فابرگاس: آلمان روی طناب بندبازی

به گزارش "ورزش سه"، فابرگاس در مورد وضعیت این روزهای تیم ملی آلمان می‌گوید تیمی که اولین بازی خود در جام جهانی را واگذار کرده حس و حال متفاوتی دارد.  بازیکنان آلمان حالا این را به خوبی درک می‌کنند. نوشته‌ی فابرگاس را در ادامه می‌خوانید :

مدافع عنوان قهرمانی بعد از شکست غیرمنتظره در مقابل مکزیک، حالا به شدت تحت فشار است. آلمانها باید دومین بازی گروه خود که روز شنبه مقابل سوئد برگزار می‌شود را حتماً با پیروزی پشت سر بگذارند. چرا که حتی اگر آلمانها در آخرین بازی‌شان کره‌ی جنوبی را شکست دهند، بسته به نتایج دیگر بازی‌ها ممکن است حذف شوند.

آلمان حالا روی طناب بندبازی قدم برمی‌دارد و همه چیز به این بستگی دارد که آلمانها چطور فشاری که با آن روبرو هستند را مدیریت می‌کنند. ژرمن‌ها خوب می‌دانند که دیگر نمی‌توانند اشتباه کنند.

مانشافت در جریان چند ساعت قبل از بازی مقابل سوئد، این فشار را در بالاترین میزان آن حس خواهد کرد. من این حال و هوا را تجربه کرده‌ام. آن زمان که با پیراهن اسپانیا در جام جهانی 2010 حضور داشتم و ما اولین بازی‌مان در مقابل سویس را باخته بودیم.

ما در تاریخ فوتبال تنها تیمی هستیم که بعد از شکست در اولین بازی خود، در نهایت قهرمان جام جهانی شده. ولی آن شکست ما را با وضعیت بسیار دشواری روبرو کرده بود. با اینکه در بازی بعدی هندوراس را شکست دادیم می‌دانستیم که در آخرین بازی مرحله‌ی گروهی باید از پس شیلی برآییم چون در غیر اینصورت حذف شده و به خانه برمی‌گشتیم.  

قبلاً گفته‌ام که بازی با شیلی در آفریقای جنوبی، پراسترس‌ترین بازی دوران ورزشی من بوده. اتفاقات پیش از آن بازی را به وضوح و با جزئیات به خاطر می‌آورم.
مربی ما ویسنته دل‌بوسکه دو ساعت پیش از بازی در هتل محل اقامت‌تان، اعضای تیم را دور هم جمع کرد و ما بعد از آن جلسه سوار اتوبوس شدیم و به طرف استادیوم حرکت کردیم.

هیچوقت سکوت مطلقی مثل سکوتی که بر آن اتوبوس حاکم شده بود را تجربه نکرده بودم. سکوت ترسناکی بود. همه آنقدر تمرکز کرده بودند که در تمام طول سفر نیم ساعته‌مان هیچ صدایی به گوش نمی‌رسید.

ما تازه قهرمان یورو2008 شده بودیم و بخت اول قهرمانی جام جهانی بودیم و اگر می‌باختیم یا حتی مساوی می‌کردیم، ممکن بود حذف شویم و به خانه برگردیم. نمی‌توانستیم اجازه بدهیم چنین اتفاقی بیفتد. استرس قبل از آن بازی بدون شک از استرس پیش از فینال هم بدتر بود. شک ندارم بازیکنان آلمانی‌ای که چهار سال پیش در تیم قهرمان جام جهانی حضور داشته‌اند، این روزها همان حس و حال را دارند.

حذف شدن در مرحله‌ی گروهی ناکامی عظیمی است. همه می‌ترسیدیم باعث و بانی ناامیدی یک ملت شویم. ولی در بازی فینال مقابل هلند، با انگیزه‌ی قهرمان دنیا شدن بازی می‌کردیم. تیمی که در فینال جام جهانی بازی می‌کند، حتی اگر ببازد باعث ناامیدی یک ملت نخواهد شد و از این بابت، دلش قرص است.

بازی با شیلی، خیلی سخت و فشرده شروع شد. من از روی نیمکت می‌دیدم که همه‌ی بازیکنان ما چقدر عصبی هستند. ولی به هر حال آرامش خودمان را حفظ کردیم که شاید به دلیل تجربه‌ی بالای تیم بود.

با وجود همه‌ی فشارها، بر خودمان مسلط شدیم و گفتیم " حالا باید مثل همیشه بازی کنم و نشان دهم چند مرده حلاجم "

آلمان هم در مقابل سوئد دقیقاً باید همین کار را بکند. مضطرب نشدن برای آلمانها اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد. ولی آنها نباید به خود بگویند " نگران نباش. این بازی را می‌بریم ". چون در صورتیکه این فکر خطرناک، ذهن‌شان را تسخیر کند به احتمال زیاد در این بازی هم بازنده خواهند شد.

گاهی اوقات کمی مضطرب شدن هم بد نیست. به خصوص برای تیمهای بزرگی مثل آلمان، اسپانیا، آرژانتین و برزیل که همه در بازی‌های اول‌شان موفق نبوده‌اند. شاید حس کردن این فشار برای آنها نتیجه‌ی مثبت داشته باشد تا به خود بیایند و بفهمند که اگر در بازی بعدی موفق ظاهر نشوند به خانه برمی‌گردند.