متن

نویسنده، در این نوشتار، علم حدیث را به گروهی از علوم نقلی محض وابسته می داند که پیشینیان، همراه علوم قرآنی و تفسیر و سیره ی نبوی(ص) و فقه، برای ما، به یادگار گذاشتند و عقل را در آن به کار نگرفتند. این امر به دلیل اعتماد آن بر روایت بود. اینان از آن هنگام گروهی دیگر از علوم عقلی و نقلی را ساخته و عقل را نیز در آن به کار گرفتند.

این نوشتار درپی بررسی این نکته است که آیا زبان قرآن، در جملا ت و گزاره های گوناگونی که آورده، زبان بیان عالم واقع است، با واقعیت ها مرتبط نبوده و تنها قصد تحریک احساسات را دارد و در نتیجه نمی توان بایدها را از آن نتیجه گرفت، یا آن که قصد توصیف و گرایش واقع و تحریک و انگیزش را، با هم دیگر، دارد.

کتاب دو جلدی آموزه های بنیادین علم اخلاق، از جلمه کتاب هایی است که به سفارش دفتر تحقیقات و تدوین متون درسی نگاشته شده است