بازی The Last of Us Part II برای نزدیک به دو سال همچون یک راز سربسته بود. از همان تریلر اول می دانستیم که جوئل و الی یک بار دیگر در بازی حضور خواهند داشت و اتمسفر حاکم بر بازی هم تیره تر از نسخه قبل به نظر می رسید؛ اما وقتی نوبت گیم پلی می شد، هیچ اطلاعاتی نداشتیم. اوضاع در کنفرانس E3 2018 سونی تغییر کرد و ناتی داگ با نمایشی مفصل از گیم پلی و بخش هایی از داستان، برخی از نوآوری های خود را به نمایش گذاشت و راستش را بخواهید، هیچ نمایشی در E3 امسال به اندازه The Last of Us Part II شکوهمند نبود.
تریلر گیم پلی انحصاری سونی، در عین حال که خشونتی بسیار عریان را به تصویر می کشد، نکات ریزی را در خود پنهان کرده که پی بردن به آنها یا از طریق مشاهده دوباره و دوباره تریلر امکان پذیر می شود یا با مطالعه مصاحبه های بی شمار سازندگان در نمایشگاه E3. بنابراین بیایید تکه های پازل را کنار هم بگذاریم تا درکی روشن تر از The Last of Us Part II و آنچه استودیوی ناتی داگ طی چند سال اخیر در ذهن پرورانده داشته باشیم. اما پیش از آنکه به سراغ مطلب برویم، از شما دعوت می کنیم که تریلر گیم پلی بازی را در پایین، یا نسخه کامل (و به مراتب با کیفیت تر) آن را در یوتوب تماشا کنید.
بازی درباره تجلیل از الی است...
پنج سال از زمانی که الی و جوئل با مشقت فراوان به شهر جکسون در می سی سی پی رسیدند می گذرد. به گفته جسی، شخصیت جدیدی که در تریلر شاهدش بودیم، جوئل هنوز هم جایی در آن حوالی است اما فعلاً شاهد حضورش در هیچ نمایشی نبوده ایم. برخلاف نسخه قبلی که الی باید دوشادوش جوئل برای بقا می جنگید، این بار فرصتی یافته تا زندگی نرمال تری در سن نوجوانی داشته باشد. پناهگاه تامی، برادر جوئل از نظر دسترسی به برق با مشکل خاصی مواجه نیست و هر ازچندگاهی، فستیوال ها و مهمانی هایی برگزار می شود.
آنطور که هالی گروس، نویسنده کمکی بازی توضیح می دهد، دموی E3 قرار بود زندگی آرام تر الی را تصویر کند. «این فرصتی برای اوست تا شکلی از ثبات و امنیت واقعی را تجربه کند و هر روز مجبور نباشد بقا را در اولویت قرار دهد. او می تواند یک نوجوان باشد.»
وقتی می شنویم «الی می تواند یک جوان باشد» یعنی دست به کارهایی می زند که نوجوان ها انجام می دهند. او که حالا 19 سال دارد، می خواهد خودش را به عنوان یک نوجوان و بزرگسال بشناسد و ناتی داگ هم در تلاش بوده تا این جنبه از شخصیت او را تا حد ممکن ملموس باقی نگه دارد.
اشلی جانسون، بازیگر و صداگذار الی می گوید او همان شخصیتی است که در نسخه ابتدایی شاهدش بوده ایم؛ اما با اعتماد به نفسی اندک بیشتر. «سفری که او در این بازی پشت سر می گذارد، به خاطر بازی ابتدایی منطقی خواهد بود. او هنوز همان الی است اما خودش را بیشتر شناخته. می داند که در چه جایگاهی است.»
