به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، در طول سال‌ها، گمانه‌زنی‌های بی‌شمار و بحث در مورد اینکه آیا آب در ماه وجود دارد یا نه، انجام شده است. با این حال، این گمانه‌زنی‌ها زمانی که گروهی از دانشمندان دانشگاه "توهوکو" ژاپن، یک ماده معدنی به نام "موگانیت"(Moganite) را درون یک سنگ قمری در کویر شمال غربی آفریقا که از ماه آمده، پیدا کردند، قوت گرفت.
علت ادعای محققان مبنی بر وجود آب در ماه این است که این ماده معدنی برای شکل‌گیری نیاز به آب دارد و به این ترتیب در ماه، آب وجود دارد.
"موگانیت" یک کریستال از دی‌اکسید سیلیکون و شبیه به کوارتز است و بر روی زمین، زمانی به عنوان رسوب تشکیل می‌شود که آب قلیایی حاوی SiO2 تحت شرایط فشار بالا تبخیر شود.
"ماساهیرو کایاما" سرپرست این مطالعه می‌گوید: وجود موگانیت به قوت نشان می‌دهد که آب بر روی ماه وجود دارد.
"کایاما" 13 نمونه سنگ ماه را همراه با تیم خود انتخاب کرد و از تکنیک‌های پیشرفته برای بررسی و تجزیه و تحلیل ساختارهای شیمیایی و ترکیبات مواد معدنی آن استفاده کرد که شامل روش‌هایی مانند طیف‌سنجی میکرو-رامان و میکروسکوپ الکترونی بود.
فقط یکی از این 13 نمونه حاوی موگانیت بود. این موضوع، نظریه محققان را تأیید کرد که هیچ راهی برای شکل‌گیری این سنگ در صحرای شمال غربی آفریقا وجود ندارد، بنابراین این سنگ به همراه موگانیت داخلش در ماه شکل گرفته است.
"کایاما" افزود: اگر هوای خشک صحرا می‌توانست موگانیت را در سنگ‌ها تولید کند، بنابراین باید در تمام نمونه‌های ما وجود می‌داشت، اما چنین چیزی نبود.
این اولین بار است که دانشمندان وجود موگانیت را در سنگ قمری شناسایی کرده‌اند. نظریه محققان ژاپنی این است که این سنگ‌هایی که در بیابان آفریقا یافت شده، احتمالا از منطقه Procellarum Terrane (منطقه‌ای در کره ماه) آمده است.
محققان می‌گویند که شکل‌گیری موگانیت به علت تبخیر آب در نور شدید خورشید رخ می‌دهد. نظریه موجه آنها این است که کریستال‌های یخ‌آب که در عمق سطح ماه و به دور از نور خورشید مدفون شده‌اند، می‌توانند وجود داشته باشند.
در گذشته مأموریت‌های فضایی متعددی وجود داشته است که وجود یخ یا آب متمرکز در قطب‌های ماه را تایید کرده است. با این حال، این اولین بار است که دانشمندان شواهد جامعی از حضور یخ‌آب فراوان در کمربند میانی و سطوح پایینتر ماه یافته‌اند.
براساس برآوردهای ارائه شده توسط تیم ژاپنی، حدود 0.6 درصد از وزن خاک ماه حاوی آب است. اگر برآوردهای آنها دقیق باشد، کاوشگرانی که در آینده روی ماه فرود می‌آیند، بدون شک دسترسی راحت‌تری به این منابع خواهند داشت.
این کشف به طور قابل توجهی احتمال سکونت انسان و برپایی تجهیزات برای زندگی انسان را در ماه افزایش می‌دهد. به طوری که طی چند دهه آینده، ممکن است انسان در خاک ماه زندگی کند.
"کایاما" می‌گوید: آب‌های تحریک شده با باد خورشیدی می‌تواند بینش جدیدی را در مورد تاریخ فعالیت خورشید به ما نشان دهد و آب‌های آتشفشانی ما را با اطلاعات مربوط به تکامل ماه همراه با آب آشنا می‌کند. این‌ها همه بسیار هیجان‌انگیز هستند.
