آن روزی که کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نهم برجام را رصد می کرد، براساس رفتار عقلا به بررسی موضوع پرداخت؛ اما حالا که یک سفیه در کاخ سفید زمام امور را به دست گرفته است، پیش بینی رفتار سفیحان در حوزه کاری کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیست. ما نمی دانیم ترامپ در نهایت چه تصمیمی می گیرد. هر دو حالت «اعلام خروج آمریکا از برجام» یا «اعلام تمدید حضور آمریکا در برجام محتمل» است.
اگر ترامپ مثل وکیل ابلهش که روی برجام آب دهن انداخت و آن پاره کرد او نیز همین کار را کند، ما نباید عصبانی شویم؛ بلکه در عوض در قالب تصمیمی منطقی هر آنچه حداکثر منافع مالی ما را تأمین کرد، تلاشمان را به آن سمت ببریم.
البته معلق نگه داشتن موضوع برجام، منفعتی برای ایران ندارد. از سوی دیگر حفظ برجام با اروپایی که تاکنون اراده مستقل و جدی از خود نشان نداده، هم کار سختی است و ما نباید دل خوش کنیم که اروپایی ها وعده می دهند «اگر هم آمریکا از برجام خارج شود، آنها مشکل بانکی ایران را حل می کنند». چون آنها از ترس آمریکایی‌ها حتی حاضر نیستند یکی از بانک های خود را موظف به همکاری با نظام بانکی ما کنند. پس باید منتظر ماند و دید نهایتا برنامه ترامپ چیست؟
در مجموع ماندن در برجام، بدون آمریکا نیازمند طراحی برنامه های دقیق بر پایه تأمین حداکثر منافع ملی است. آیا اروپا، چین و روسیه اجرای تعهدات مندرج در برجام را تضمین می کنند؟ تضمین و قول اروپایی ها تا چه میزان اعتبار دارد؟ اینها سئوالاتی است که باید پاسخ هایش مشخص شود تا مبنایی برای اتخاذ تصمیم درست از جانب ایران باشد، پس نباید در تصمیم گیری عجله کرد. ایران براساس خوشایند اروپایی و غرب عمل نمی کند، بلکه عاقلانه و منطقی پیش می رود.
شاید برخی بعد از صحبت های ترامپ احساسی شوند و نسخه های لحظه ای بپیچند؛ اما این افراد بدانند که تصمیم هیجانی و احساسی در شأن مدیریت جمهوری اسلامی بعد از 40 سال حکومت داری نیست. مطمئنا برای تأمین حداکثر منافع ملی، اگر عقل حکم کند، از برجام خارج می شویم و اگر به ماندن در برجام و ادامه دادن با بقیه کشورها حکم دهد، همین اتفاق می افتد.
مشاور امنیت ملی و سیاست خارجی رئیس مجلس شورای اسلامی
27214
