به گزارش سینماپرس، آخرین قسمت برنامه سینمایی «هفت» در سال 95 شب گذشته در بامداد جمعه 20 اسفندماه با اجرای بهروز افخمی روی آنتن زنده شبکه سه سیما رفت.
افخمی: جز متانت و احترام از آقای ایوبی ندیدیم
بهروز افخمی در ابتدای برنامه «هفت» در واکنش به تغییر رئیس سازمان سینمایی گفت: یکی از مهمترین اتفاقات هفته گذشته کناره گیری آقای دکتر ایوبی از مدیریت سازمان سینمایی بود که به نظر من اتفاق خوشایندی نبود. من از ایشان جز متانت، مهربانی و احترام به همه فیلمسازان و دست اندرکاران سینمای ایران ندیدم و فکر می کنم اگر انتقادی هم به ایشان بود از همین زاویه بود که سعی می کردند همه را راضی نگه دارند و با همه خوب بودند.
وی افزود: آقای حیدریان نیز در شرایط کنونی بهترین گزینه برای مدیریت سازمان سینمایی است و مطمئنم ایشان کاملا بر کار خود مسلط هستند و حتما دوره خوبی در انتظار سازمان سینمایی ایران خواهد بود. علی ای حال «صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت».
اوتادی: نه پدر تهیه کننده دارم نه مادر کارگردان!
در ادامه برنامه لیلا اوتادی، بازیگر سینما و تلویزیون میهمان «هفت» بود و درخصوص حضور در عرصه بازیگری گفت: من سینما را بدون هیچ پشتوانه خانوادگی شروع کردم. روابط موروثی در سینما نیز مانند همه مشاغل وجود دارد و افراد بیشتر به فرزندان خود نقش می دهند! اما من نه پدر تهیه کننده و نه مادر کارگردان دارم و تا اینجا با تلاش خود پیش آمدم.
وی افزود: در ایران برخلاف دنیا عموما برای بازیگران جوان خانم نقش های خوب نوشته نمی شود. برای خانم های مسن نقش های بهتری وجود دارد. من همیشه می گویم اتفاقا پیری در سینمای ایران خوب است و امیدوارم زودتر به سنی برسیم که نقش های خوب برای ما نوشته شود.
یک «خانم کوچولو» مافیای سینمای ایران شده است!
این بازیگر سینمای ایران درخصوص مافیای بازیگری در سینمای ایران گفت: در سینمای ایران چند نفر به عنوان راس هرم مافیا وجود دارند که سعی می کنند عوامل را آنگونه که می خواهند بچینند. این اصولا درباره تهیه کنندگان نیست و دو سه نفر بازیگر مرد و اخیرا یک خانم کوچولو مافیای سینمای ایران شده اند! برای من بسیار عجیب است که چطور یک خانم جوان در سن و سال من می تواند این چنین برنامه را بچیند و عوامل جلو و پشت دوربین را تعیین کند!
وی افزود: من با مسئله که تنها 5 نفر هستند که از یک فیلم به فیلم بعدی می روند مخالفم. معتقدم این شیوه انتخاب عوامل سبب می شود مردم کم کم خسته شوند. درصورتی که شکستن نقش ها برای هم بازیگران و هم مردم جذاب خواهد بود.
هیچگاه به جشنواره فجر نرفته ام!
اوتادی با بیان آنکه هیچگاه به جشنواره فجر نرفته است بیان داشت: من تاکنون در هیچ یک از مراسمات جشنواره فیلم فجر در این 15 سال شرکت نکرده ام، چون فکر می کنم در آنجا نیز مافیا وجود دارد. هرچند ممکن است این اظهارنظر من سبب شود برای همیشه به من جایزه ندهند اما برایم مهم نیست.
این بازیگر ادامه داد: اینکه ما هر سال سیمرغ بازیگری را به بازیگری می دهیم که تنها می تواند گریه کند و توانمندی های دیگرش حقیقتا هیچ چیز است، تعجب آور است!
تهیه کنندگی خلاق در سینمای ایران
در ادامه برنامه سیدمحمود رضوی، تهیه کننده سینما درخصوص تهیه کنندگی خلاق در سینمای ایران میهمان «هفت» شد و در این خصوص گفت: سینما برای من فرای سرگرمی یا هنر، به عنوان یک رسانه است. ظرفی است برای انتقال پیام. این پیام هم به عنوان شعار طرح نمی کنم.
وی افزود: من به یک فهم حداقلی رسیدم که در چه زمینه هایی خلا وجود دارد. در بازاری که همگی در آن مشغول فعالیت اند، من چیز زیادی نمی توانم در آن ایجاد کنم و سعی می کنم به سراغ عرصه های رها شده بروم. در اواخر دهه 60 فیلم هایی با مضامین و فرم های خاص تولید می شد که برای آن صف های بسیاری نیز شکل می گرفت. آیا نمی توان در همان مضامین با فرمول های به روز شده فیلم های جدید ساخت و دوباره مخاطبان را به سمت آنها کشاند؟
هادی حجازی فر، جمشید هاشم پور دهه 90
تهیه کننده فیلم سینمایی «ماجرای نیمروز» گفت: در «ماجرای نیمروز» به نسبت «سیانور» یک قدم رو به جلو داریم و آن «قهرمان» است. این «قهرمان» نیز چند سالی بود که در سینمای ایران فراموش شده بود. هادی حجازی فر برای نسل جوان یک اسطور شده است و همان رفتاری را در قبال آن می کنند که 20 سال پیش برای جمشید هاشم پور می کردند!
