در جستجوی حیات فرازمینی میان ابرهای ونوس

البته هیچکس در این باره اطمینان کافی ندارد. با این حال اما آنطور که لیمای، مولف ارشد این پژوهش، در نشریه Astrobiology گفته ونوس یک محدوده قابل سکونت دارد که در لایه پایینی ابرهای آن (حدود 48 کیلومتر بالاتر از سطح) واقع شده.

در این منطقه فشار جوی تقریبا برابر با زمین بوده و تغییرات دمایی کاملا منطقی است و بالاتر از  65 درجه سانتی گراد نمی رود و به همین خاطر می توان گفت که شرایط برای زندگی در این منطقه مهیاست.

جالب است بدانید که حتی ترکیب ابرهای این منطقه هم که حدود 80 درصد آن از اسید سولفوریک تشکیل شده برای میکروب ها مناسب است چراکه شکل اولیه حیات حتی در محیط های اسیدی مشابه نیز وجود دارد. پارک ملی Yellowstone در بهار یکی از این محیط هاست که به محلی مناسب برای رشد باکتری ها و قارچ ها بدل شده است.

اما باید در نظر داشت که امکان رشد میکروب در ونوس یا میکروب های ونوسی چندان هم تازگی ندارد و کارل سگان فضانورد حدودا در نیم قرن پیش آن را مطرح کرده بود.

مغول می گوید: ما این ایده ها را پرورش دادیم و به شکلی پخته تر مطرح کردیم.

حالا دانشمندان اعلام کرده اند که احتمالا دو میلیارد سال پیش آب مایع در سطح ونوس جریان داشته و در این بازه میکروب ها حسابی زمان داشته اند تا رشد و تکثیر پیدا کنند. به تدریج اما و با داغ تر شدن سطح ونوس آب روی آن بخار شده و بادی که در سطح آن می وزیده میکروب ها را به سمت ابرها هدایت کرده است.

لیمای می گوید: آنچه ما نیاز داریم ابزاری است که سوارش شویم و به سمت لایه ابری بر فراز ونوس حرکت نماییم.

این ابزار می تواند VAMP باشد؛ پلتفرم مانور پذیر جوی برای ونوس که در واقع نوعی فضاپیمای مفهومی است و ایده آن را شرکت نظامی Northrop Grumann مطرح کرده. این فضاپیما قرار است که با حرکت در آسمان ونوس به دنبال ردپای حیات بگردد و حداکثر یک سال بعد دیتای به دست آمده را برای زمین مخابره نماید.