در این سند آمده است:
سیدموسی صدر روحانی شیعه ایرانی در یک جلسه
مذهبی خصوصی که از طرف شیعیان جنوب لبنان تشکیل یافته بود در حضور دوستان
کاظمالخلیل نسبت به اعلیحضرت شاهنشاه اسائه ادب نموده و معظم له را کافر
معرفی کرده و گفته این عقیده من تنها نیست بلکه در سفر اخیرم به تهران نیز
مشاهده نمودم که عموم روحانیون بر این عقیده هستند.
نظریه نمایندگی: این
شخص در مسافرت اخیرش به تهران تظاهر به دوستی با ایران نموده و در گذشته
نیز شخصاً ترک تابعیت نموده و گذرنامه ایرانی خود را از طریق وزارت خارجه
لبنان به سفارت ارسال داشته بود ولی با اقدامات سفارت شاهنشاهی مجدداً
گذرنامه ایرانی وی به طور غیر مستقیم بدون اطلاع مقامات لبنانی جهت وی
فرستاده شد. در وقایع پانزدهم خرداد یکی از امضاءکنندگان تلگراف علیه
شاهنشاه بود، نامبرده اخیراً ریاست افتخاری انجمن مذهبی محصلین ایرانی در
بیروت را قبول نموده است و سخنرانی مذهبی نیز کرده و در یکی از جلسات آیاتی
از قرآن کریم را با ترجمه و تفسیر فارسی به صورت اعلامیه بین دانشجویان
تقسیم که فرد پرستی و خدمت به اشخاص تقبیح شده است ولی با تمام این احوال
این نمایندگی معتقد است که کماکان باید با نامبرده که فعلاً یک رجل مذهبی
شیعه در لبنان است تظاهر به دوستی نمود تا به صورت علنی بر علیه ایران
فعالیت نکند.
1717