوری می‌کنند.
"نیلز اولسن" (Nils Olsen)، فیزیکدان "دانشگاه صنعتی دانمارک" (DTU)، در نشست امسال " اتحادیه علوم زمین اروپا " (European Geosciences Union) در شهر وین اتریش، نتایج شگفت‌آوری را در مورد جزئیات کار گروهش ارائه داد.
"اولسن" گفت: آنچه ما مشاهده کردیم، یک میدان مغناطیسی واقعا کوچک است. ارتباط ماهواره‌ای آن، در حدود 2.5 - 2 نانوتسلا و تقریبا 20 هزار برابر ضعیف‌تر از میدان مغناطیسی جهانی سیاره زمین است. هر دو میدان مغناطیسی، در سطح بنیادی، نتیجه یک اثر دینامیک هستند که توسط ذرات بارور شناور در یک مایع تولید می‌شوند.
در واقع، آژانس فضایی اروپا در این نشست، دقیق‌ترین نقشه را از این اثر مغناطیسی ارائه داد:
یون‌های حل‌شده در آب اقیانوس‌ها، با حرکت در جریان‌ها و جزر و مد، میدان بسیار ضعیفی تولید می‌کنند. جداسازی این الگوهای ضعیف مانند " گلف استریم" (Gulf Stream) - یک جریان اقیانوسی گرم و قوی که در اقیانوس اطلس جریان دارد – از پس زمینه خشن میدان مغناطیسی قوی‌تر، دشوار است؛ اما خیزش و جریان جزر و مد، هنگام حرکت آنها با ماه در حال گردش، پالس مشخصی تولید می‌کند که موجب برجستگی این سیگنال‌های ضعیف می‌شود.
"اولسن" افزود: ما از سفینه سوآرم، برای سنجش سیگنال‌های مغناطیسی جزر و مد از سطح اقیانوس تا بستر دریا استفاده کردیم. این سنجش، به ما یک تصویر جهانی از چگونگی جریان اقیانوس در همه اعماق ارائه داد که تصویر جدیدی به شمار می‌رود.
از آنجا که آب، قابلیت نگهداری میزان قابل توجهی از گرما را دارد، پیش‌بینی توانایی سیاره ما برای محبوس شدن در گرمای تولیدشده در اثر بالا رفتن گازهای گلخانه‌ای، به درک چگونگی حرکت جزر و مد در سه بعد بستگی دارد. شاید دانستن این که آب‌های گرم در کجا عمیق و کم‌عمق می‌شوند، در توضیح چرخه‌های تسریع گرمای جهانی، موثر باشد.
به گفته "اولسن"، این سیگنال‌های مغناطیسی، به واکنش ضعیف‌تر در بستر دریا منجر می‌شوند. این نتایج، برای یادگیری بیشتر درباره ویژگی‌های الکتریکی سنگ‌کره زمین و گوشته بالایی آن می‌انجامند. یافتن الگوهای میان این دو میدان مغناطیسی، امکان تصویربرداری بهتر از مواد معدنی مذاب را برای دانشمندان فراهم می‌کند.
نتایج بررسی‌های این گروه پژوهشی، در نشست اتحادیه علوم زمین اروپا در سال 2018 ارائه شد.
