خورشید حقیقت پشت ابرهای تحریف

مانند بسیاری وقایع دیگر که صحت و کذب شان، همچون معمایی بی پاسخ مانده و دستخوش تحریف شده است، واقعه تاریخی کربلا نیز از این آفت مصون نمانده است.
با مطالعه و بررسی منابع معتبر می توان این جریان تحریف را در دو شکل تحریف لفظی و تحریف معنوی مشاهده کرد.
از بنیانگذاران و تحریف گران بدعت ها در حادثه کربلا، ملاحسین کاشفی است که در حدود پانصد سال پیش، اولین کتاب فارسی در باب مرثیه را نوشت و نام آن به «روضه الشهدا» معروف است. دروغ هایی که او در این کتاب نگاشت، سال ها سال مورد استفاده مرثیه خوان ها بود. مرثیه خوان هایی که اغلب تحصیلات پایینی داشتند و نمی توانستند از کتاب های عربی استفاده کنند. بعد هم در پی این بهره وری، ملاآقا دربندی کتاب «اسرارالشهاده» را نوشت و کار ملاحسین کاشفی را کامل کرد و امروز حاصل کار آن ها این شده که می بینیم.

امام زین العابدین بیمار:
 

این مطلب مخصوص ما ایرانی هاست. غیر از زبان فارسی هیچ جای دیگر نیامده است. در زبان عربی هم چنین نیست. ایشان القاب زیادی داشتند. امام تنها در ایام حادثه عاشورا بیمار بودند و همان بیماری سبب نجات ایشان شد. وگرنه تصمیم داشتند که چندین بار او را به شهادت برسانند، و چون امام شدیدا بیمار بودند، به هوای مرگ بر اثر بیماری اش او را رها کردند. کسی نیست که تاکنون بیمار نشده باشد، ولی ما امام را به صورت یک بیمار زردرنگ تب داری که همیشه عصا به دستش است و کمر خم کرده و راه می رود و آه می کشد، ترسیم کرده ایم! این تحریف است. حضرت سجاد (ع) همانند حضرت سیدالشهدا(ع) و امام محمد باقر(ع) از نظر مزاج و بنیه هیچ فرقی نداشتند. امام بعد از حادثه کربلا چهل سال زنده بودند و مانند همه انسان ها سالم بودند.

روضه آهوی لیلا و بالین علی اکبر:
 

تحریف کرده اند که حضرت علی اکبر(ع) به میدان رفت. امام به لیلا، مادر علی اکبر(ع) فرمودند که برو در فلان خیمه خلوت، مو پریشان کن و در حق فرزندت دعا کن! از جدم شنیدم که دعای مادر در حق فرزند مستجاب می شود، شاید خداوند این فرزند را سالم به ما برگرداند.
ابتدا امر این که لیلایی در کربلا نبوده که چنین کند. ثانیا منطق حسین، این نیست. منطق حسین در روز عاشورا، منطق جانبازی است. ایشان به همه اجازه برگشت داده بودند و برای جنگ هر کس که ماند، با رخصت امام به میدان نبرد می رفت.

عروسی قاسم:
 

تحریف کرده اند که در گرمای زد و خورد و جنگ، امام می خواهند دو رکعت نماز خوف بخوانند. دو نفر سپر و فدایی شدند تا تیری به امام نخورد. و در حین عمل نماز، امام یادشان می افتد که برای قاسم عروسی بر پا کنند و می فرماید: حجله عروسی راه بیندازید. من می خواهم عروسی قاسم را ببینم و قاسم با یکی از دخترهایم ازدواج کند! موضوعی که تعزیه خوان های قدیم همیشه تکرار می کردند و عروسی نو کدخدای قیام کربلا، قاسم را ذکر می کردند، یعنی نو داماد، در هیچ کتب معتبر تاریخی نیامده است. ملاحسین کاشفی اولین کسی بود که به این موضوع پرداخت و دروغ نوشت.

روضه وداع:
 

یکی دیگر از تحریف های واقعه کربلا این است که حضرت زینب هنگام وداع با برادر، امام را متوقف کردند و به ایشان فرمودند: وصیتی از مادر به یاد دارم. مادر به من گفته در چنین زمانی حسین مرا بگیر و از طرف من زیر گلویش را ببوس.

