به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری میزان به نقل از روزنامه ایندیا تایمز ، در سال 1947 پس از تشکیل کشور پاکستان ،حدود سه میلیون مهاجر پاکستانی از ایالت سند و پنجاب به هند پناه آورده و در ایالت مهاراشترا ساکن شدند.
این مهاجران در 30 اردوگاه دولتی در مناطق مختلف این ایالت مستقر شده اند. پیش از این مهاجران پاکستانی حق فروش و یا تغییر خانه های خود را نداشتند.
داوندرا فادنویس سروزیر ایالت ماهاراشترا گفت: اکنون مهاجران پاکستانی می توانند خانه هایی که بیش از شش دهه در آنها زندگی کرده اند را تعمیر کرده و یا به فروش برسانند. بسیاری از این خانه ها در شرایط بسیار بدی هستند.
وی افزود: بیش از پنج هزار خانواده مهاجر از مناطق سند و پنجاب در پنج ارودگاه در مومبای ( بمبئی ) که نیاز به بازسازی دارند ، زندگی می کنند.
هند کنوانسیون1951 پناهندگان سازمان ملل که حقوق پناهندگان و مسئولیت های دولت برای محافظت از آنها به رسمیت می شناسد را امضا نکرده است .
این کشور همچنین دارای قوانین داخلی برای محافظت از بیش از 200 هزار مهاجر تبتی، سریلانکایی، افغان، بنگلادشی و روهینگیایی از میانمار نیست.
در سال های اخیر دولت هند حقوق محدودی به تعدادی از گروه های مهاجر اعطا کرده است.
لایحه اصلاحیه شهروندی هند در سال 2016 با هدف اعطای حق شهروندی به مهاجران غیر قانونی هندو، سیک، بودایی و مسیحیان از افغانستان، بنگلادش و پاکستان پیشنهاد شد.
مقامات هندی سال گذشته اعلام کردند حدود 54 هزار مهاجر بنگلادشی که پنج دهه گذشته به هند سفر کرده اند حقوق محدود شهروندی دریافت خواهند کرد اما آنها حق مالکیت زمین و تشکیل قبیله را نخواهند داشت.
این درحالی است که هند مسلمانان روهینگیا حاضر در این کشور را به عنوان مهاجر نمی شناسد و اعلام کرده است قصد دارد آنها را اخراج کند.
دولت هند اعلام کرده است حضور مسلمانان روهینگیا در هند امنیت ملی این کشور را به خطر می اندازد. مقامات دولتی هند همچنین از افراطی شدن مهاجران روهینگیا و ارتباط آنها با گروه های تروریستی و سازمان های جاسوسی مانند سازمان جاسوسی پاکستان ابراز نگرانی کرده اند.
بر اساس آمار منتشر شده توسط دولت جامو و کشمیرحدود 10 هزار مسلمان روهینگیا در جامو و کشمیر زندگی می کنند. در حالی که تعداد کل مهاجران روهینگیا در هند 40 هزار نفر تخمین زده شده است.
