13- اپیچاتپونگ ویراستاکول Apichatpong Weerasethakulکمتر کارگردانی به ویراستاکول (با نام استعاری جو Joe) شبیه است. فیلم شاهکار او «عمو بونمی که زندگیهای گذشتهاش را به یاد میآورد» Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives، برنده جایزه نخل طلایی کن 2010 شد. فیلمهای او در ابتدا مخاطب را به فضای آرامی میبرد و سپس با اتفاقی ناگهانی، مثل دیدن روح یک میمون یا یک صحنه عاشقانه ناگهانی، مخاطب را هوشیار میکند. فیلمهای دیگر او ازجمله Blissfully Yours در سال 2002 و «بیماری گرمسیری» Tropical Malady در سال 2004 برنده جوایزی از بخشهای مختلف جشنواره شدند. موفقیت فیلم سال 2010اش، بهتنهایی جایگاهش را در این لیست تثبیت کرده است.
12- تاد هینز Todd Haynesشخصیتهای فیلمهای تاد هینز را میشناسید، زنان خانهدار عصبانی و یا فروشندههای مغازهای که استعدادشان نشناخته مانده است. هینز رازها و احساسات سرکوبشده این زنان را بیان میکند و تلاش آنها برای رسیدن به تعریفهایی که جامعه از یک زن دارد را نشان میدهد. هینز در سال 1998 با فیلم Velvet Goldmine برنده جایزه هنری کن شد. از فیلمهای موفق بعدی او میتوان از «کارول» (2015) Carol و «شگفتزده» (2017) Wonderstruck، نام برد.
11- اصغر فرهادیفرهادی بهعنوان اولین کارگردان ایرانی که برنده بهترین فیلم خارجی اسکار شد، نماینده نسل بعدی کارگردانان بزرگ سینمای ایران است که با کارگردانان موج نو سینما ازجمله عباس کیارستمی و جعفر پناهی آغاز شده بود. فرهادی از اتفاقات روزمره برای نشان دادن مشکلات اختلاف طبقاتی، جنسیت، پیر شدن و خانواده استفاده میکند. فیلمهای او بعد از «جدایی» A Separation، «گذشته» The Past و «فروشنده» The Salesman، هر دو در جشنواره کن حضور داشتند و «فروشنده» برنده جایزه بهترین فیلمنامه شد. فرهادی با بردن جایزه بهترین فیلم خارجی اسکار برای فیلم «فروشنده»، به جمع برندگان این جایزه بیش از یکبار، پیوست. فیلم بعدی او «همه میدانند» Everybody Knows، با بازی خاویر بادم Javier Bardem و پنهلوپه کروز Penelope Cruz، آغازکننده جشنواره کن امسال خواهد بود.
10- لین رمزی Lynne Ramsayلین رمزی، با روایت صادقانه فیلمهایش، سالهاست که با کن در ارتباط است. فیلم کوتاه 11 دقیقهای او، «مرگهای کوچک» Small Deaths، برنده جایزه داوران کن 1996 شد، جایزهای که رمزی سالها بعد بار دیگر برای فیلمهای Gas Man و «باید در مورد کوین صحبت کنیم» We Need to Talk About Kevin در سال 2011 از آن خود کرد. او در سال 2013 با فیلم «تو هرگز واقعاً اینجا نبودی» You Were Never Really Here در جشنواره حضور داشت.
9- نوری بیلگه جیلان Nuri Bilge Ceylanموفقترین کارگردان ترکی در سینمای معاصر، نوری بیلگه جیلان، نتوانسته با مخاطبان آمریکایی ارتباط برقرار کند و دلیل آن آرام بودن فیلمهایش است. بااینحال بینندههای صبور از تماشای فیلمهای پیچیده جیلان، لذت میبردند. فیلم عاشقانه «اقلیم» Climates در سال 2006 باعث شگفتی حاضرین جشنواره کن شد. جیلان از معدود کارگردانانی است که میتواند با استفاده از روش بیان آرام، فیلمهایی در ژانرهای هیجانانگیز بسازد. فیلم «خواب زمستانی» Winter Sleep که برنده جایزه نخل طلایی شد، گویای این ادعا است. او امسال با فیلم سهساعته «درخت گلابی وحشی» The Wild Pear Tree به کن بازگشته است.
8- آندریا آرنولد Andrea Arnoldآغاز رابطه طولانی آندریا آرتولد با جشنواره کن، از سال 2006 و برنده شدن جایزه داوران برای اولین فیلمش، «جاده قرمز» Red Road، بود. در سالهای بعد او با دو فیلم دیگر، «تنگ ماهی» Fish Tank و «عزیز آمریکایی» American Honey به جشنواره برگشت. جشنواره کن همیشه بخشی از زندگی حرفهای آرنولد بوده است. او در داستانهایش زندگی شخصیتهای فقیر را روایت میکند. فیلم خوب در هر جشنوارهای باشد، موفق است و فیلمهای آرنولد تأییدی برای این حرف است.
