نقد Tully: نقش مادرانه‌ی شارلیز ترون یک شاهکار درام-کمدی است

فیلم «تالی» Tully که درست به‌موقع و هم‌زمان با روز مادر اکران شد، شخصیت مارلو Marlo با بازی تمام‌عیار شارلیز ترون Charlize Theron را به تصویر می‌کشد، یک همسر و مادر سه بچه که یکی از آن‌ها در آستانه‌ی به دنیا آمدن است. اوضاع او قمر در عقرب است و با خود خواهد گفت که قبلاً این داستان را شنیده‌اید؛ اما بیشتر تأمل کنید.
کارگردان جیسون ریتمن Jason Reitman با استفاده از یک فیلم‌نامه‌ی کمدی اما بسیار عمیق از نویسنده دیابلو کدی Diablo Cody، در جای‌جای فیلم توانسته تصورات و انتظارات ما را درهم‌شکسته و از آن فراتر رود. این فیلم سومین همکاری این نویسنده و کارگردان، پس از «جونو» Juno و «بزرگ‌سال جوان» Young Adult است. «تالی» Tully موشکافانه به بررسی لبه‌های شخصیتی مادر و سرپرست خانواده می‌پردازد؛ و مارلو Marlo بدون شک زنی در آستانه‌ی فروپاشی است — و همسر او، درو Drew (با بازی ران لیوینگستون Ron Livingston) هیچ ایده‌ای در مورد آنچه به سر همسرش می‌آید ندارد. درحالی‌که شوهرش جایی دیگر مشغول نجات کسب‌وکار خودش است، مارلو بیشتر اوقات به خاطر مراقبت کردن از پسرش (با بازی اشر مایلز فالیشا Asher Miles Fallica)، به دختر بزرگ‌ترش (با بازی لیا فرانکلند Lia Frankland) بی‌اعتنایی می‌کند. حالا با بچه‌ای که نیاز به توجه دائمی دارد، مارلو دچار افسردگی برگشت‌ناپذیری می‌شود.در اینجا تالی Tully (با بازی استثنایی مکنزی دیویس Mackenzie Davis) وارد می‌شود — درست در زمان مناسب و نه یک‌لحظه زودتر و نه یک‌لحظه دیرتر. او یک پرستار شبانه‌ی بچه است که توسط برادر پول‌دار مارلو (با بازی مارک دوپلس Mark Duplass) استخدام شده تا از فشارهای روی خواهرش بکاهد. تالی تنها 26 سال دارد اما به نظر می‌رسد که می‌تواند به تمام نیازهای کارفرمای جدیدش پاسخ دهد. این تالی است که شبانه از خواب بلند می‌شود تا از بچه مراقبت کند و تنها برای شیر دادن بچه به مارلو نیاز دارد. اگر بچه‌ها برای مدرسه از مادرشان کاپ‌کیک بخواهند، تالی ترتیب کاپ‌کیک‌هایی تازه و آماده را می‌دهد. اگر مادر با وزن بچه مشکل دارد، یا رابطه‌ی زناشویی‌اش را نمی‌تواند از سر بگیرد، تالی راهنمایی‌ها و مشورت‌هایی به او می‌دهد که نه‌تنها آزاردهنده نبوده، بلکه بسیار هوشمندانه هستند. (در جایی از فیلم می‌گوید: “او (بچه) در طول امشب کمی بزرگ‌تر می‌شود. ما هم همین‌طور.”) مارلو در ابتدا کمی شکاک است:”تو مثل کتاب دانستنی‌های جالب برای بچه‌مدرسه‌ای‌های عجیب‌وغریب هستی.” اما حضور تالی به‌عنوان دوستی که برای او الهام‌بخش است، صمیمیت زیادی دارد و سؤالات اساسی از او می‌پرسد، بازی را عوض می‌کند.