اگر با دیدن اولین تریلر The Last of Us Part II نگران بودید که الی در نقش شخصیتی انتقامجو و تک بعدی ظاهر می شود، خبری خوب برایتان داریم. گروس وعده شخصیت پردازی ای منطقی برای او می دهد. «چیزی که ما واقعاً می خواستیم انجام بدیم، خلق شخصیتی پیچیده و چندبعدی بود. باید تعادلی میان نور و تاریکی وجود داشته باشد. پا گذاشتن به چنین سفری، انگیزه گرفته از عشق و دلسوزی است. موضوع فقط درباره سیاهی نیست. درباره نور است و عشقی که او به مردمش طی 5 سال اخیر یافته.»
«کاری که ما واقعا برای تحقق آن تلاش می کنیم، تجلیل از کاراکتر الی است. او "خوب" یا "بد" نیست. او تصمیماتی دشوار می گیرد. و نیل [دراکمن، کارگردان بازی] تصویری بسیار زیبا از او در نخستین The Last of Us ترسیم کرد.»
الی نمی خواهد کسی رازش را بداند...
خالکوبی روی دست الی، حرف های زیادی برای گفتن درباره او و افراد پیرامونش دارد. ناتی داگ تایید کرده که الی با این خالکوبی، زخمی که کلیکرها بر دستش ایجاد کردند را می پوشاند؛ مردم نباید از مصونیت اش در برابر این بیماری باخبر باشند. شاید اگر مردم از این موضوع خبردار شوند، به این حقیقت هم پی ببرند که فایرفلایز می توانست با فدا کردن او، جان هزاران نفر را نجات دهد و در این صورت، شرایط برای الی و جوئل شکلی خطرناک به خودش می گیرد.
با آگاهی از این موضوع، حدسی می زنیم که هیچ اطمینانی از صحت نداریم. تصور کنید که این موضوع فاش می شود و کرم های شب تاب با شنیدن صحبت چند نفر از همراهان الی و جوئل درباره مصونیت او، تصمیم می گیرند دوباره به سراغش بیایند؛ به کمپ حمله می شود و همه جز الی و جوئل می میرند. شاید به این خاطر باشد که الی در تریلر اول می خواست تک تک آنها را بکشد.
در این بین صحبت هایی هم درباره رابطه نه چندان مساعد الی و جوئل به میان آمده و پیامدهای تصمیمات جوئل «قطعاً موضوعی است که به آن در این بازی پرداخته می شود». به گفته آنتونی نیومن، دستیار کارگردان بازی، دلیل استفاده از عبارت 2 اساساً به این خاطر بوده که به عنوان نسخه ای جداگانه از فرنچایز در نظر گرفته نشود و دنباله ای بر داستان الی و جوئل در بازی نخست باشد. کرت مارگِنِئو، دستیار کارگردان دیگر بازی ادامه می دهد:
بنابراین ما مشاهده خواهیم کرد که ارتباط این دو دقیقاً چقدر تغییر کرده. الی چه چیزی از جوئل آموخته، به خاطر چه چیزی از او زده شده و چطور با دوستان هم سن و سالش ارتباط برقرار می کند.
مخفی کاری بازنگری شده...
جوئل هیچوقت با مخفی ماندن از چشم دشمنان مشکلی نداشته، اما وقتی شرایط آنطور که باید پیش نمی رفت، تنها چند ضربه کاری کافی بود تا جوئل از پا درآید. الی کاملاً متفاوت است. بدن نحیف او قادر به تحمل ضربات کمتری نسبت به جوئل خوش قامت است. ناتی داگ می گوید که به همین خاطر، تمام ابعاد مخفی کاری نسبت به بازی اول دچار تغییرات اساسی شده اند.
در The Last of Us Part II، سیستم های «مخفی کاری گیاهی» و «مخفی کاری آنالوگ» معرفی شده اند که به کمک آنها، ضخامت گیاهانی که میان آنها پنهان شده اید و همینطور وضعیت بدن الی مشخص می کنند که دشمنان چقدر خوب قادر به دیدنش هستند. بنابراین آن برگ های قطوری که الی در ابتدای دمو میان شان پنهان شده بود، به مراتب از گیاهان نازک برگی که بعد از دیده شدن به میان شان رفت کارآمدتر هستند.
