برخی حد و مرزها را مشخص کنید، به این ترتیب دنیا قابل پیش‌بینی و کودک کمتر دچار ترس و وحشت می‌شود. مشخص کردن حد و مرزها بسیار مهم است؛ چرا که کودک می‌فهمد چه چیزی قابل قبول و چه چیزی غیرقابل قبول است. در ضمن یاد می‌گیرد که روی همه چیز کنترل بیشتری داشته باشد و بیشتر به نتایج کارهایش فکر کند. حتی وقتی که از کودک خود رفتار اشتباهی دیدید، باز هم خونسردی خود را حفظ کنید.
رفتار بد کودک به این معنی است که او بسیاری چیزها را نمی‌داند و نیاز به کمک دارد. با حفظ خونسردی و آرامش خود می‌توانید به او احساس مدیریت بیشتر دهید. در هر حالت برای ارتباط برقرار کردن با کودک آماده و در دسترس باشید. کشمکش‌ها روی این کودکان اثرات منفی زیادی دارد و احساس ناامنی آنها را بیشتر می‌کند.
او را متقاعد کنید که همواره و در هر حالتی دوستش دارید و به او کمک خواهید کرد و او نیز می‌تواند در هر حالتی به شما اعتماد کند. این کودکان هنگام هر گونه تغییر و جابه‌جایی احساس ناامنی می‌کنند و برنامه‌های آشنا و همیشگی به آنها احساس راحتی و امنیت بیشتر می‌دهد.
نشان دادن علاقه به کودک
چنین کودکانی به سختی علاقه و عشق والدین را می‌پذیرند؛ اما شما با تکرار و تداوم می‌توانید این احساس را در او به وجود آورید: چیزهایی را پیدا کنید که به او احساس خوبی می‌دهند. او را در آغوش بگیرید و نوازش کنید؛ ولی در انجام این‌کار عجله نکنید و آرام‌آرام پیشروی کنید.
به احساسات و عواطف کودک‌تان پاسخ دهید. بهتر است از روش‌های غیر کلامی برای آرام کردن و محبت کردن به او استفاده کنید؛ زیرا این دسته از کودکان از نظر عاطفی شبیه به کودکان بسیار خردسال عمل می‌کنند. به کودک خود کمک کنید تا عواطف و احساساتش را بشناسد و آنها را به هنگام نیاز بیان کند. معمولا این دسته از کودکان احساسات خود را نمی‌شناسند و نمی‌دانند چگونه باید نیازها و تقاضاهای خود را بیان کنند.
او را متقاعد کنید که داشتن احساسات خوب است و نشان‌دهنده سلامت آنهاست. با کودک خود حرف بزنید، بازی کنید و به او گوش بدهید. به تغذیه، خواب و ورزش کودک اهمیت بیشتری دهید. دقت کنید که حتی ویتامین‌های مورد نیاز بدنش را دریافت کند. همچنین خواب منظم و کافی داشته باشد چرا که خواب کافی برای یادگیری ضروری است و به اندازه کافی تحرک فیزیکی و ورزش کند. ورزش کردن استرس و ناامیدی و احساسات ناسالم را از کودک دور می‌کند و به او حس بهتری می‌دهد.
برخورد والدین
برخورد والدین با این کودکان گاه بسیار سخت است؛ چرا که نیاز به صبر و تحمل بیشتری دارد و باید تلاش بیشتری کنند. شما باید وظایف و مسئولیت‌های خود را به نحو احسن انجام دهید. مطمئن باشید که کودکان ارزش این همه تلاش را دارند و به زودی شاهد نتایج خوبی در این زمینه خواهید بود.
با صرف زمان، صبوری و تلاش، می‌توان وابستگی بیمار گونه کودکان را برطرف کرد. وقتی که او شاهد چنین رفتارهایی از جانب شما باشد، احساس امنیت بیشتری کرده و به شما اعتماد می‌کند.
از کودک انتظارات واقعی داشته باشید: به کودک خود کمک کنید تا برداشتن قدم‌های کوچک را شروع کند و هر بار موفقیت‌های او را جشن بگیرید.
صبوری و تحمل کنید: و حتی به کوچک‌ترین پیشرفت‌ها نیز توجه کنید. باید جوی را به وجود آورید که کودک‌تان احساس امنیت کند.
حس شوخی و خوشی بیشتری در روابط‌‌تان ایجاد کنید: این‌کار به هر دوی شما انرژی بیشتری می‌دهد تا راه سختی را که در پیش دارید، هموارتر کنید. اطراف خود و کودک‌تان را از کسانی پُر کنید که شما را بیشتر می‌خندانند.
مواظب خودتان هم باشید و استرس را کنترل کنید: در این زمان، بیشتر وقت خود را صرف این‌کار کنید. بیشتر استراحت کنید و به تغذیه خود اهمیت دهید تا آنقدر شارژ باشید که بتوانید به کودک‌تان توجه ویژه کنید.
از دیگران کمک بگیرید: از اطرافیان کمک بگیرید و روی حمایت دوستان و خانواده خود نیز حساب باز کنید؛ به این ترتیب استرس‌های شما کمتر می‌شود و بهتر هم نتیجه می‌گیرید.
مثبت و امیدوار باشید: کودکان متوجه تمام احساسات اطرافیان خود می‌شوند. اگر شما احساس ناامیدی و دلسردی کنید، او نیز ناامید می‌شود. هر گاه احساس خستگی کردید، از دیگران نیز کمک بگیرید.
برای خواندن بخش اول- اختلال وابستگی در کودکان- اینجا کلیک کنید.