فریده خلعتبری، در گفتگو با خبرنگار مهر از شرکت نکردن در نمایشگاه کتاب تهران خبر داد و گفت: به نمایشگاه نمی‌روم چون دلم نمی‌خواهد زیر چادر باشم. چرا من به‌عنوان ناشر کودک باید همان مبلغی را پرداخت کنم که ناشران بزرگسال می‌پردازد اما او به شبستان می‌رود و من، زیر چادر؟
مدیر نشر شباویز به این که هیچ ملاک و معیاری برای واگذاری غرفه‌ها وجود ندارد اشاره و بیان کرد: چرا من باید در چادر تبعیدی‌ها باشم؟ در این سالن جز خرت و پرت و کتاب‌های بازاری چه چیز فروخته می‌شود؟ من که این همه سال در زمینه کودک و نوجوان فعالیت کرده و نزدیک به 20 سال در نمایشگاه بولونیا شرکت کرده‌ام؛ منی که بسیاری از کارهایم به زبان‌های دیگر ترجمه شده چرا باید در این سالن و در این شرایط اسف‌بار باشم؟ چون عضو انجمن فرهنگی ناشران کودک و نوجوان نیستم و این انجمن، بهترین فضاها را به اعضای خود اختصاص می دهد؟ بگذار ناشران دیگر این ظلم را بپذیرند اما من به این ستم تن نمی دهم.
خلعتبری با اشاره به مشکلات بخش کودک و نوجوان نمایشگاه کتاب گفت: چند سال است که نمایشگاه کتاب در مصلی برگزار می‌شود؛ تمام این سال‌ها ناشران کودک در چادر بوده و مشکلات مشابه و عدیده‌ای داشته‌اند؛ از جمله این‌که میله‌ها زنگ‌زده و کثیف است و یک موکت خاکستری و پاره پهن شده و گوشه‌ها انباشته از خاک است؛ آیا چنین فضایی می‌تواند بچه‌ها را جذب کند؟ این همه سال مطرح شده که سالن کودک و نوجوان، جذابیتی برای این گروه سنی ندارد و آنها را به خواندن کتاب تشویق نمی کند اما یک گوش در و گوش دیگر دروازه بوده؛ جالب این که همه متولیان فرهنگی هم از پایین بودن سرانه مطالعه می گویند و این که عادت به مطالعه باید در کودکان نهادینه شود اما همه این حرف ها در حد شعار باقی می ماند.
به گفته این ناشر کودک و نوجوان زمانی که واگذاری غرفه ها به دست خود وزارت فرهنگ و ارشاد بود، نظم و ترتیبی در چیدمان غرفه ها وجود داشت. برای مثال یک بار خود من اعتراض کردم که فضای مناسبی به من اختصاص داده نشده، خاطرم هست که سال بعد، بهترین فضای نمایشگاه یعنی غرفه روبه روی در ورودی را در اختیار نشر شباویز گذاشتند تا جانب انصاف نگه داشته شود اما در شرایط فعلی چنین چیزی معنا ندارد و همه این مسایل موجب می شود تا من در بخش کودک و نوجوان نمایشگاه کتاب تهران شرکت نکنم و تنها یک غرفه در قسمت بین الملل و بخش ناشران خارجی داشته باشم.