دشمنان باهوش تر و مرگبارتر...
دشمنان معمولی نسخه قبلی را فراموش کنید؛ این بار دشمنان در کلاس های متفاوت ظاهر می شوند و هوشمندتر و مرگبارتر از هر زمان دیگر هستند. یکی از این کلاس های جدید، همان مرد گردن کلفتی است که که پتک به دست دارد و ضرباتی بسیار کاری وارد می کند؛ کلاس دیگر همان دشمنانی هستند که تیر و کمان به دست گرفته اند. تمام این کلاس ها، دست به حرکاتی می زنند که شرایط را برای الی وخیم می کنند؛ مثلاً اگر تیری به بازوی الی وارد شود، او دیگر قادر به تشخیص محل دشمنان به کمک شنوایی نیست و هدف گیری اش هم دچار مشکل می شود.
اگر بخواهیم خیلی ساده بگوییم، دشمنان بسیار باهوش تر از قبل هستند. همانطور که در تریلر می بینید، گیمر حالا آزادی عمل بیشتری دارد و می تواند از محیط، به نفع خود استفاده کند؛ مثل زمانی که الی به زیر یک کامیون می رود. به همان اندازه که دست گیمر در پیشبرد بازی باز است، دشمنان هم به طیف وسیع انتخاب های او واکنش نشان می دهند.
البته این هوشمندی لزوماً به معنای برتری دشمنان بر الی نیست و اتفاقاً نوعی از واقع گرایانگی در هوش مصنوعی به چشم خواهد خورد که احتمالاً مشابه اش را ندیده باشیم. به عنوان مثال سوت زدن های دشمنان را در نظر بگیرید. سوت هایی که در بخش هایی از گیم پلی شنیده می شود، چیزی بیشتر از اعلام خطر صرف است و دشمنان در واقع از این طریق به صورت رمزی با یکدیگر صحبت می کنند. هنگامی که محل اختفای الی لو می رود، اینطور نیست که ناگهان همه دشمنان از حضورش با خبر شوند؛ بلکه آنها باید اطلاعات خود را از با سوت زدن به اشتراک بگذارند. بنابراین وقتی شخص چهارم وارد فروشگاه شد، نیازمند دریافت اطلاعاتی هرچند ساده بود.
همین هوشمندی درباره الگوی جستجوی دشمنان هم مصداق دارد. به چگونگی پخش شدن آنها در فروشگاه طی دقایق پایانی تریلر دقت کنید تا متوجه شوید که پنهان ماندن از چشم دشمنان به هیچ وجه آسان نیست.
«سرافی ها» تنها یکی از دشمنان شما هستند...
آن افرادی که در تریلرها، شدیداً به دار زدن مردم و بیرون ریختن دل و روده آنها علاقه مند هستند، «سرافی ها» نامیده می شوند؛ نامی که ریشه در سرافیم، گروهی از فرشتگان که در کتاب مقدس یهودیان به آنها اشاره شده، دارد. ناتی داگ تایید کرده که این گروه، همان افرادی هستند که در تریلر دوم The Last of Us Part II ملاقات شان کردیم.
همانطور که می توان انتظار داشت، در جهان خشنی مثل جهان The Last of Us، افراد مختلف دست به تشکیل گروه می زنند و با یکدیگر همکاری می کنند تا زنده بمانند. بنابراین همانطور که مردم جکسون راهی برای زنده ماندن کنار یکدیگر یافته اند، گروهی دیگر از مردم هم کنار یکدیگر جمع شده و سرافی ها را شکل داده اند؛ فرقه ای که زندگی را حول محور ایمان و معنویت می داند اما با عقایدی چنان افراطی که عملاً به جان هرکسی که با آنها موافق نباشد می افتند.