وی ادامه داد: انرژی جوانانه ای که در بهروز شعیبی و محمدحسین مهدویان است انگیزه اصلی هر تهیه کننده ای برای خلق یک کار فوق العاده است. کار کردن با کارگردانی که تمام تجربه هایش را کرده و انگیزه ای برای خلق یک اتفاق تازه ندارد، سخت است.
سینمای ایران ذاتا دولتی است
رضوی با بیان آنکه سینمای ایران ذاتا دولتی و حاکمیتی است، افزود: در میان بیش از 100 فیلم تولید سالانه ایران، کمتر از 15 فیلم است که بصورت کاملا خصوصی تولید می شوند. برخی از ما تهیه کنندگان عادت کرده ایم که منافع مان را در تولید ببریم. وقتی جیب شخصی خودمان نیست، نگاه از مخاطب برداشته می شود. باید دولت سهمش کم شود و پای حاکمیت از تولید در سینمای ایران بیرون رود، اما اگر این شیوه بصورت شوک باشد، قطعا به نابودی سینما منجر می شود. من معتقدم دولت باید حمایت و کمک خود را از تولید به سمت عرضه ببرد.
این تهیه کننده ادامه داد: باید به سمت استودیوهای فیلمسازی برویم که صاحبان آن تهیه کنندگان نباشند، بلکه کمپانی و برندهایی باشند که سود خود را در تولید نبینند، بلکه در نمایش و توزیع. و در میان مدت باید دولت این کمک ها را در بلیت کارت هایی که می تواند به مردم بدهد، خرج کند و مردم انتخاب کنند که این هزینه را صرف کدام فیلم ها کنند. اولا این موجب رونق ساخت سالن شود و دوما تهیه کنندگان به سمت تولید فیلم هایی بروند که موجب رضایت مردم شوند.
ساخت فیلمی درباره وقایع تابستان 67
تهیه کننده فیلم «سیانور» درخصوص فیلم پلیسی بعدی خود گفت: فیلم بعدی من درباره اتفاقات تابستان 67 (سال وقوع عملیات مرصاد) است. فعلا در مرحله تحقیقات فیلمنامه هستیم و هنوز به سرنخ خوب و نتیجه کامل نرسیده ایم. دوست دارم برخی افراد این فیلم را کارگردانی کنند اما هنوز درباره کارگردان آن به جمع بندی نرسیده ام.
چرایی افزایش قیمت بلیت سینماها
در ادامه برنامه بهروز افخمی با سیدمسعود اطیابی، سخنگوی شورای عالی تهیه کنندگان درباره افزایش قیمت بلیت سینماها گفتگو کرد. اطیابی درخصوص این افزایش بلیت گفت: سینماگر و سینمادار به هیچ وجه علاقه ای به افزایش قیمت بلیت ندارند. اما امروزه سهم بخش خصوصی در سینما بیشتر شده است و نمی توان به فکر سود او نبود.
وی افزود: هرچند این بیماری در سینمای ما وجود دارد که برخی تهیه کننده سفارش می گیرد و سود خود را در تولید می برند و حتی برای آنها ارزش افزوده فرهنگی نیز وجود ندارد. اما ما درباره سینماگر بخش خصوصی حرف میزنیم که برای او مخاطب از اهمیت بالایی برخوردار است.
سخنگوی شورای عالی تهیه کنندگان ادامه داد: تصمیم گیری درباره افزایش قیمت برای سینماها در جلسات شورای عالی تهیه کنندگان و شورای صنفی نمایش بسیار سخت بود چون معتقدند نگه داشتن مخاطب در سینما مسئله مهمی است. لذا تصمیم گرفته شد جز در موارد استثنایی قیمت بلیت بالاتر نرود. این استثنا بین 10 الی 20 هزار تومان برای فیلم های خاص در شرایط خاص در توافق سینماگر و پخش کننده تعیین می شود.
وی نهایتا گفت: پیش بینی ما این است که هرچند این امکان گذاشته شد اما این اتفاق بعید است و جز در مواردی برای فیلم هایی با هزینه های ساخت بسیار بالا و فاخر، رخ نمی دهد. ضمن آنکه این عدد ممکن است بعد از گذشت هفته اول یا دوم به عدد ابتدایی بازگردد.
