«الهه جورابی» در گفت و گو با خبرنگار ایسنا، با اشاره به اهمیت دیوارنگاری در زیباسازی شهر، این هنر را شامل تصویر کردن نقوش، اشکال، حرف ها، نشانه ها، نمادها، الگوها و کلمات به روی دیوارها یا هر مکان قابل استفاده می‌خواند و میگوید: از طریق این هنر میتوان با نوشتن، نقاشی کردن، کنده کاری و خط کشی، پیام های اجتماعی و فرهنگی را در معرض دید عموام قرار داد.
وی در مورد تاریخچه این هنر اضافه میکند: این هنر که شامل نقاشی های مبتدی تا استادانه است، ریشه در سنگ نگاره های تاریخی دارد که از گذشتههای بسیار دور در تاریخچه امپراطوری های باستانی روم، چین و ایران وجود داشته و توانسته در طبقه بندی مدرن نیز جایگاه و عنوان هنری عمومی را به خود بگیرد.
عضو کمیسیون معماری شورای شهر یزد در رابطه با هنر دیوارنگاری مدرن، بیان میکند: هنر مدرن دیوارنگاری با ابزاری متفاوت مانند افشانه، رنگ پاش و انواع قلم موها نمود یافته است ولی در اکثر کشورها نقاشی کردن و ترسیم هرگونه علامت و تصویر بر دیوار املاک و اماکن بدون کسب رضایت صاحبان ملک، غیر مجاز و جرم دارای پیگرد قانونی محسوب می شود.
وی با بیان این که دیوارنگاری با حفظ جایگاه خود در عرصه هنر و در برداشتن پیام های مختلف در چندین نوع ظاهر شده است، میگوید: یکی از انواع دیوارنگاری دربردارنده پیام های سیاسی، اجتماعی و حتی فرهنگی است که در این قالب با بیان احساسات قانون گریزانه، عملی اعتراض آمیز محسوب می شود اما در صورتی که ژانر مشخصی داشته باشد برای برخی از افراد نوعی اثر و کار هنری محسوب میشود و در اماکنی مانند نگارخانه ها و نمایشگاه های هنری نیز در معرض دید عموم قرار می گیرد.
وی قالب دیگر این هنر که در سال های اخیر با تحول در نوع آن شکل گرفته را در قلمروی فرهنگ عامیانه میداند و اظهار میکند: این اشکال هنر مذکور که در موسیقی های زیرزمینی هویدا شده اند، مورد دید عموم نیستند و تنها قشر خاصی با آن سر و کار دارند.
جورابی در مورد انواع دیگر دیوارنگاری نیز عنوان میکند: نوعی دیگر از این هنر که در قشر خاصی از جامعه شکل گرفته معمولاً به عنوان علامتی در میان گروه های تبهکاران مرسوم است و محدوده های نفوذ آنها را از هم جدا می کند.
وی ادامه میدهد: در عین حال این هنر، ابزاری برای بیان اختلاف نظر و مشاجره بین مقامات حقوقی، قانون‌گذاران و مسئولان شهری نیز محسوب می شود و بحث و گفتوگو میان هواداران و مخالفان آنها را نیز در بر می گیرد.
وی این هنر رایج در سطح شهر و معابر را در قالب هایی به صورت درج نام و نشان گروه ها و اشخاص، تبلیغات و دیگر موارد مطرح و بیان میکند: این نوع از هنر دیوارنگاری به صورت عمومی وجود دارد و در برخی مواقع نیز بسیار با دقت و هنرمندانه، طراحی و ترسیم میشود و بار معنایی بیشتری را به دوش میکشد.
این مسئول با بیان این که این هنر در برخی از کشورها با گذشت زمان، پیدایش بیشتری پیدا کرده و از دسته هنرهای خیابانی این کشورها محسوب می شود، عنوان میکند: دیوارها، قطارها، ساختمان ها و خیابان های زیادی در این کشورها به صفحه ای برای بیان حرف ها و پیام های مردم و اقشار مختلف شده اند که یکی از بارزترین این آثار در مورد دیوار برلین بوده است.
وی در مورد جایگاه دیوارنگاری در ایران بیان میکند: این هنر ابزاری در بردارنده پیام های ملی، اعتقادی، سیاسی و نظامی بوده ولی با وجود این که انواع این هنر در ایران در مقوله دیوارنگاری دسته بندی نمیشوند اما به عنوان نقاشی دیواری، دارای گستره بزرگی است که دربردارنده مقولات زیبایی شناسی است.
جورابی در مورد کاراییهای این هنر میگوید: علاوه بر توجه به مقوله زیبایی شناسی، از این هنر در جهت افزایش فرهنگ عمومی به ویژه موضوعات محیط زیست، بهسازی و حفظ محیط شهری استفاده میشود.
