کوه بمو شیراز

رشته کوه بمو شیراز، از سلسله جبال زاگرس در استان فارس، واقع در شمال شهر شیراز می‌باشد.
ویژگی ها
رشته کوه بمو از سلسله جبال در واقع در شمال شهر شیراز است که با جهت شمال غربی ـ جنوب شرقی امتداد دارد. در مشرق به ارتفاعات خرمن کوه و در جنوب به دریاچة می پیوندد. مرتفعترین قلة آن کَل اد (ارتفاع حدود 661 ، 2 متر) است. رشته کوه بمو دشت شیراز را از دشت مرودشت جدا می سازد و چندین درة دشت مانند در بین رشته کوه به نامهای چاه مَحْکی شرقی و چاه محکی غربی و بالِش (نزدیک گردنة بالِش ) در شمال این رشته کوه دیده می‌شود. گردنه‌های آب باریک و باجگاه در مسیر راه شیراز ـ اصفهان در جانب شمال غربی رشته کوه قرار دارد. آب رکن آباد در قسمت غربی آن واقع است . بندامیر در جانب شمال شرقی آن قرار گرفته، و راه قدیمی شیراز از جنوب شرقی رشته کوه می‌گذرد. تنگ الله اکبر (با دروازه قرآن در آن ) مشرف بر شیراز در جانب جنوبی آن واقع است . از شهرهای بزرگ منطقه، شهر شیراز در جانب جنوبی، و زَرقان در جانب شمالی آن واقع است . عشایر عرب خمسه در آبادیهای کوچک پیرامون آن ساکن شده اند و به زراعت و باغداری (انگورکاری دیم ) و دامداری اشتغال دارند. میانگین بارندگی سالانه در منطقه به حدود چهار صد میلیمتر می‌رسد.
پوشش گیاهی
زمینهای پیرامون آن منطقة استپی و نیمه استپی است، به عبارت دیگر نیم کم آب (با کمبود آب ) است . پوشش گیاهی آن به طور عمده از بوته زارها گَوَن و بوته‌های دیگر و شقایق و لاله واژگون تشکیل شده است و درختچه‌های انجیر وحشی و گیلاس وحشی و ارژن در آن یافت می‌شود.
پوشش حیوانی
در منطقة بمو از پوشش حیوانی می‌توان قوچ، میش، بز، پازن، آهو، کفتار، گرگ، گربه وحشی، خرس قهوه‌ای، گراز، پلنگ، روباه، خرگوش و خارپشت یافت . از پرندگان کبک، تیهو، کرکس، انواع چکاوک، هما، شاهین، دال و عقاب طلایی در آن به سر می‌برند. از خزندگان سوسمار، مار غیرسمی و افعی کوهی دارد.
حفاظت شده به مساحت 075 ، 48 هکتار در پیرامون آن احداث شده است . پایین‌ترین و بالاترین نقطة محدودة پارک از سطح دریا به ترتیب 550 ، 1 و 661 ، 2متر است.