13 مه سال 1507 میلادی یک ناوگان پرتغالی به فرماندهی آلفونس دوالبوکرک به جزیره هرمز در خلیج پارس رسید. نماینده پادشاه پرتغال با دیدن این جزیره به اهمیت استراتژیک و بازرگانی آن محل پی برده و جزیره را تصرف کرد، پس از آن حاکم هرمز تابع و خراج‌گزار پادشاه پرتغال شد.
شاه اسماعیل اول که در نبرد با عثمانی به سر می‌برد طبق یک معاهده با دوالبوکرک در ازای کمک پرتغالی‌ها در بازپس‌گیری جزایر بحرین از حاکم یاغی و سرکوب قبایل بلوچ و اتحاد علیه عثمانی، جزیره هرمز را به پرتغالی‌ها سپرد. پرتغالی‌ها سپس جزایر بحرین را اشغال کردند و در سواحل خلیج‌فارس به ساخت قلعه و برج و بارو پرداختند و بیش از یکصد سال در آنجا حکمرانی کردند.
تا آنکه 21 آوریل سال 1622 سپاه ایران جزیره هرمز را از بزرگ‌ترین امپراتور قرن باز پس گرفت و جایگاه خود را در جهان در فهرست ابرقدرت‌های قرن شانزدهم ثبت کرد. انگلیسی‌ها نیز چهار کشتی خود را با خدمه فنی در اختیار ارتش امام قلی‌خان گذاشتند. آلبوکرک (پرتغالی) اعتقاد داشت هرکشوری که سه نقطه مالاگا، عدن و هرمز را در اختیار داشته باشد بر تجارت دنیا حاکم خواهد بود.
