خشونت-خانگی

مصطفی رحماندوست با اشاره به نبود زیرساخت‌های فرهنگی می‌گوید: ماجرای رومینا ابتدای قضیه است و باز هم اتفاق خواهد افتاد.

رضی هیرمندی می‌گوید: یکی از علت‌هایی که خشونت‌ بر «رومینا»ها اعمال می‌شود دوری از ادبیات و زیبایی‌شناسی هنری و نداشتن روح تلطیف‌شده از رهگذر هنر است.

حمیدرضا شاه‌آبادی می‌گوید: نویسنده‌های ما کمتر سراغ مسائل واقعی نوجوانان می‌روند و برای نوجوانانی می‌نویسند که ساخته ذهن‌شان هستند.

شهرام اقبال‌زاده با مروری بر پرداختن ادبیات به مسائل «رومینا»ها می‌گوید: ادبیات می‌توانست نقش بسیار مهمی در این زمینه داشته باشد، اما ما عشق را سانسور می‌کنیم و عشق به‌طور کلی ممنوع است.

فرهاد حسن‌زاده از نظارتی می‌گوید که مانع نوشتن مسائل کودکان و نوجوانان می‌شود و ادبیات را بی‌خاصیت می‌کند. او همچنین می‌گوید بچه‌ها دوست دارند رمان‌های عاشقانه بخوانند.

محمدرضا یوسفی می‌گوید: ادبیات کودک و نوجوان شکل و شمایل دولتی پیدا کرده و به مسائل حساس کودکان نزدیک نمی‌شود یا به سختی می‌تواند به مسائل «رومینا»ها نزدیک شود.

به نظر می‌رسد شیوع کرونا سبب ظهور عوامل جدید در بروز یا تشدید آسیب‌های سنتی همسرآزاری شده و خشونت علیه زنان در شرایط بروز انواع بحران‌ها و فجایع طبیعی و انسان ساخت افزایش معناداری می‌یابد.

اگرچه در خانه بمانیم یک پیام سلامتی برای شهروندان است امّا مشکلات متعدد ناشی از آن بر کسی پوشیده نیست.