به گزارش ایسنا به نقل از Nature Chemistry، کشف روش‌های جدید برای ساخت ایزومرها یا به عبارتی مولکول‌های ساخته شده از اتم‌های مشابه که به طور متفاوتی به هم متصل شده‌اند، آخرین بار در سال 1961 و پیش از آن در سال 1914 گزارش شده است.
کشف اشکال جدید ایزومر به معنی امکان ساختن طیف وسیعی از مواد با عملکردهای مشابه به مواد موجود و یا با ویژگی‌هایی است که پیش از این هرگز وجود نداشته است.
علاوه بر انواع داروها، دیگر موارد کاربردی در این خصوص شامل ساخت مواد جدیدی می‌شوند که قابلیت کنترل و به کارگیری در صنایع مختلف را دارند. به عبارت دیگر، هدف ساختن پلیمرهایی با مشخصه‌های عملکردی ویژه و حتی دارای توانایی ذخیره سازی اطلاعات مولکولی جدید است.
این یافته‌ها در مقاله‌ای به سرپرستی پژوهشگر دوره دکتری دانشگاه سیدنی در نشریه Nature Chemistry منتشر شده است.
آقای پیتر کانفیلد، که در دانشکده شیمی دانشگاه سیدنی، در حال گذراندن دوره PhD است اذعان دارد که با آنچه ممکن است از این یافته‌ها به دست آید بسیار هیجان زده خواهید شد و تیم به دنبال یافتن کاربردهای تجاری آن است.
پیتر کانفیلد در این خصوص بیان می‌کند: اثبات اصول و به تصویر کشیدن نمونه اولیه می‌تواند در 30 ماه یا کمتر انجام گیرد.
از سوی دیگر پروفسور کراسلی از دیگر محققین این پروژه اظهار داشته است: «زمانی که شما چنین کشفی می‌کنید، کاربردهای مهمی وجود خواهند داشت اما نمی‌توانید همیشه دقیقا پیش‌بینی کنید که این کاربرد دقیقا چطور و چه زمانی انجام خواهند گرفت.»
همچنین به گفته یکی دیگر از محققان پروژه: «پیشرفت تیم ما در همان سطح درک کشف کایرالیتی لویی پاستور، کاشف یکی از اساسی‌ترین ویژگی‌های علوم مولکولی مدرن قرار می‌گیرد. ریاضیات هندسی، انواع روش‌های بنیادی را برای ترکیب اتم‌ها، و بنابراین همه‌ی انواع ممکن ایزومرها را توصیف می‌کنند».
وی در ادامه بیان کرده است: «زمانی که ما به این روش عمل کنیم، شکلی بنیادی از آن چه پیش از آن ساخته نشده است را می‌بینیم.»
تیم از زنجیره‌های پورفیرین در مقیاس نانو که توسط پروفسور کراسلی ساخته شده بود برای میزبانی مولکول‌های بور مهمان استفاده کردند، که منجر به ایجاد ترکیبات جدیدی شد که این مولکول‌ها در دمای اتاق در یک بطری پایدار بودند.
پروفسور کراسلی در این خصوص توضیح می‌دهد که: «موارد بسیاری از استفاده از پورفیرین‌ها توسط طبیعت و طراحان به منظور ربودن و انتقال مولکول‌ها وجود دارد و ما توانستیم راه‌های جدیدی برای ممکن ساختن اتصال اتم‌های مهمان را به تصویر بکشیم.»
انجمن طیف‌سنجی و مدل‌سازی کامپیوتری جدید، وابسته به سازمان ملی زیرساخت محاسبات استرالیا، با همکاری پژوهشگران دانشگاه ملی استرالیا گواهی نوآوری در ساخت را به این گروه اعطا کرده است.
پروفسور رایمرز در این خصوص می‌گوید: «اکنون ما می‌دانیم ایزومرها می‌توانند با این روش ساخته شوند و با این کشف امکان آن چه شیمی‌دانان می‌توانند بسازند بی‌نهایت است.»