7- ژان-لوک گدار Jean-Luc Godardبا فیلمهای ژان-لوک گدار در کن، مانند یک قطعه هنری مقدس رفتار میشود. هنری بهار Henry Behar در توصیف گدار گفت: «در گدار، خدایی وجود دارد.» گدار در سال 2004 با فیلم «موسیقی ما» Notre Musique و در سال 2014، در آخرین حضورش، با فیلم «خداحافظی با زبان» Goodbye to Language در کن حضور داشت. او یکی از آخرین کارگردانان موج نوی سینمای فرانسه است و یکی از معدود هنرمندان قرن بیستم است که آثار باارزشی به قرن بیستویک، آورده است.
8- هو شیائو-شین Hou-Hsiao-hsienهو شیائو-شین و فیلمبردارش، مارک لی پینگ-بینگ Mark Lee Ping-Bing سینمای تایوان را متحول و سینمای این کشور را وارد موج جدیدی کردهاند. فیلمهای هو معمولاً داستانهای درام تاریخی، مانند تفسیرهایی در مورد سیاستهای مدرن کشورش، هستند. استعداد او اولین بار در سال 1993 با فیلم «استاد عروسکگردان» Puppetmaster در جشنواره کن شناخته شد؛ که نهتنها شروع موفقیتها هو بود، بلکه اتفاقی مهم برای سینمای بینالمللی به شمار میرفت.
5- سوفیا کوپولا Sofia Coppolaمتأسفانه کن اکثر مواقع برای شرکت و جایزه دادن به فیلمسازان زن، در مقایسه با رقیبانشان، در تقلا بوده است؛ اما برخی از نامهای بزرگ موفق شدهاند خلاف قاعده عمل کنند. یکی از آنها، کوپولا است که 3 فیلم از او تابهحال در جشنواره حضورداشته است. کوپولا قبل از حضور در کن، استعداد خود را با برنده شدن جایزه اسکار برای فیلم «گمشده در ترجمه» Lost In Translation در سال 2003، ثابت کرده بود. پسازآن، کن به جشنواره مناسب فیلمهایش تبدیل شد. سال گذشته، کوپولا با برنده شدن جایزه بهترین کارگردانی کن برای فیلم «فریبخورده» The Beguiled، دومین زن برنده این جایزه در تاریخ کن شد.
4- کوئنتین تارانتینو Quentin Tarantinoدر سال 2009، «حرامزادههای لعنتی» Inglourous Basterds در کن اکران شد ولی استقبال خوبی از آن نشد. این پنجمین حضور تارانتینو در کن بود که به خاطر انتظارات بالایی که از آن میرفت، خیلی موفق نبود. تارانتینو همیشه به روایت داستانهایش بیشتر اهمیت میدهد تا ساختارهای سینمایی. رمز تارانتینو در زنده و مدرن نگه داشتن فیلمهایش، در ریسکپذیری اوست.
3- پدرو آلمودوار Pedro Almodovarآلمودوار با ساخت فیلمهای به زبان خود، از بسیاری از موقعیتهایی که برای فیلمهای انگلیسیزبان فراهم است، چشمپوشی کرده است. او در فیلمهای اسپانیایی آزادی برای نشان دادن عمق زندگی زنان و نمایش موضوعاتی دارد که هالیوود هیچوقت جرئت امتحان آن را نداشته است. آلمودوار سالها در فستیوالهای دیگری آثار خود را نمایش میداد تا اینکه در سال 1999، اولین حضور او در جشنواره کن، «همهچیز درباره مادرم» All About My Mother، برنده جایزه بهترین کارگردانی شد. پسازآن فیلمهای دیگری از او در جشنواره حضور داشت و برنده جوایز مختلفی شد.
2- دیوید کراننبرگ David Cronenbergبسیاری از طرفداران کراننبرگ معتقدند که دوران اوج موفقیت او در دهه 70، 80 و 90، با فیلمهای ترسناکی چون «فرزندان» (1979) The Brood و فیلمهای هنری مثل «ویدئودروم» (1983) Videodrome، بوده است. بااینحال هنگامی که به فیلمهای درام و آرامتر روی آورد از سوی جشنواره کن شناخته شد. اولین حضور او در کن با فیلم عاشقانه «تصادف» Crash در سال 1996 بود که برنده جایزه مخصوص داوران شد، پسازآن کراننبرگ به یکی از شرکتکنندههای اصلی کن تبدیل شد. با اینکه کراننبرگ تا به امروز برنده جایزه نخل طلا نشده است، اما حرفه او به حدی پیشرفت کرد که آثارش لایق بردن جایزه کن شدند.
1- جوئل و ایتان کوئن Joel and Ethan Coenبرادران کوئن قبل از قرن بیستویک نیز از کارگردانان موفق کن بودهاند، فیلم «بارتون فینک» Barton Fink برنده جایزه نخل طلا و بهترین کارگردانی در سال 1991 شد، پسازآن «فارگو» Fargo در سال 1996، دومین جایزه بهترین کارگردانی را برای آنها به ارمغان آورد. سومین جایزه آنها برای فیلم «مردی که آنجا نبود» The Man Who Wasn’t There در سال 2001 بود. سه فیلم دیگر آنها نامزد جایزه نخل طلا شد. برادران کوئن تنها کارگردانانی تا به امروز هستند که برنده سه جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره فیلم کن شدهاند.
فیلمسازان برتر شرکتکننده در جشنواره کن در قرن بیست و یکم ـ قسمت اول
کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریهها، وبلاگها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.
Post Views:
1