دکتر نیلی مهرداد؛ متخصص زنان و زایمان
یکی از علل مهم مورتالیتی و موربیدیتی نوزادی، زایمان زودرس می‌باشد و از علل عمده زایمان زودرس، پارگی پره ماچور مامبران می‌باشد. چنانچه فاصله زمانی پارگی مامبران‌ها تا ترم زیاد باشد خطر مورتالیتی و موربیدیتی مادر و جنین هر دو افزایش می‌یابد. لذا در این مقاله راهکارهای مناسب برای رسیدن به نتیجه مطلوب مورد بررسی قرار می‌گیرد.
85 درصد مرتالیتی و مربیدیتی نوزادی به دلیل پره ماچوریتی است. پارگی پره ترم و پره ماچور مامبران‌ها (Premature Preterm Rupture of Menbranes) در 30-40 درصد زایمان‌های زودرس دیده می‌شود. PPROM یکم دلیل مهم زایمان قبل از موعد است و در 3 درصد تمام حاملگی‌ها اتفاق می‌افتد.
چنانچه فاصله زمانی، میان PPROM و ترم بسیار زیاد باش، خطر مورتالیتی و موربیدیتی جنین و مادر هر دو افزایش می‌یابد. به این دلیل، پزشکی که مسئولیت چنین بیماری را به عهده می‌گیرد، نقش مهمی در درمان وی ایفا می‌کند. این پزشک باید با عوارض بالقوه این مشکل، همچنین اقدامات لازم برای کاهش خطر و افزایش احتمال نتیجه دلخواه آشنا باشد. مطالب ذیل اطلاعات موردنیاز در چنین مواردی را در اختیار خواننده قرار می‌دهد.
PROM به معنای پارگی پرده‌ها (ROM) است. اگر خانمی با سن حاملگی بیش از 37 هفته، با پارگی مامبران‌ها قبل از شروع دردهای زایمانی، مراجعه کرد، می‌توان اصطلاح PROM را به کار برد. اما PPROM به ROM قبل از 37 هفتگی گفته می‌شود.
SPROM به ROM همراه یا پس از شروع دردهای زایمانی گفته می‌شود. ROM طولانی هر گونه ROM است که قبل از شروع لیبر اتفاق افتاده و بیش از 24 ساعت نیز طول کشیده باشد.
ROM (در زمان ترم)
PROM در زمان ترم، به پارگی پرده‌ها قبل از شروع دردهای زایمانی در 37 هفتگی یا پس از آن اطلاق می‌شود. تقریبا در 10 درصد حاملگی‌ها اتفاق می‌افتد. بیماران با شکایت ریزش مایع، ترشح واژینال، خونریزی واژینال و فشار لگنی مراجعه می‌کنند اما انقباضات رحمی ندارند.
ROM توسط معاینه واژینال سرویکس و واژن با اسپکولوم تشخیص داده می‌شود. پر شدن واژن از مایع یا ریزش مایع از سرویکس، سرخسی شدن مایع خشک شده بر روی لام تحت دید میکروسکپی، تائید قلیایی بودن این مایع توسط کاغذ نیترازین از علائم تشخیصی می‌باشند. آلودگی کاغذ نیترازین با خون میتواند سبب پاسخ مثبت کاذب شود. همچنین آلودگی موکوس سرویکال با خون میتواند سبب پاسخ مثبت کاغذ تست فرنینگ شود. پر شدن واژن از مایع، مهمترین وسیله تشخیصی است که برای تائید ROM به کار می‌رود.
اگر در PROM زودرس تمام مایع آمنیوتیک بیمار خارج شده باشد، یک معاینه اولترسوند حاکی از عدم وجود یا کاهش شدید مایع امنیوتیک، میتواند دیاگنوستیک باشد. اغلب بیماران ترم (90 درصد) در عرض 24 ساعت از ROM وارد سیر لیبر خود به خود می‌شوند.
سوال مهم در رابطه با این بیماران این است که آیا باید اجازه دهیم، لیبر خود به خود شروع شود یا تحریک دردهای زایمانی را شروع کنیم؟
روش برخورد با این بیماران تا حد زیادی به خواسته‌های خود ایشان بستگی دارد. خطر مهم مادری در این سن حاملگی، عفونت داخل رحمی است. با افزایش طول مدت ROM خطر عفونت داخل رحمی افزایش می‌یابد. طبق شواهد موجود، تحریک دردهای زایمانی، برخلاف درمان انتظاری، خطر کوریوامنیونیت را بدون افزایش میزان زایمان سزارین کاهش می‌دهد.
در مطالعه‌ای که روی 5041 بیمار انجام شد این خانم‌ها به طور اتفاقی به دو گروه تصادفی شدند. در یک گروه شروع زایمان توسط اکسی‌توسین با ژل PGE2 تحریک شد، در حالی که گروه دوم تا حداکثر 4 روز تحت نظر گرفته شدند و فقط در صورت بروز عوارض، تحریک زایمانی شدند. ایشان چنین نتیجه‌گیری کردند که در موارد PROM
چه با شروع تحریکات زایمانی و چه با درمان انتظاری، میزان زایمان سزارین و عفونت نوزادی مشابه است. هر چند اینداکشن زایمان در مقایسه با درمان انتظاری، سبب کاهش خطر عفونت مادری (اندومتریت) می‌شود...
برای خواندن بخش دوم- پارگی زودرس مامبران‌های جنینی- اینجا کلیک کنید.
