سجاد-بهزادی

جناب رئیس جمهور! اگر واقعا مرد گرفتن تصمیمات سخت هستید، تجربه های جهانی دیگر کشورها را نیز یک بار مرور کنید. کشورهای جهان برای رسیدن به توسعه نه دوست ابدی دارند و نه دشمن ابدی. آنها هر کجا منافع شان در میان هست وارد مذاکره می شوند و تصمیمات سخت می گیرند.

فقر طبقه متوسط می تواند چالش بزرگی برای هر نظام سیاسی باشد. امروزه  نظام حکم رانی در جهانِ توسعه یافته به روشنی فهمیده است که داشتن یک طبقه متوسط واقعی، نه تنها عامل مزاحم نیست، بلکه  امنیت ساز و تقویت کننده ساختار نظام سیاسی است.

بیگانگی محض از واقعیت‌های جامعه ایران و روندهای اجتماعی تنها سبب فربه تر شدن جمعیت 60 درصدی ها در سالهای آتی می شود. اگر مطالبات این جمعیت مورد بی توجهی ارکان نظام قرار گیرد، ممکن است در آینده بازی سیاست در ایران دستخوش تغییرات جدی شود.

رئیس جمهور منتخب می بایست پیکره حوزه عمومی در جامعه ایران را خیلی زود ترمیم کند و زمینه های تعقل و کنش گری مدنی را فراهم آورد. بدون شک، این مسیر برای تحقق شعارهای رئیس جمهور نیز کم هزینه ترین و بهترین راه ممکن خواهد بود.

تصمیم به "رای دادن" به این سادگی ها نیست. اگر بدانید چه ساعت ها و روزها می شود که " بین عقل و دل" و بین " جسم و روح" یک درهم ریزی عجیبی حاکم می گردد و در نهایت ندایی که می گوید اگر ناامید باشم با فردای امروز چه کنم.

تنبیه و انتقام سخت هزاران بار حق اسرائیل است. اما کارگزاران اقتصادی کشور نباید اجازه دهند دلار در فردای جنگ سر به فلک بکشد. اگر ارز کنترل و مراقبت نشود شیرینی انتقام سخت، نزد جامعه کم اهمیت جلوه خواهد کرد.

همین طور که ما در موشک سازی، تلاش می کنیم از بسیاری از کشورها جلوتر باشیم واز طرفی مطابق تاکید رهبری "رسانه از موشک در عقب راندن دشمن موثرتر است"؛ شایسته است نقش بازدارندگی فیلترینگ برای رسانه ها را نیز جدی بگیریم و در سیاست گذاری کنونی تجدید نظر شود.

مهم ترین عامل عدم توقف جنگ در غزه مخالفت اسرائیل با ایده دو دولتی است. با توجه به اینکه اسرائیل به هیچ روی ( حداقل تا کنون)  با ایده دو دولت موافقت نمی‌کند، توقف جنگ و صلح پایدار برای فلسطین دور از تصور است.

اندک طبقه متوسط نحیف باقیمانده در جامعه ایران، دیگر خود را بخشی از فرآیندهای آینده نمی بیند. نظام حکم رانی باید بفهمد، آینده بدون طبقه متوسط، آینده ترسناک و ناکامی است.

درست است که جهان پر از دوقطبی های خطرناک و بن بست های سیاسی است، اما دمکراسی چه گناهی دارد؟ دمکراسی برای نهادینه شدن، نیازمند تمرین و مداراست و نباید رهبران دنیا برای رسیدن به خودکامگی و تمامیت خواهی های خود آن را به تنگنا ببرند.