دکتر فاطمه قائم مقامی
روش‌های تشخیص
اگرچه معاینه واژینال می‌تواند به تشخیص کمک کند، ولی در میان روش‌های تصویربرداری، عمدتاً از سونوگرافی جهت تشخیص فیبروم‌ها و اندازه آنها و موقعیت آنها استفاده می‌شود.
درمان فیبروم‌های علامت‌دار بر حسب سن بیمار و تعداد فرزندان تفاوت می‌کند.
معمولاً در زنان جوان متمایل به حفظ باروری از روش‌های محافظه‌کارانه به‌صورت میومکتومی و برای افراد با سن بالاتر از 40 سال و تعداد کافی فرزند، برداشتن رحم توصیه می‌گردد.
برداشتن فیبروم به‌صورت میومکتومی و حفظ رحم می‌تواند از طریق لاپاراسکوپی یا هیستروسکوپی یا جراحی باز انجام شود که البته برای فیبروم‌های بزرگ، جراحی باز ارجح است و برای فیبروم کوچک خارج رحمی، لاپاراسکوپی و برای فیبروم کوچک زیرمخاطی، از هیسروسکوپی استفاده می‌شود.
در شرایطی که بیمار سن بالا و تعداد فرزندان کافی است، زیر سن 50 سالگی می‌توان تخمدان‌ها را حفظ کرد و تنها رحم را برداشت که تأثیری در شرایط زناشویی و یا هورمونی بیمار ایجاد نمی‌کند؛ فقط بیمار دیگر پریود نمی‌شود.
درمان‌های دارویی
درمان‌های دارویی برای فیبروم‌ها اثر دائمی ندارد و موقتی عمل می‌کند. تنها در زنان نزدیک به یائسگی می‌توان با تزریقات دارویی و ایجاد یائسگی زود هنگام، درصدی باعث نجات بیمار از جراحی شد.
تزریق داروهایی در عروق رحمی مجاور فیبروم و بستن این عروق به‌منظور عدم خونرسانی به آن و از بین رفتن فیبروم، روش‌های دیگری است که برای فیبروم‌های کوچک علامت‌دار در خانم‌های متمایل به باروری می‌توان انجام داد و در بعضی موارد نتیجه بخش است.
یک مورد جالب
یکی از موارد جالب در تجربه پزشکی اینجانب، خانم 50 ساله‌ای بود که وزن رحم با فیبروم‌های متعدد به 7 کیلوگرم رسیده بود؛ حال آنکه وزن طبیعی رحم حدود 70 گرم است و به این ترتیب به 100 برابر وزن طبیعی افزایش یافته بود(در عکس بالا می‌توانید مشاهده کنید) که توسط جراحی برداشتن رحم، با موفقیت درمان شد.
خانم دیگر در طول بارداری دچار افزایش رشد فیبروم شده بود. در حین سزارین به‌دلیل آنکه این فیبروم در محل سزارین واقع شده بود و اینکه در همین سزارین توصیه به جراحی فیبروم نمی‌شود، این کار انجام شد. وزن این فیبروم 1500 گرم و وزن نوزاد 2500 گرم بود که خوشبختانه مادر و نوزاد با حال عمومی خوب مرخص شدند...
برای خواندن بخش اول - تومورهای خوش‌خیم اما؛ موذی - اینجا کلیک کنید.
