یک‌سوم مبتلایان به ایدز شناسایی نشده‌اند
اما رویکرد حال حاضر مسئولان نسبت به بیماری ایدز که ارتباط مستقیمی با آسیب‌های اجتماعی دارد نیز جالب است. محرز در رابطه با علت توقف طرح اتوبوس ایدز می گوید:«متاسفانه برخی اقدامات برای کنترل و پیشگیری بیماری ایدز با مخالفت‌هایی مواجه می‌شود و برای برخی خوشایند نیست. بعد از اجرای طرح اتوبوس ایدز برخی گفتند که این کار شما ترویج بی‌بندوباری است. متاسفانه این تفکر افرادی است که اعتقاد دارند در کشور بیماری ایدز وجود ندارد و همه‌چیز رو به راه است.
این افراد مثل کبک سرشان را زیر برف کردند و مسائل، مشکلات و واقعیت‌های جامعه را نمی‌دانند و از قبول آن امتناع می‌کنند. یکی از مشکلاتی که در حوزه بیماری‌های ایدز وجود دارد، عدم آگاهی از رفتارهای پرخطر است، افراد در بسیاری مواقع از بیماری خود اطلاع ندارند و مشاهده شده که بعد از ازدواج متوجه بیماری خود می‌شوند؛ بنابراین باید اقداماتی صورت گیرد که قبل از ازدواج متوجه بیماری خود شوند و ایجاد موانع شناسایی بیمارها، این کار را با مشکل مواجه می‌کند».
طرح‌های مرتبط به شناسایی بیماران مبتلا به ویروس اچ آی وی در حالی یکی بعد از دیگری متوقف می شود که رییس مرکز تحقیقات ایران از شناسایی نشدن یک سوم از بیماران مبتلا به ایدز در ایران خبر می دهد. محرز در این باره می‌گوید:« آماری که در رابطه با ایدز ارائه می شود آماری است که وزارت بهداشت منتشر می‌کند؛ اما همیشه در کنار آمار یک تخمین نیز وجود دارد. تخمین ما این است که یک سوم بیماران مبتلا به ایدز هنوز شناسایی نشده‌اند و تنها راه کشف تعداد دقیق تست‌هایی است که باید از افرادی که احتمال مبتلا‌شدن دارند، گرفته شود.
این زنان مراجعه می‌کردند؛ هم درمان می‌شدند و هم تست مجانی برای ایدز داشتند و اگر مثبت بود، آن‌ها را به کلینیک‌های مشاوره برای درمان معرفی می‌کردند».
در همین رابطه لیلا ارشد، رییس خانه خورشید؛ مرکزی که اقدام به پذیرش زنان آسیب دیده می‌کند، در گفت‌وگو با «قانون» می گوید:« بخش زیادی از مبتلایان به ایدز به علت روابط جنسی کنترل نشده به آن مبتلا می شوند. ایدز یک بیماری رفتاری است و آنچه مسلم بوده، این است که هر اقدامی که تا حالا بوده و یا نیاز هست که آن را کنترل کنیم باید وجود داشته باشد. این به نفع پیشگیری نخواهد بود. به هر حال پیشگیری می‌تواند کمک های بسیار زیادی را به بیماران مبتلا به ویروس اچ آی وی کند».
او با اشاره به اینکه درمان برای بیماران مبتلا به این به روز بسیار پرهزینه است، ادامه داد:« البته درمان قطعی برای آن وجود ندارد و به همین دلیل باید تلاش‌مان را بکنیم که با پیشگیری آن را از بین ببریم.
وقتی همه این مشکلات را برای کنترل این بیماری داریم اگر سطح پیشگیری را هم پایین بیاوریم، آن وقت چطور می خواهیم این مشکل را کنترل کنیم؟ مبتلایان به ویروس اچ آی وی روز به روز بیشتر می‌شود و جامعه و جوانان را تهدید می کند. من فکر می‌کنم سیاستمداران و مسئولان هم حتی به آن رسیده اند که پیشگیری بهتر از درمان است.البته برای ایدز که درمانی وجود ندارد و تنها مراقبت و کنترل باید انجام شود».
او درباره به کار بردن کلمه کارگر جنسی به عده ای از زنان می گوید:« من بعد از سال ها کار کردن با زنانی که از راه استفاده از بدن‌شان زندگی شان را تامین می کنند، می‌گویم که ما در ایران چیزی به به نام کارگر جنسی نداریم. وقتی نام کارگر جنسی را روی عده ای می‌گذاریم، یعنی اینکه آن آدم از امکاناتی بهره مند است و شرایطی دارد که می‌تواند از خدمات و حمایت‌های اجتماعی کمک بگیرد.
اما آدمی که از تن ناقابلش برای امرار معاش استفاده می کند، کارگر جنسی نیست. او کسی است که به دلیل شرایط سخت اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی مجبور به تن فروشی و روسپیگری شده است».
او درباره تعریف کارگر جنسی ادامه داد:« ما در ایران کارگر جنسی را به رسمیت نمی شناسیم. کارگر جنسی کسی است که از بیمه ها بهره مند باشد و دفترچه بیمه درمانی داشته باشد. بنابراین کسی که به طور شخصی برای امرار معاش دست به چنین رفتاری می‌زند، کارگر جنسی نیست».
او رویکرد منفی مسئولان به بیماران و قربانیان آسیب اجتماعی را نادرست می‌داند و می گوید: «مدت‌هاست در جامعه گفته می شود که ما آسیب اجتماعی نداریم اما حالا دیگر نمی شود این ها را کنترل کرد .خود سیاستمداران و مسئولان هم درباره آن صحبت می‌کنند.
باید پیشگیری کنیم تا بتوانیم آن را کنترل کنیم. هنوز ابتلا به ویروس اچ آی وی در حال افزایش است و در کنار آن ویروس زگیل تناسلی هم در حال زیاد شدن است. باید مشکلات را بپذیریم و آن را کنترل کنیم».
