خبرگزاری مهر، گروه سیاست: روز پنج شنبه 23 فروردین ماه بود که روزنامه «سازندگی» ارگان مطبوعاتی حزب کارگزاران سازندگی، در مطلبی، از دیدار حسن روحانی با رئیس دولت اصلاحات، ناطق نوری و حسن خمینی خبر داد.
در این مطلب به نقل از منبعی نامعلوم آورده شد: این جلسه 2، 3 ساعته پنجشنبه دو هفته قبل در منزل آقای روحانی برگزار شد. همه مسائل در راستای تقویت دولت مطرح شده است. جلسه درباره پیگیری جدی تر وعده های انتخاباتی رییس جمهور، برنامه‌های اقتصادی دولت، استفاده بیشتر از ظرفیت‌های آقای جهانگیری و برطرف شدن ناهماهنگی‌ها در مجموعه دولت بود.
3 روز پس از انتشار این خبر، در شامگاه روز یکشنبه 26 فروردین ماه، سران حزب اعتدال و توسعه از جمله محمدباقر نوبخت، محمود واعظی و علی جنتی با یکدیگر نشستی را برگزار کردند.
رمضانعلی سبحانی‌فر سخنگوی حزب اعتدال و توسعه، (چهارشنبه) در گفتگویی درباره محورهای این نشست گفت: این نشست بعد از تعطیلات نوروز صرفا دیدار عیدانه شورای راهبردی حزب اعتدال و توسعه با دبیران استان ها و روسای کانون ها بود، بحث و دستورکاری خاصی در جلسه مطرح نشد.
سبحانی‌فر در حالی این نشست را به سطح یک «دیدار عیدانه» تقلیل داده که برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب، ضمن ایجاد تناظر میان آن با دیدار رئیس جمهور با رئیس دولت اصلاحات، نگاه نامساعد و تشکیک‌آمیزی نسبت به آن پیدا کرده‌اند.
روزنامه اصلاح طلب «قانون» (چهارشنبه) در گزارشی با تیتر «زیرآبی اعتدال و توسعه» با اشاره به سیاست رئیس جمهور در بهادادن بیشتر به نیروهای منتسب به حزب اعتدال و توسعه نوشت: روحانی که به نوعی گزینه حزب اعتدال و توسعه محسوب می‌شد، از نیروهای این جماعت در کادر خود بیشتر از اصلاح‌طلبان استفاده کرد و این سبب قدرت گرفتن جریانی جدید در ایران شد که ریشه چندانی در معادلات سیاسی ایران نداشتند.
این روزنامه سران حزب اعتدال و توسعه را به خودکامگی متهم و تصریح کرد: این رویه(رویه رئیس‌جمهور در بهادادن به نیروهای اعتدال و توسعه) باعث شد تا مسئولان اعتدال و توسعه فکر کنند قدرت مطلق هستند و این خودکامگی سبب اختلاف نظرهایی در درون دولت شود. سال 96 نیز این اختلافات وجود داشت ولی چون رقیب با تمام توان به میدان آمده بود، دامن زدن به اختلافات صلاح نبود.
قانون در بخش دیگری از این گزارش، نشست سران حزب اعتدال و توسعه را استقلال خواهی از رئیس جمهور تحلیل کرد و نوشت: این طیف به دلیل آنکه نه جایگاه مردمی داشته و نه گفتمانی برای ارائه دارند، ترس‌های فراوانی از آینده سیاسی ایران در دل پرورش داده‌اند. آن‌ها دوست ندارند که به راحتی بعد از کنار رفتن روحانی به خاطره‌ها سپرده شوند. برای همین به نظر می‌رسد تلاش می‌کنند تا پرچم استقلال خود را علم کرده و به راهی دیگر بروند.
زخم اختلاف میان اصلاح طلبان و حزب «اعتدال و توسعه» که در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 در اقدامی مصلحتی به ائتلاف با یکدیگر پرداختند، تاکنون به هر بهانه و اتفاقی سر باز کرده است. یادمان نمی رود که چهره ها و رسانه های منتسب به جریان اصلاح طلب همین چند ماه پیش برای راندن شخصیت هایی نظیر نوبخت(دبیرکل اعتدال و توسعه) از دولت چه اقداماتی که انجام ندادند و پس از آن با ایجاد دوقطبی جهانگیری – واعظی، در پی تخطئه رئیس دفتر رئیس جمهور برآمدند.