این افراد شدیداً مرگبار هستند و همانطور که بالاتر اشاره کردیم، به صورت مخفیانه با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. این گروه همچنین اصطلاحاتی عامیانه میان خود دارد و به همین خاطر است که در دو بخش از تریلر، الی را «وولف» یا «گرگ» می نامند. اما سوال اصلی اینجاست که وولف لقبی خاص برای الیِ بی رحم است یا عبارتی برای توصیف هرکسی که به این فرقه تعلق ندارد؟
آنقدرها از دشمنان تان متنفر نخواهید بود...
دشمنانی که در تریلر مشاهده می کنیم، جنایتکارانی هستند که احتمالاً فقط به خاطر عقایدی که دارند، قتل مردم به وحشیانه ترین شکل ممکن را برای خود توجیه می کنند. این موضوع در کنار تلاش مضاعف شان برای کشتن الی قطعاً باعث می شود که احساسی شبیه به تنفر نسبت به آنها داشته باشیم. با این حال ما تنها چند دقیقه از ماجرا را دیده ایم و تلاش زیادی برای شخصیت پردازی دشمنان شده که به گفته ناتی داگ:
احساس واقعی بودن دارند، درست مثل آدم های واقعی. آنها یکدیگر را به اسم صدا می زنند، رسوم خاص خود را دارند و کارهای خودشان را انجام می دهند. و هرکدام از گروه های حاضر در این جهان، انگیزه هایی نیز دارند. هیچ درست و غلط سیاه و سفیدی وجود ندارد. ما در این باره صحبت می کنیم و The Last of Us در این باره صحبت می کند و کاوش بیشتری در این باره صورت خواهد گرفت.
بنابراین به نظر می رسد که الی قرار است با بازماندگانی شبیه به خود ملاقات کند که (چه خوب، چه بد و چه در جایی میانه) لزوماً پاسخ صحیح یا غلطی برای سوالات پیرامون خود ندارند؛ آنها قاتلینی بالفطره نیستند، بلکه آنها هم قربانی همان جبری شده اند که الی در آن گرفتار شده.
چهره ها نمایانگر حالات درونی هستند...
در میان تمام خون و خون ریزی هایی که در تریلر شاهدش هستیم، نکته ای بسیار جالب وجود دارد که شاید توجه چندانی به آن نکرده باشید: حالات چهره ها. گرافیک فنی ستودنی و انیمیشن های انعطاف پذیر احتمالاً بیشتر از هر چیز دیگر در آخرین تریلر The Last of Us Part II خودنمایی می کنند. اما کافیست نگاهی موشکافانه تر به صورت الی و دشمنان داشته باشید تا احساسات درونی آنها برایتان ملموس تر شود؛ خصوصاً در بخش هایی که گیم پلی جریان دارد.
به عنوان مثال می توانید ترس صدم ثانیه ای آن زنی را که خم می شود تا نگاهی به زیر کامیون داشته باشد و ناگهان کلت الی را در فاصله نیم متری خود می بیند، عمیقاً در چهره اش مشاهده کنید. اگر هر بازی دیگری بود، احتمالاً این کاراکتر ناگهان فریاد می زد «پیداش کردم» و بدون هیچ اتفاق خاصی، سوراخی در مغزش ایجاد می شد. در The Last of Us Part II می توانید شوک ناگهانی از آنچه در مقابل چشم کاراکتر قرار دارد را حس کنید و صدای نفسی که در سینه اش حبس می شود را بشنوید.
نمونه دیگر این موضوع دقایقی جلوتر است، زمانی که ترکیبی از درد و خشم در چهره مرد پتک به دست دیده می شود و چند ثانیه بعد، زمانی که تیرهای الی بالاخره او را از پای در آورده اند، این حالات جای خود را به نوعی درماندگی رقت انگیز می دهند. ناتی داگ هم با فوکوس تصویر روی چهره او، می خواسته همین را به شما نشان دهد.