ایفای این نقش غیرممکن به نظر می‌رسد، بااین‌حال این مری پاپینز هزاره‌ی جدید با طنازی تمام بر روی پرده‌ی سینما ظاهر می‌شود. دیویس Davis بازی درخشان و برجسته‌ای را به نمایش می‌گذارد که اصالت خاصی به تمام فیلم می‌بخشد. این بازیگر کانادایی که امتحان خود را در فیلم «ایستادن و آتش گرفتن» Halt and Catch Fire و یکی از بهترین قسمت‌های سریال «آیینه سیاه» Black Mirror (قسمت San Junipero) پس داده است، کار را به سطح بالاتری ارتقا داده و حتی نویدبخش چیزهایی هیجان‌انگیزتری در آینده است. وقتی فیلم چرخشی ناگهانی می‌کند و در یک‌سوم پایانی آن از مسیر خود خارج می‌شود همچنان به تماشای آن ادامه می‌دهید چون وظیفه‌ی دیویس و ترون این است که شما را پای فیلم نگه دارند. این دو بازیگر فوق‌العاده با یکدیگر مخاطب را به هسته‌ی مرکزی روح فیلم می‌برند که خنده‌دار، تأثیرگذار و بنیادین است.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی Peter Travers در وب‌سایت RollingStone است.
حال به بررسی نظرات سایر منتقدین می‌پردازیم:
ریچارد روپر Richard Roeper ؛ شیکاگو سان‌تایمز Chicago Sun-Timesآخرین صحنه‌های «تالی» Tully مخاطب را به‌جاهایی می‌برد که قطعاً توقع آن را نداشته است و باعث می‌شود که دوباره تمام اتفاقاتی که در طول فیلم افتاده را با جزئیات مرور کنیم. این فیلم سفری است که ممکن است تمام و کمال طراحی نشده باشد، اما بسیار به این هدف نزدیک شده است.
گری تامپسون Gary Thompson ؛ فیلادلفیا دیلی نیوز Philadelphia Daily News
«تالی» Tully ناراحت‌کننده، پر از مهربانی و شجاعت است. مفهوم شجاعت معمولاً در مارلو تجلی پیدا می‌کند که حس شوخ‌طبعی خود را برخلاف شرایط سخت زندگی حفظ می‌کند — شغل او حالا تنها به دلیلی برای استفاده از بیمه‌ی سلامت تبدیل شده است، با شوهری سروکار دارد که پرداختن به بازی‌های کامپیوتری‌اش را به مسائل زندگی شخصی ترجیح می‌دهد، پسری دارد که بی‌قراری‌هایش (مانند لگد زدن به صندلی و جیغ کشیدن درحالی‌که مادرش گوش‌هایش را با دست‌هایش گرفته) مارلو را با چشمانی گریان به گوشه‌ی تنهایی پرتاب می‌کند.
کالوین ویلسون Calvin Wilson ؛ خبرگزاری سنت لوییس St. Louis Post-Dispatch«تالی» Tully برای کارگردان جیسون ریتمن Jason Reitman بازگشتی طلایی به عرصه‌ی حرفه‌ای‌اش محسوب می‌شود. او فیلم‌های موفق پشت سر هم ساخته است، مانند «جونو» Juno در سال 2007 و «بالا در آسمان» Up in the Air در سال 2009، اما در سال‌های اخیر فیلم‌هایش با بی‌تفاوتی مواجه شده است. شاید تصادفی نباشد که آخرین فیلم او هم بر اساس فیلم‌نامه‌ای از دیابلو کدی Diablo Cody ساخته شده است که با ریتمن در هر دو فیلم «بزرگ‌سال جوان» Young Adult (که شارلیز ترون در آن بازی می‌کند) و «جونو» Juno همکاری کرده است. روشن است که ریتمن و کدی ترکیب خوبی برای ساختن کمدی هستند.
سرنا دونادونی Serena Donadoni ؛ ویلج ویس Village Voice
«تالی» Tully به‌طور فشرده فرآیند مادر شدن را با طنزی به‌جا و نقطه‌نظری عمیق تشریح می‌کند. حضور تالی ممکن است مانند یک میان‌پرده‌ی جادویی به نظر برسد، اما او با آشکار کردن راهی که او را به اینجا رسانده است، به واقعیت زندگی مارلو رنگ و بوی آرامش می‌بخشد.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.