ساعت از 12 شب که می گذرد، همه عابران پیاده‌ای که از مقابل بیمارستان سوختگی مطهری تهران عبور می کنند، صدای فریادهای پردرد بیماران را می شنوند؛ بیمارانی که ذره ذره اسید گوشت بدن‌شان را می سوزاند و طاقت‌شان را طاق می‌کند. هیچ درمانی برای این درد نیست. باید آنقدر بسوزاند تا تمام و بی‌حس شود.
