از ادیب برومند چه می‌دانیم؟

وبسایت هنرآنلاین: روز گذشته عبدالعلی ادیب برومند در سن 92 سالگی درگذشت. ادیب برومند در بیست و یکم خرداد 1303 در زادگاهش روستای (شهر فعلی) گز از شهرستان بُرخوار استان اصفهان به دنیا آمد.

 

 

پدرش مصطفی قلی خان برومند از خوانین گز بود که از حُسنِ خط و مقدمات زبان عربی و آگاهی‌های تاریخی بهره داشت. به زبان فرانسه مسلّط و از جمله تجددطلبان عصر بود؛ هیچ‌گاه شغل دولتی نپذیرفت و به کار مِلکداری و کشاورزی اکتفا نمود.

ادیب تا سن 16 سالگی به نثر نویسی اهتمام می‌ورزید ولی از 17 سالگی بیشتر به شعر و شاعری روی آورد و با دلبستگی و علاقه‌ای که به شاعران و اشعار شعرای دوران مشروطه پیدا کرده بود، به سرودن شعر در همین سبکِ نوپا که از جهت موضوع و مطلب دیرینگی نداشت و موضوع آن مسایل روز بود، پرداخت.

ادیب برومند در جوانی با کسب رتبه 3 در آزمون ورودی دانشکده حقوق دانشگاه تهران به کسب دانش در رشته حقوق قضایی آغاز ورزید و در طی تحصیل در دانشکده حقوق به مطالعه پیرامون ادبیات فارسی پرداخت و به زبان‌های عربی و فرانسه نیز تسلط پیدا کرد.

او پس از حادثه سوم شهریور ماه 1320 و اشغال ایران به وسیله متفقین در جنگ جهانی دوم، به سرودن شعرهای سیاسی و میهنی پرداخت. موضوع این اشعار حمله به اشغال کنندگان ایران و مخالفت با عوامل بیگانه یعنی هواداران شوروی و انگلیس و انتقاد از دیکتاتوری دوران رضا شاه پهلوی و تقویت آزادی‌خواهی و استقلال طلبی و حسّ وطن‌خواهی در مردم ایران بود که در جراید و مجلات کشور منتشر می‌شد.

 

وی همچنین اشعاری بر ضد غائله آذربایجان و زمزمهُ تجزیه طلبی در آن سامان، حزب دموکرات آذربایجان و حکومت سید جعفر پیشه‌وری سرود. ادیب برومند در آن سالیان دور در اپرت (ایران پر آشوب - بهمن 1326) انقلاب و تغییر حکومت در ایران را پیش بینی کرده بود.

 

ادیب برومند در سال 1325 از وزارت دادگستری ابلاغی برای شغل دادیاری دادگستری اردبیل دریافت کرد ولی از پذیرفتن سِمَت قضائی اعراض نمود و تقاضای صدور پروانهٔ کارآموزی وکالت دادگستری کرد و دو سال بعد به طور مستقل به عنوان وکیل پایه یک دادگستری مشغول کار شد؛ وی سال‌ها وکیل بانک ملّی ایران بود و وکالت‌های متفرق را کم‌تر می‌پذیرفت.

شهریار برومند فرزند این شاعر با اعلام این خبر گفت: ایشان بعدازظهر امروز در منزل و به علت کهولت سن از دنیا رفت.

آثار و فعالیت‌های ادبی

ادیب برومند، فعالیت‌های ادبی خود اعم از نثر و نظم را در اواخر دوران دبیرستان شروع کرده و مقالاتش در روزنامه‌های دهه بیست مانند نوبهار (به مدیریت ملک الشعرا بهار)، روزنامه اصفهان و.. منتشر می‌شد.

 

ابتدا تخلص نهال را انتخاب کرد و سپس ادیب اصفهانی و بعد با اشارت استادانی مانند بهار به ادیب تغییر داد. برومند در 1327 به عضویت انجمن فرهنگستان به ریاست حسین سمیعی (ادیب السطنه) انتخاب شد.

 

او در زمینه سبک نگارگری و همچنین نگارگران دوران قاجار دارای شناخت کامل بوده و مقالات بسیاری در این مورد نشر داده و مجموعه کلکسیون شخصی او به همراه توضیحات در مورد سبک‌های هنری دوران قاجار در کتاب نگارستان ادیب منتشر شده است.

 

استاد برومند همچنین اولین کتاب در خصوص هنر قلمدان را نگاشته است. ادیب برومند بیش از شصت سال با قلم و قدم در راهِ سر بلندی ایران و تحقق آزادی و ضدیت با استبداد و استعمار کوشیده و بیشترین قسمت اشعارش میهنی و سیاسی و ملی است که بیشتر آنها در مجموعه اشعارش با نام "حاصل هستی" به چاپ رسیده‌است.

 

پیش از این نیز مجموعه شعرهایی از وی به نام‌های "ناله‌های وطن"، "پیام آزادی"، "دردآشنا"، "سرود رهایی"، "راز پرواز"، "مثنوی اصفهان" و "روزگار دژم" و پژواک ادب به چاپ رسیده‌است.

 

استاد ادیب برومند جزء معدود شعرای ایران زمین (همانند حکیم ابوالقاسم فردوسی و…) است که لقب شاعر ملی را از سوی مردم ایران دریافت کرده‌است. او همچنین از سوی دکتر محمد مصدق لقب "شاعر ملی" را دریافت داشت.

عبدالعلی ادیب برومند شاعر دفترهای شعر "نامه‌های وطن"، "روزگار دژم"، "پیام آزادی"، "حاصل هستی"، "گل‌های موسمی" و "راز پرواز" است. تصحیح دیوان حافظ، تصحیح و بازنویسی داستان های رستم و اسفندیار، سیاوش و سودابه، به پیشگاه فردوسی، هنر قلمدان و تراز سخن از دیگر آثار اوست. ادیب برومند متولد سال 1303 در شهر گز برخوار اصفهان و از فعالان سیاسی جبهه ملی بود.