آمدن خواهر به قتلگاه:
 

تحریف دیگر این که؛ حضرت زینب(ع) در حال احتضار امام حسین، به قتلگاه آمدند و پای پیکر امام حسین(ع) نشستند در حالی که امام حسین(ع) مشغول جان دادن بود، خود را بر روی بدن مطهر او انداخته و می گفتند: تو برادر منی، تو امید مایی، تو پناه مایی، تو پشتیبان مایی.
حضرت با گوشه چشمی به ایشان نگاهی کردند و فرمودند: به خیمه بازگرد که دلم را شکستی و غمم را افزودی؟!

عدد کشتگان دشمن:
 

امام 1800نفر را کشتند. این آمار در کتاب «اثبات الوصیه مسعودی» آمده است. اما در کتاب «اسرار الشهاده در بندی» که هزار سال بعد نگاشته شد، عدد کشته شدگان به سیصد هزار نفر و مقتولین حضرت ابوالفضل (ع) نیز به بیست و پنج هزار نفر رسیده اند!
اگر امام سیصد هزار نفر را در هر ثانیه با شمشیر کشته باشد، هشتاد و سه ساعت و بیست دقیقه وقت می خواهد. و چون دیدند با طول روز جور در نمی آید، گفتند: روز عاشورا هفتاد و دو ساعت بوده است که البته باز هشتاد و سه ساعت، با روز هفتاد و دو ساعت نیز قابل اصلاح نیست! همین طور در مورد حضرت ابوالفضل (ع) نیز، کشتن آن تعداد شش ساعت و پنجاه و چند دقیقه طول می کشد. به علاوه جمعیت یک میلیون و ششصد هزار نفره ای را به لشکر عمر سعد نسبت داده بودند، که چنین جمعیتی در صحرای کربلا جا نمی گیرد! وسایل و اسباب جنگ برای این تعداد از کجا فراهم شده بود؟ در حالی که همه از کوفه بودند، و از شام و حجاز هم نبودند.

روضه مارکسیستی:
 

در کتاب «حسین وارث آدم»، نوشته دکتر علی شریعتی آمده که امام به سوی مرگ می شتابد، تنها و بی امید. او مظهر شکست آدم است و تعصبی بی حاصل خرج می دهد. پس شخصیت امام و نهضت او کجاست؟!

داستان شیر و فضه:
 

از یک مرد اسدی نقل شده که شب ها شیری می آمد اطراف خیمه ها و عاقبت معلوم شد که آن شیر، حضرت علی (ع) اسد عرب است!!!
-روضه هایی که در آن ها اظهار تذلل پیش دشمن است. از قبیل التماس برای آب.
-قصه زبیده و قاسم ثانی در خاک ری و اطراف آن نیز از خیالات واهی است. قاسم بن حسن هیچ فرزندی نداشت و خود صغیر بود.

امام حسین (ع) کشته شد
 

امام حسین(ع) کشته شد تا گناهان امت بخشیده شود: در صورتی که این بیان برگرفته از معتقدات مسیحیت است. مسیح به دار کشیده شد تا کفاره گناهان امت باشد! این حرف دنیای مسیحیت است و با روح اسلام سازگاری ندارد و این تهمتی به شخصیت حضرت سیدالشهداست.

اظهار تأسف به خاطر کشته شدن مظلومانه امام حسین(ع)
 

تحریف دیگر در مورد علت عزاداری برای امام حسین(ع) این است که معمولا ذاکرین سعی دارند شهادت امام را چنان جلوه دهند که شخصی مظلوم و بی تقصیر و بی جهت کشته شد و ضایع گشت و هدر رفت و این کشته شدن، تأثرآور است! امام حسین بن علی(ع)معصوم و بی تقصیر بود، اما خونش هدر نرفت. هر قطره خونش ارزش داشت و دارد؛ بی نهایت.
امام با شهادت خود، مؤقرترین رویداد بشر را رقم زد و نامش با آزادی، برابری عدالت، توحید، ترک خودپرستی است. حسینی که عالم دیوانه اوست.
منابع:
1.سیری در سیره معصومین/خلاصه آثار شهید مطهری/ناشر: دانشگاه امام صادق (ع)/جلد 2
2.حماسه حسینی/شهید مطهری/جلد1/انتشارات صدرا
3.حماسه حسینی/شهید مطهری/جلد2/انتشارات صدرا
4.ده گفتار/شهید مطهری/انتشارات صدرا
منبع :ماهنامه فرهنگی اجتماعی دیدار آشنا شماره 134