میز نقد فیلم سینمایی «خوب، بد، جلف»
در ادامه مسعود فراستی و خسرو نقیبی به نقد فیلم سینمایی «خوب، بد، جلف» پرداختند. مسعود فراستی در این خصوص بیان داشت: در این جشنواره شاهکار امسال که در تاریخ سینمای ایران به عنوان بدترین جشنواره می ماند، «خوب، بد، جلف» شانس می آورد. شانس اینکه بغل دستی هایش بسیار بد هستند. «خوب، بد، جلف» با وجود آنکه فیلم خیلی بدی است اما از این شانس برخوردار است.
این منتقد افزود: من وقتی فیلم را دیدم، واقعا کوشش کردم بخندم و با وجود آنکه آدمی هستم که به جوک ها راحت می خندم، اما باز نخندیم و شوخی های فیلم را نمی فهمیدم. به این فکر می کردم که عده ای که می خندند به چه چیز می خندند و از آنها سوال کردم. بعد فهمیدم فیلم خنده را از قبل خود و بیرون خود می گیرد. یعنی قاسمخانی از جای دیگر می خورد.
در ادامه خسرو نقیبی بیان داشت: فیلم درواقع نسخه سینمایی سریال «پژمان» است و همین اتفاقا نقطه قوت این فیلم است. اما این نکته که درباره جشنواره فجر بیان شد را من نیز قبول دارم و فکر می کنم این فیلم در کنار فیلم های بد سیاه در جشنواره امسال، خوش شانس بود. ولی مثلا اگر این فیلم را در جشنواره سی و چهارم می گذاشتید، در کنار فیلم متعادل و خوبی مثل «بارکد» می ایستاد. این فیلم خام دستی های یک فیلمساز اول را ندارد و اجرای درست و استانداردی دارد.
در ادامه مسعود فراستی بیان داشت: اولین نکته فیلم کمدی تضادی است که باید بین آن محیط و آن فرد ایجاد شود. قرار نیست یک کاراکتر که در یک محیط احمقانه قرار می گیرد، خود نیز احمق باشد. کنتراست بین کاراکتری که احمق نیست اما کاراکترهای احمقانه از او سر می زند او را جذاب می کند. ما در «خوب، بد، جلف» موقعیت های کمدی و احمقانه نداریم. از سویی فیلم اصلا کارگردانی ندارد و در حد کارهای ابتدایی تله هاست. چیزی از کارگردانی در فیلم نمی بینم.
وی ادامه داد: ما ارتباط زوج کمیک را بین دو شخصیت اصلی فیلم نمی بینیم و ابدا به زوج تبدیل نمی شوند. فیلم بیشتر کمدی لوده و کمدی لفاظی است. کمدی نیست که یک ذره به تصویر دربیاید. تنها جایی که کمی در آن ذوق است سکانس آخر است. بقیه فیلم خیلی فاجعه است.
در ادامه خسرو نقیبی بیان داشت: سال اول و دوم دولت، سال های ناثباتی و سیاست های دولت قبل بود. اما بنظرم در جشنواره گذشته یعنی سی و چهارم که اکران امسال را شکل داد، 12-13 فیلم موفق داشتیم که حاصل تثبیت دولت برای سرمایه گذاران بود و همین میزان دیده شدن و فروش فیلم ها، دیگران را به طمع انداخت تا بلیت ها را گران کنند!
نقیبی: استقبال سینماگران از آقای حیدریان را نمی فهمم!
وی ادامه داد: جشنواره امسال حاصل سیاست های سال چهارم دولت است که به تعبیر دقیق تر خود آقای ایوبی گفتند «آتشی انداختم و رفتم» یعنی همه چیز سوخت!
نقیبی با بیان آنکه استقبال سینماگران از آقای حیدریان را نمی فهمم، گفت: ما یک دوره مدیریت ایشان را دیدیم. آن دوره آمدند تا فضا را بسته تر کنند تا از آن گشایش سیاسی بگذریم. و فکر می کنیم در فرصت باقیمانده نیز شاهد تنگ شدن بیشتر فضا باشیم! و بنظرم شبکه نمایش خانگی شبکه اصلی عرضه آثار سینمایی شود.
نظر مسعود فراستی درباره تغییر در مدیریت سازمان سینمایی
در ادامه مسعود فراستی گفت: من فکر می کنم آقای حیدریان از آقای ایوبی بهتر است چون اهل دیالوگ است. آقای ایوبی بشتر اهل مونولوگ بود و با اطرافیان خود دیالوگ می کرد!
وی با بیان آنکه جشنواره امسال زنگ خطر جدی برای سینمای دولتی بود، گفت: فکر می کنم هرکسی هم غیر آقای ایوبی بود احتمال آن می رفت که جشنواره ای به این شکل برگزار کند. چون مشکل از زیرساخت هاست. این ساختار جواب نمی دهد. دوستان باید با شجاعت و برنامه ریزی این ساختار غلط دولتی را تغییر دهند!
وی نهایتا گفت: امیدوارم در سال 95 جنبه نقدپذیری در سینمای ایران جدی تر شود چون امروز این ظرفیت در میان سینماگران ما بسیار کم است.
برنامه سینمایی «هفت» با اجرای بهروز افخمی هر هفته جعمه شب ها روی آنتن زنده شبکه سه سیما می رود.
