به گزارش ورزش سه ،حالا علی قلی‌زاده پدیده این فصل سایپا با 7 پاس گل نزدیک ترین تعقیب کننده اوست و اگر این بازیکن تکنیکی و ملی پوش بتواند در بازی آخر مقابل پیکان که فوق‌العاده حساس خواهد بود سه پاس گل بدهد از مسلمان عبور خواهد کرد اما اگر این اتفاق خاص یا اتفاقاتی عجیب در بازی‌های بی‌اهمیت هفته آخر رخ ندهد عنوان برترین گلساز فصل به محسن مسلمان مهره ثابت نیمکت پرسپولیس در نیم فصل دوم خواهد رسید.
شاید اینطور به نظر برسد که مسلمان در نیم فصل دوم از چشم برانکو افتاد اما او در نیم فصل نخست نیز چند بازی را از دست داد. مسلمان در نیم فصل اول هم در شش مسابقه از جمله شهرآورد در ترکیب اصلی قرار نگرفت که البته یک بار با مصدومیت رسن مقابل پدیده در دقیقه 6 به بازی رفت.
جالب است که بخشی از این نیمکت نشینی‌ها مربوط به زمانی ست که مهدی طارمی زوج و همراه مسلمان هم در پرسپولیس حضور داشت و برانکو هنوز تغییر سیستم نداده بود اما وقتی به سیستم خطی روی آورد مسلمان باید در هافبک راست یا چپ بازی می‌کرد که در رقابت با بازیکنان آماده این دو پست از جمله امیری و احمدزاده قافیه را باخت و از آنجایی که حس مبارزه طلبی ندارد یا با تصوری غلط احساس می‌کند با مبارزه هم به جایی نخواهد رسید هرگز نتوانست به ترکیب اصلی برگردد.
مسلمان در چهار مسابقه ابتدایی فصل بازیکن اصلی تیمش بود و اتفاقا فقط در بازی هفته دوم تعویض شد.
او در همین بازی که مقابل تراکتورسازی انجام شد پاس گل داد و از آنجایی که در بازی نخست مقابل فولاد هم این مهم را انجام داده بود شروعی توفانی داشت. مسلمان در بازی با گسترش در تبریز که برانکو ملی‌پوشان خسته‌اش را نیمکت نشین کرده بود برای نخستین بار روی نیمکت نشست و وقتی همراه با طارمی به بازی رفت درخشید و دو پاس گل داد.
با این حال عجیب بود که در بازی هفته ششم هم نیمکت نشین بود. مسلمان در هفته‌های هفتم و هشتم به ترکیب اصلی برگشت اما در هر مسابقه تعویض می‌شد. او در بازی هفته نهم مقابل استقلال خوزستان پاس گل داد و تعویض شد اما در شهرآورد روی نیمکت نشست و از دقیقه 65 به زمین رفت. نیمکت نشینی‌های او مقابل سایپا و پدیده هم ادامه داشت که البته مقابل پدیده با مصدومیت رسن خیلی زود به زمین رفت.
مسلمان از بازی هفته سیزدهم دوباره به ترکیب اصلی رسید و با اینکه در آن مسابقه هم تعویض شد اما مقابل ذوب آهن دوباره پاس گل داد. شماره 77 سرخ‌ها در بازی سخت با سپیدرود در رشت تک گل تیمش را پایه گذاری کرد تا با شش پاس گل در نیم فصل نخست کارش را به پایان برساند.
او در شروع نیم فصل دوم هم بازیکن ثابت برانکو بود. مسلمان مثل دور رفت باز هم مقابل فولاد و تراکتورسازی سازی درخشید و پاس گل داد. او مقابل نفت تهران نمایش خوبی نداشت و در بازی هفته نوزدهم مقابل مشکی پوشان اصلا بازی نکرد.
مسلمان در دو بازی بعدی مقابل گسترش فولاد و پیکان به ترکیب اصلی برگشت و اتفاقا تعویض هم نشد اما انگار کیفیت او در این دو مسابقه آنطور نبود که برانکو را راضی کند و بعد از آن بود که مسلمان نیمکت نشین ثابت سرخ‌ها بود و تنها در بازی 9 فروردین و هفته بیست و ششم به خاطر غیبت 6-5 بازیکن اصلی و یکی دو مهره دیگر از جمله رسن در ترکیب اصلی قرار گرفت که کاری از پیش نبرد. او در لیگ قهرمانان هم فقط یک بار در بازی رفت با الوصل در تهران به‌عنوان بازیکن ذخیره به میدان رفت.
به طور کلی مسلمان در نیم فصل دوم هشت بار طعم گس نیمکت نشینی را چشید و احتمالا تعداد نیمکت نشینی‌های نود دقیقه‌ای‌اش فردا و در هفته آخر به 9 خواهد رسید. این را بگذارید کنار نیمکت نشینی‌های او در نیم فصل اول که ثابت می‌کند 14 مسابقه بازیکن ذخیره بوده (با احتساب نیمکت نشینی بازی آخر) و با توجه به بازی‌هایی که تعویض شده در کمتر از نصف مسابقات پرسپولیس شرکت کرده و نیم فصل را از دست داده است.
از آخرین پاس گل او در این فصل که مقابل تراکتورسازی در هفته هفدهم رخ داد (8 دی ماه) چهار ماه می‌گذرد و با توجه به اینکه به احتمال زیاد امروز هم بازی نخواهد کرد این پاس گل آخرین پاس گل او در لیگ و شاید پرسپولیس باشد.
با این حال و با تمام حاشیه‌های دو ماه اخیر 9 پاس گل مسلمان طی نیم فصل می‌تواند او را بهترین گلساز لیگ هفدهم کند که این افتخار در نهایت به پرسپولیس خواهد رسید و البته کلیت فوتبال ایران و لیگ برتر را زیر سوال می‌برد که چقدر تعداد هافبک‌های خلاق، پاسور و طراح در آن کم شده که یک بازیکن نیمکت نشین طی نیم فصل بازی در لیگ به چنین عنوانی می‌رسد؟
منبع: ایران ورزشی
