زبان

ادیان به مقدسات می اندیشند. مقدسات ادیان بی شمارند و یکی از آنها زبان است. ادیان یک یا چند زبان را، در یک یا چند زمان، به یک یا چند درجه، مقدس معرفی می کنند. این مقاله نکاتی را در باب زبان مقدس ادیان یادآوری می کند.

اتو نویرات، (1945-1882 / Otto Neurath) فیلسوف و جامعه شناس اتریشی و یکی از اعضای اصلی و فعال «حلقه وین »، در مقاله حاضر شرحی موجز و روشن از موضع فیزیکالیستی خود به دست داده است

آیا چیزهایی وجود دارد که انسان هیچ گاه نتواند بداند؟

راسل و وایتهد در مقدمه کتاب پرینکیپیا ماتماتیکا (2) (1910 - 1913 م)، بزرگترین اثری که تاکنون در مبانی ریاضیات نوشته شده است، چنین گفته اند:

آنچه در این مقاله آمده ترجمه مدخل ویتگنشتاین از دایره المعارف فلسفه پل ادواردز به قلم نورمن ملکوم است

از اوایل دهه هفتاد قرن بیستم یورگن هابرماس، Jurgen Habermas) ،متولد 1929) در زمره بانفوذترین فلاسفه علوم اجتماعی بوده است. او به نسل دوم از مکتب فرانکفورت تعلق دارد، هر چند همانطور که خود او اظهار می دارد نمی توان او را به طور کامل از پیروان این مکتب دانست.

در اواخر قرن نوزدهم و شروع قرن بیستم میلادی در اروپا جریانی فکری پدید آمد که زبان را به عنوان موضوعی فلسفی قلمداد کرد

روشهایی که طی بخش اعظم قرن بیستم بر فلسفه در بریتانیا و در دهه های اخیر بر فلسفه در آمریکا حاکم بوده است به این دلیل تحلیلی و معطوف به زبان خوانده شده است که تحلیل چگونگی بیان مفاهیم در زبان، مساله اصلی این دو سنت فلسفی بوده است

رودولف کارنپ (1970-1891) عضو شعبه ای از فلسفه تحلیلی بود که در دهه 1920 در وین پدیدار شد و به نامهای مختلف از جمله نئو - پوزیتیویسم، پوزیتیویسم منطقی، و تجربه گرایی منطقی شهرت پیدا کرد

اغراق نیست اگر بگوییم کمتر مقاله ای در تاریخ فلسفه تحلیلی معاصر به اندازه این مقاله کواین محل بحث و مورد ارجاع قرار گرفته است. کواین این مقاله را در 1950 در مجله The Philosophical Review منتشر کرد و در این هنگام فیلسوف و منطق دان سرشناسی بود. در این مقاله کواین دو حکمی را که از مبانی پوزیتیویسم منطقی بود محل تردید قرار داد.